Saturday 18 August 2012

-164

Παίρνω ανάσα και μπαίνω στο εστιατόριο για να ξεκινήσει η μέρα με το πρωινό και ακούς το Σταύρο Μιχαλακάκο να τραγουδάει «Να με καταστρέψεις γλυκά», κι ακούγεται τόσο γλυκό, όπως μου συμβαίνει δηλαδή και με την Άννα Βίshη – εδώ μου ακούγονται διαφορετικοί και καλύτεροι, σαν το καλό κρασί, το καλό τσίπουρο ή την καλή φούντα (μου λένε) που έχουν καλύτερη γεύση στον τόπο που βγαίνουν. Είναι μια αίσθηση μαγική που δεν μπορώ να εξηγήσω..
Σήμερα αύδμ ήταν ο Dallarice που είναι υπεύθυνος και του γραφείου με τα τοψίκρετ.
Για να το θέσω ωμά, με βέλαξε. Το μοναδικό διάλειμμα που έκανα σαββατιάτικα πριν πάω να χαιρετήσω το απόγευμα τη σημαία ήταν στο καταμεσήμερο που πήγα στη σκοπιά.

Ας ανοίξω μια μικρή παρένθεση για το ρήμα «βελάζω» που έχω την εντύπωση ότι αν ανοίξεις λεξικό θα λέει ότι είναι ενεργ. αμτβ. Πιο πριν το άκουγα κυρίως στο χωριό μου και ποτέ σε πρώτο ενικό, εκτός κι αν είσαι ηλίθιος και σε ρωτάνε «τι κάνεις εκεί» και απαντάς «βελάζω», γιατί η μοναδική του σημασία είναι ότι παράγεις τον χαρακτηριστικό ήχο «μπε» που παράγει για επικοινωνία μια κατσίκα ή ένα πρόβατο.
O Κριαράς λέει ότι είναι μεσαιωνικό και ένας Έλλην απόστρατος σε άρθρο του τη θέλει αρχαία δωρική λέξη, απ' την οποία βγαίνει και το “βλάχος”. Διαλέχτε και πάρτε.
Η αλήθεια είναι ότι έχοντας συζητήσει πολύ με γίδια και έχοντας συχνά κάποιο υπό την προστασία μου, (νοητική σημείωση – να μιλήσω κάποια στιγμή για την κατσίκα που την έλεγαν Φλώρα) έχω να παρατηρήσει ότι αυτό το «μπ» είναι πάρα πολύ ελαφρύ, δεν μπορούν να το αρθρώσουν καλά οι κατσίκες ή απλά είχαν θέμα άρθρωσης οι συγκεκριμένες που γνώριζα εγώ. Αυτές που άκουγα εγώ κάνανε ένα μ(ι)ε και το «ε» παρατεταμένο με ένα έντονο βιμπράτο που καταλήγει σε τρέμολο. Αλλά αυτά είναι από άλλη ιστορία, ιστορία για το χωριό και δεν αφορά το παρόν.
Στο στρατό, το «βελάζω» χρησιμοποιείται βεβαίως ως αμετάβατο, χωρίς να αναφέρεται στον ήχο της κατσίκας. Μεταφράζεται ως κουράζομαι, φλερτάρω με την ηλίαση, πάω από (βε)λάντζα σε σημαία κι από υπηρεσία σε αγγαρεία, τρέχω στον όρχο.
[ Αντί Υποσημείωσης: Τα πνευματικά δικαιώματα του προθέματος «(βε)» στη «λάντζα» ανήκουν στον Γένι. Που δεν πιστεύει σε πνευματικά δικαιώματα].
Επίσης (μπλαμπλα) γιατί μου αρέσει να μιλάω με στοιχεία και ντοκουμέντα.
Παράδειγμα «βέλαξα σήμερα στη μεσημεριανή λάντζα, είχε μπριζόλες και το λίπος στα ταψιά ήταν σαν να το βγάλανε από φάλαινα». Συναντάται όμως αρκετά χαρακτηριστικά και ως μεταβατικό, άρα παίρνει αντικείμενο, δηλαδή: «Με βέλαξαν πάλι σήμερα στο γραφείο» ή «ο αξιωματικός σήμερα είχε κέφια και με βέλαξε».


Σκοπιά 19η
. Βέβαια η σκοπιά ήταν με τον Γένι άρα μόνο καλά μπορούσε να πάει.
Κάθε μέρα κι άλλο πάρτι. Σήμερα είχαμε photo-shooting session στην ΑΩ με μπόλικες οδηγίες σχετικά με το πώς πρέπει να τραβηχτούν.
Τραβάμε μια σειρά από έγχρωμες φωτογραφίες (μας πήρε τρία βασανιστικά τέταρτα κάτω απ’τον ήλιο να αλλάζουμε πόζες, να ψάχνει κάδρα, να ψάχνουμε προψ) που είναι κάπως έτσι.

