-150

"Δεν είναι γαμάτο να περνάς τη γέφυρα;"

"Το 'χω ξαναπαίξει πιο παλιά, αλλά δεν θυμάμαι τίποτα"

"Μπαίνεις μέσα και βλέπεις ένα πεθαμένο πόκεμον"

Η τρίτη φράση ξεκαθαρίζει τα ακαταλαβίστικα προηγοὐμενα που ακούς δορυφορικά στα μαγειρία, ανάμεσα σε συζητήσεις περί "κολυουμένων"

Σκοπιά 13η
Με τον DrD. Ήταν πολύ γεμάτη σκοπιά αυτή και πέρασα πολύ όμορφα. Ήταν και η τελευταία ένοπλη υπηρεσία του. Σχεδόν εορταστική. Μου 'πε για το πώς πέρασε στην άδειά του. Πολύ γεμάτη άδεια. Είχε τσόντα, ρομάντζα και καράτε, σαν τρεις ταινίες σε μία. Απ'τη μια έδειρε ένα παλικάρι που κυκλοφορούσε με την πρώην του, απ'την άλλη κράταγε το κεφάλι της μεθυσμένης πρώην του ένα άλλο βράδυ και την παρα-άλλη συμμετείχε σε σεξουαλικά παιχνίδια με τρεις φίλες του, οι δυο λεσβίες. Μα πόσο καλύτερα μπορούσε να πάεια αυτή η άδεια. Και να γυρίζεις μετά εδώ. Το παλικάρι τα 'δε όλα.
Μέσα σε όλα αυτά όμως, που μας κάλυψαν το πρώτο δίωρο και πολύ ωραία τα έλεγε, προλάβαμε να συζητήσουμε και για εναλλακτικές πραγματικότητες όπως τους κόσμους που υπάρχουν πάνω σε ένα κόκκο σκόνης σε ένα πορτοκάλι ή πάνω στο χέρι του.  Προλαβαίνουμε να ασχοληθούμε με παραισθήσεις, παράλληλες διαστάσεις και πόρτες στο χωροχρόνο και τι θα κάναμε αν είχαμε χρονομήχανη. Και επίσης, με μύησε στην ανακάλυψη ότι κοιτώντας πολύ ώρα την γωνία της αποθήκης που φυλάμε (αώ!) βλέπεις να εμφανίζεται σαν θολή η πίσω γωνία! Ήταν σχεδόν μαγικό!

Στο τελευταίο δίωρο που κάναμε, χάλασα 20mb από το ίντερνετ του μήνα για να ακούμε ιντερνετικό ραδιόφωνο. Για να ολοκληρωθεί το σουρεάλ της υπόθεσης, ακούσαμε ρώσικη ρέγκε, πολωνική ρέγκε και εβραϊκή ρέγκε.

Παίζω, τι κοιτάς ρε;

Φιλάκι;

Χάιπερ Ακτίβιτι.

Περιμένοντας εναλλακτικές διαστάσεις.

Μήπως ήρθαν;

Όχι. Τις περιμένουμε ακόμα.