-152

1η μέρα εκπαίδευσης στο γραφείο

Ο Σπύρος με ανεβάζει στο γραφείο. Πιστεύω ότι έχει βάλει το χέρι του ώστε να μην πάρω κάποια από τις προηγούμενες θέσεις που με είχαν προτείνει και ότι με κράταγε για αντικαταστάτη. Καλοσύνη του. Ο πρόεδρος του χωριού με βλέπει στο δρόμο του και με κοιτάει με δυσπιστία. Ρωτάει για μένα μπροστά μου λες και είμαι κατάσκοπος ή ανίκανος. Είμαι να σκάσω.
Τριγυρνάει σαν αργόσχολος. Ασχολείται με την επίβλεψη της καύσης εγγράφων, τη μετακίνηση ενός λάστιχου για πότισμα και τον φαντασιώνομαι αν δεν τον μεταθέσουν σύντομα να αρχίζει να τσαπίζει, να φυτεύει κρεμμυδάκια στο προαύλιο και να φέρνει και 5-6 κοτούλες και μια κατσίκα πίσω για να 'χει να ασχολείται.
Δεν μπορώ να καταλάβω για τι με έχει περάσει ο συγκεκριμένος.

Στο καψημί ακούμε φάηρσταρτα.

O εκπαιδευτής μου, ο Σπύρος είναι γαμώ τα παιδιά. Νεαρός, έχει ακόμα αυτή την πάθηση του εγώ που εντείνεται μες στο στρατό και σε κάνει να αρχίζεις σχεδόν όλες τις φράσεις με κάτι τέτοιο.
Όλα σχεδόν τα στελέχη για αυτόν είναι "θεοί". Είναι περήφανος που έχει ιδιαίτερη σχέση μαζί τους και που πάει πέρα δώθε για θελήματα, καφέδες και ανούσιες εργασίες που φαντάζουν πολύ σημαντικές και παρουσιάζονται για σπουδαιότερες, εισπράττει φαπούλες χαμογελαστός μπροστά μου ως αστεϊσμό/τιμωρία πάλι γεμάτος περηφάνεια. Και όλοι είναι ευχαριστημένοι. Βγαίνει έξοδο σήμερα και θα πάει στο Μολ στη Λευκωσία. Εγώ έχω 4ο νούμερο.

Οι προηγούμενοι ποζάρουν.

Σκουπίδια. Άποψη.

Ο θαλαμοφύλακας ζωγραφίζει.

Το βράδυ γυρίζει.

Προετοιμασία 4ου νούμερου.

Σκοπιά 14η
Με τον little monk, 8μηνο 318άρη, 27χρονο απόφοιτο παραϊατρικών επαγγελμάτων, αθλητή και επιτυχόντα στις κατατακτήριες για γυμναστική ακαδημία. Προετοιμαζόταν με πολλά λεφτά για ιατρική  στο ηράκλειο αλλά επειδή δεν ήταν τέλεια προετοιμασμένος τα παράτησε, τσάμπα τα λεφτά, του μεινε η ανατομία κι έδωσε γυμναστική. Μου περιγράφει το έπος της επιτυχίας στις κατατακτήριες με περηφάνεια και συζητάμε τα όρια του ανθρώπου και τα προσωπικά του όρια που όντως ξεπέρασε, αγωνιζόμενος τραυματισμένος και μες στον πόνο. Ήταν εμπνευστικό.
Συζητήσαμε για τον Bur που έχει καταντήσει αηδία πώς τον κοροϊδεύουν για το πώς μιλάει "ετσιάτορας και ετσιάτορας και έχω έτσοδο", το 'χουν γαμήσει, όπως και για την περίπτωση του Κουτρελ. που του έπιανε του little monk άβολη συζήτηση και ήρθαν κοντά παρόλο που τον θεωρεί χαζούλη και επικύνδυνο.

Θυμάμαι τον CharChar χτες να την λέει σε κάποιο φαντάρο "εδώ και χρόνια στο στρατό έχουμε την τάση να λέμε διατάξτε".
Ή και όχι.