Θα πάρεις μόνο σύρματα και ουρανό. Ούτε δέντρα, ούτε φύλλα.

"Θέλω μια πλάγια" - τουλάχιστον με άφησε να τον βάλω στην άκρη του κάδρου

Έψαξε, βρήκε ένα λουλουδάκι από ένα θάμνο.
Μετά μου είπε για την αναφορά σε μια ταινία,
νομίζω στους Λοχαγούς του Απρίλη.
"Θέλω μια να σημαδεύω το φακό
αλλά δεν ξέρω πώς θα φαίνεται
το φως του ήλιου από πίσω".
Εμένα μ'αρέσει πάντως.


Μια από μπροστά στο σπιτάκι στη σκοπιά.

Ε, μη στήνεσαι όλη την ώρα.΄
Άσε να σε πάρω μια αυθόρμητη.







"Εδώ θέλω το φως και τη σκιά" Λίγο Counter Strike του είπα.
Αλλά ήθελε μια "in ac

"Α- και μια παρταλωδώς". Οκ απάντησα,
αλλά ήθελα και μια πιο κοντινή και στραβή ακριβώς από κάτω.
Greater than life - του λέω κλείνοντας το shooting session.































































----------------------------------------------------------------------------------------------------

Και μετά τον ρωτάω τι θα τις κάνει και μου λέει ότι θα τις κάνει ασπρόμαυρες και θα τις βάλει μαζί με αυτές του πατέρα του και του παππού του, ότι ήταν κι αυτός σε κανά πόλεμο και τετοια.
Κάαααπως έτσι δηλαδή.


Ήταν ένα ήσυχο πρωινό του '54.
Κανείς δεν περίμενε αυτό που θα συνέβαινε.
 Όχι σε καιρό ειρήνης. Όχι τότε.


Ένας περίεργος ήχος
έκανε τον ήρωά μας να ψάχνει αλαφιασμένος για εχθρό.

Κινήθηκε για να ψάξει την προέλευσή του. 
Είδε κάτι να ξεπροβάλλει από το συρματόπλεγμα
στ' αριστερά του και γρήγορα έτρεξε να βρει κάλυψη
όπως του είχαν μάθει.

Δεν του πήρε ώρα να λύσει την υπόθεση.
Ένας εξωγήινος με ένα μικρό ορθογώνιο κουτάκι
στα χέρια, έβγαζε φως και χρώμα από τα χέρια του.
Του έδωσε μια ευκαιρία να φύγει πριν δώσει τέλος
στην παράδοξη ύπαρξή του.
Ο εισβολέας ήταν ειρηνικός. Απλά απεικόνιζε
τον ήρωά μας για ένα μελλοντικό λεύκωμα.
Μετά από μερικές φωτογραφίες τον ευχαρίστησε,
 του άφησε ένα λουλούδι στην κάννη και του ψιθύρισε
στ' αυτί το μυστικό της ζωής. 


                                        
Ο ήρωας το σκέφτηκε λίγα δευτερόλεπτα.
Έλυσε την εξάρτησή του και είπε ένα δεγαμιέται. Και από τότε ήταν για πάντα διαφορετικός.













































------------------------------------------------------------------------------------------------------

Το επόμενο νούμερο ήταν αφιερωμένο στο σάουθπαρκ, στη σκατολογία και στην ανάπτυξη απόψεων περί καθαρισμού των σκατών σε κοινόχρηστες τουαλέτες. Σύμφωνα με τον Γένι, οι δρόμοι είναι τρεις και απλά διαλέγουμε τι παίρνουμε.
Ή ένας θα καθαρίζει τα σκατά όλων. (αναξέπταμπολ)
Ή ο καθένας τα δικά του (ιδανικό)
Ή κανείς κανενός. (για να δούμε ποιος θα αντέξει).

Για να μου επιβεβαιώσει ότι το τρίτο αποτελεί πιο βιώσιμη επιλογή από την πρώτη για τον ίδιο επιχειρηματολογεί λέγοντας ότι έχει μεγάλη προϋπηρεσία στην εστία, ότι έχουν περάσει και εβδομάδα χωρίς νερό και ότι ο ίδιος δεν έχει σχέση με τα ανόητα αυτά ταμπού.
Άσχετο, σήμερα επιστρέφει κι ο Λεπού (καιρός ήταν).

0 σχόλια:

Post a Comment