Το κουδούνι του διαμερίσματος που μένω στα Εξάρχεια λέει Χουάν και δεν έχω σκοπό να το αλλάξω. Σε μια πολυκατοικία που διαθέτει σχεδιάστρια νυφικών, μούμια, σαλονικιό μουσικό παραγωγό/dj, διαχειριστή που δεν μένει εδώ αλλά έχει ένα ινστιτούτο αισθητικής στην πολυκατοικία, σύλλογο κρητών φοιτητών μα και Γιώργο Νίντζα, ο προηγούμενος ένοικος δεν θα μπορούσε να 'χει λιγότερο ενδιαφέρουσα ιστορία.
Ο Χουάν Γκονζάλες ήρθε στην Αθήνα πριν πολλά χρόνια, δεν ξέρω πόσα. Παντρεύτηκε την Άννα από το Κουκάκι αλλά κάποια στιγμή χωρίσαν, αλλά ποτέ στα χαρτιά. Ήταν απλά σε διάσταση. Η τροφαντή, μπριόζα χήρα Άννα Γκονζάλες μένει ακόμα στο Κουκάκι και με περιμένει να μου κάνει το τραπέζι αν καταφέρω και της βρω πληροφορίες για τη γκόμενα που είχε σπιτωμένη ο Χουάν μέχρι το θάνατό του. Αλλά όλα με τη σειρά.
Ο Χουάν δούλευε με τα χέρια του. Σκάλιζε, έφτιαχνε, μαστόρευε, κατασκεύαζε. Πράγματα δηλαδή που στα χωριά θεωρούνται αυτονόητα. Στην Αθήνα δούλευε στο σπίτι ενός βουλευτή ή υπουργού σε κάποιο βόρειο προάστιο. Δούλευε εκεί πολλές ώρες τη μέρα. Για να του παρέχουν στέγη, τον βάλαν να μένει στο διαμερισματάκι που ένας συνταξιούχος τραπεζικός της χ τράπεζας χτύπησε με ινσάιντ ίνφο από πλειστηριασμό, δηλαδή στο σπίτι που μένω τώρα. Κάποια χάρη θα κέρδισε ο συνταξιούχος, διευκόλυνση για το Χουάν κέρδισε ο βουλευτής. Εδώ μέσα ο Χουάν έφτιαξε κάτι εικονίτσες και τέτοια ψιλολόγια, αλλά πείραξε και όλο το ταβάνι του χολ/πρώτου χώρου/δωματίου μου. Δεν είναι κάτι φαντασμαγορικό, αλλά είναι όλο χειροποίητο, φτιαγμένα ανάγλυφα τετραγωνάκια. Δεν είναι αριστούργημα, αλλά είναι το ταβάνι μου και δεν είναι σαν κανένα άλλο ταβάνι. Στο σπίτι της Αραχώβης ο Χουάν, μετά την Άννα, έφερε την Όλγα να μένουν μαζί. Μια κοπέλα από Ουκρανία.
Μια μέρα που ο Χουάν δούλευε στο σπίτι του βουλευτή, όταν ήταν έξω, τον χτύπησε αμάξι. Δεν τον πήγαν ποτέ στο νοσοκομείο. Τον βάλαν μέσα στο σπίτι, όπου πέθανε, μάλλον από καρδιά είπε ένας γιατρός που φωνάξανε. Λίγο καιρό αργότερα, η Άννα πήρε τηλέφωνο στο σπίτι του Χουάν να ζητήσει από την Όλγα ένα βιβλιάριο για να κανονίσει να παίρνει τη σύνταξή του. Η Όλγα είπε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα αλλά όταν η Άννα πήγε να την βρει δυο μέρες μετά, το σπίτι στην Αραχώβης ήταν αδειασμένο και η Όλγα εξαφανισμένη. Η Άννα ακόμη ψάχνει απελπισμένα την Όλγα χωρίς καμιά τύχη, απ' όσο ξέρω. Με ξύπνησε πριν μερικούς μήνες ένα όχι-και-τόσο πρωινό με την ελπίδα ότι θα ήξερα που βρίσκεται η Όλγα και μου είπε όσα από τα παραπάνω δεν γνώριζα.
Που και που βρίσκω ειδοποιητήρια και λογαριασμούς κοζμοτέ για μια Όλγα που δεν τα παίρνει ποτέ κανείς και θυμάμαι την Άννα, αλλά δεν ξέρω πώς θα μπορούσα να εντοπίσω την εξαφανισμένη για να βοηθήσω τη χήρα.
Κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ, αλλά και κάθε φορά που το χρειάζομαι, κοιτάω το περίτεχνο ταβάνι μου και θυμάμαι το Χουάν Γκονζάλες, από τη Χιλή και ελπίζω να βρίσκεται κοντά στο θεό του.
Ο Χουάν Γκονζάλες ήρθε στην Αθήνα πριν πολλά χρόνια, δεν ξέρω πόσα. Παντρεύτηκε την Άννα από το Κουκάκι αλλά κάποια στιγμή χωρίσαν, αλλά ποτέ στα χαρτιά. Ήταν απλά σε διάσταση. Η τροφαντή, μπριόζα χήρα Άννα Γκονζάλες μένει ακόμα στο Κουκάκι και με περιμένει να μου κάνει το τραπέζι αν καταφέρω και της βρω πληροφορίες για τη γκόμενα που είχε σπιτωμένη ο Χουάν μέχρι το θάνατό του. Αλλά όλα με τη σειρά.
Ο Χουάν δούλευε με τα χέρια του. Σκάλιζε, έφτιαχνε, μαστόρευε, κατασκεύαζε. Πράγματα δηλαδή που στα χωριά θεωρούνται αυτονόητα. Στην Αθήνα δούλευε στο σπίτι ενός βουλευτή ή υπουργού σε κάποιο βόρειο προάστιο. Δούλευε εκεί πολλές ώρες τη μέρα. Για να του παρέχουν στέγη, τον βάλαν να μένει στο διαμερισματάκι που ένας συνταξιούχος τραπεζικός της χ τράπεζας χτύπησε με ινσάιντ ίνφο από πλειστηριασμό, δηλαδή στο σπίτι που μένω τώρα. Κάποια χάρη θα κέρδισε ο συνταξιούχος, διευκόλυνση για το Χουάν κέρδισε ο βουλευτής. Εδώ μέσα ο Χουάν έφτιαξε κάτι εικονίτσες και τέτοια ψιλολόγια, αλλά πείραξε και όλο το ταβάνι του χολ/πρώτου χώρου/δωματίου μου. Δεν είναι κάτι φαντασμαγορικό, αλλά είναι όλο χειροποίητο, φτιαγμένα ανάγλυφα τετραγωνάκια. Δεν είναι αριστούργημα, αλλά είναι το ταβάνι μου και δεν είναι σαν κανένα άλλο ταβάνι. Στο σπίτι της Αραχώβης ο Χουάν, μετά την Άννα, έφερε την Όλγα να μένουν μαζί. Μια κοπέλα από Ουκρανία.
Μια μέρα που ο Χουάν δούλευε στο σπίτι του βουλευτή, όταν ήταν έξω, τον χτύπησε αμάξι. Δεν τον πήγαν ποτέ στο νοσοκομείο. Τον βάλαν μέσα στο σπίτι, όπου πέθανε, μάλλον από καρδιά είπε ένας γιατρός που φωνάξανε. Λίγο καιρό αργότερα, η Άννα πήρε τηλέφωνο στο σπίτι του Χουάν να ζητήσει από την Όλγα ένα βιβλιάριο για να κανονίσει να παίρνει τη σύνταξή του. Η Όλγα είπε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα αλλά όταν η Άννα πήγε να την βρει δυο μέρες μετά, το σπίτι στην Αραχώβης ήταν αδειασμένο και η Όλγα εξαφανισμένη. Η Άννα ακόμη ψάχνει απελπισμένα την Όλγα χωρίς καμιά τύχη, απ' όσο ξέρω. Με ξύπνησε πριν μερικούς μήνες ένα όχι-και-τόσο πρωινό με την ελπίδα ότι θα ήξερα που βρίσκεται η Όλγα και μου είπε όσα από τα παραπάνω δεν γνώριζα.
Που και που βρίσκω ειδοποιητήρια και λογαριασμούς κοζμοτέ για μια Όλγα που δεν τα παίρνει ποτέ κανείς και θυμάμαι την Άννα, αλλά δεν ξέρω πώς θα μπορούσα να εντοπίσω την εξαφανισμένη για να βοηθήσω τη χήρα.
Κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ, αλλά και κάθε φορά που το χρειάζομαι, κοιτάω το περίτεχνο ταβάνι μου και θυμάμαι το Χουάν Γκονζάλες, από τη Χιλή και ελπίζω να βρίσκεται κοντά στο θεό του.
