-171

Σάββατο – έξοδος.

Ανιβέντφουλ γενικά μέρα. Ίντερνετ, καφές και βραχάκια με ΑΑ και Γένι.

Με το που κάθεσαι σ’ αυτά τα βραχάκια, ανάμεσα στο νερό, προσέχεις κατευθείαν το αεράκι που σε χτυπάει από παντού ομοιόμορφα και δεν μπορώ να μη χαμογελάσω. Μεταφέρομαι κατευθείαν κάπου αλλού.

Guiness, trip hop και κυνηγητό με κατσαρίδες μη μπουν στην πλάτη από το άνοιγμα μεταξύ μπλούζας και παντελονιού, συζητήσεις περί προσωπικότητας, υποταγής, εγωισμού, στρατού και διάτρητου «μάλιστα».

Η συζήτηση μεγαλώνει συνέχεια σε αλληλοεπεξηγήσεις και απανωτές εξηγήσεις, μικρές παρεξηγήσεις νοημάτων και παράπλευρες απώλειες νοημάτων και οπισθοχωρώ σιγά-σιγά, κάθομαι στην πίσω θέση και απλά παρατηρώ τη θέα, απολαμβάνω τη μπύρα και τα καυτερά Πρίνγολς γιατί τα κουνούπια δεν μου ‘χουν κάνει τίποτα τον τελευταίο καιρό (πλάκα-πλάκα μάλλον τα συνήθισα).

Η αλήθεια είναι ότι εκτός από πλάκα και λίγες σοβαρές συζητήσεις είναι στιγμές που προτιμώ την ακριβή σιωπή δίπλα σ’ ανθρώπους που μπορούν να την εκτιμήσουν, παρά την επαναληψιμότητα μιας σοβαρής συζήτησης προς χάριν του διαλόγου και μόνο. Στην υπόλοιπη έξοδο σιωπώ, καπνίζω, χαζεύω.

Και μ’ αρέσει. Εκτελώ το τελετουργικό του παγωτού της επιστροφής μόνος.

Σκίτσο του Καρατζον ως θαλαμοφύλακα

Τι ώρα είναι -ρε;

Ο χαμαιλέουρας βαριέται τις καθαριότητες

Ο Καρατζόν χαλάει την πόζα του Γένι.

Ο Ζάχα μετράει τις ώρες...

...και εξασκείται για να γίνει "τελικά και τραγουδιστής και μοντέλο"

Ανέμελες στιγμές στις περιμετρικές καθαριότητες.

Κι ο χαμαιλέοντας με την καρδιά στα πόδια τρέχει στο δέντρο της ελευθερίας.