Όταν στο δημαρχείο δεν έχει δουλειά, πάμε πέρα δώθε προσπαθώντας να φαινόμαστε ότι κάνουμε κάτι σπουδαίο για την εθνική ασφάλεια. Αλλάζουμε βλέμματα και προσπαθούμε να μην γελάσουμε μ' αυτούς που πιστεύουν ότι όντως κάνουν κάτι για την εθνική ασφάλεια. Τα σημερινά βλέμματα, βέβαια, τραβάει ένας λίγο πιο αστείος που τριγυρίζει εκεί μέσα με ύφος 3μιση καρδιναλίων, διαφημίζοντας ότι σύντομα θα βγάλει το δεύτερο βιβλίο του πάνω σε κάτι ψυχολογικό, έχει αρχίσει 4 πτυχία και δυο μεταπτυχιακά, έχει τελειώσει άλλα 2 και είναι σε σύγχυση: να δώσει κατατακτήριες για νομική "επιστήμη" ή να πάει για διδακτορικό [προς στιγμήν μπερδεύομαι με τη στολή και νομίζω ότι λέει "δικτατορικό", τρέμω, κουνάω μια το κεφάλι και στέλνω εξαποδώ το σαρδάμ των αυτιών μου] που στο κάτω κάτω αυτό είναι που θα έχει και παραπάνω αντίκρυσμα. Μην γελιόμαστε, είναι και το πρεστίζ στη μέση.
Τι ήθελα ο βρωμόνοος [δικιά μου λέξη, την κρατάω] να μιλήσω και δεν συγκρατούσα τις π-ορδές της σκέψης μου; Με το που μου πετάει αυτό το "νομική επιστήμη" από πάνω του απαντάω βγάζοντας φωτοτυπίες ότι "εντάξει τώρα... - επιστήμη".
"Γιατί, Conti, δεν είναι επιστήμη η νομική;" Προσπάθησα να επιχειρηματολογήσω λίγο για το τι σημαίνει πλέον διεθνώς η λέξη επιστήμη/science και ότι η επιστήμη έχει νόμους, αλλά ο νόμος δεν είναι επιστήμη αλλά πετάχτηκε άμεσα στη συζήτηση ο μικρός αύδμ, γιατί τόλμησα -ως συνήθως- να γενικεύσω περισσότερο τον αφορισμό μου αφαιρώντας από τις ανθρωπιστικές επιστήμες γενικότερα το "επιστήμη".
Ο πολυπράγμων πρώην υπεύθυνος μαγειρείων χάρηκε που μας είδε να διαφωνούμε και που έφυγε από αυτόν η διαφωνία/συζήτηση και πέταξε μια μαλακία και καλά για να προβοκάρει συζήτηση και (ακόμα πιο και-καλά) να την παρατηρήσει. Η συζήτησή μου με τον μικρό αύδμ μεταφέρθηκε στο γραφείο μας με τα τοψίκρετ.
"Εμένα ο πρύτανης του πανεπιστημίου που πήγα μπήκε μέσα στο πρώτο μάθημα, πέταξε κάτω μια κασετίνα και ρώτησε Τι έκανα τώρα; του απάντησε ένας Πείραμα και ο πρύτανης του είπε Μπράβο είσαι στη σωστή αίθουσα και από κείνη τη μέρα καύλωσα με τη διεθνολογία που είναι επιστήμη και έχει μεταβλητές -έχουμε ας πούμε την ισχύ ενός κράτους ως μετρήσιμο μέγεθος- και πείραμα και επιστημονική μέθοδο και μπορείς να προβλέψεις τι θα συμβεί σε κράτη και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί λες δεν είναι επιστήμη, επειδή δεν έχει νούμερα;"
Επειδή το καθένα από τα παραπάνω πέφτει σαν τα δυο πρώτα σπιτάκια από τα τρία γουρουνάκια που τα φύσηξε ο λύκος, δεν μπαίνω στον κόπο να γράψω κι εδώ τον τρόπο με τον οποίο συμβιβάστηκε. Θα παραθέσω μόνο ότι ψάχνει επιχειρηματική ιδέα για να βγάλει λεφτά μπαμ, όπως επίσης και σκέφτεται αν πάει σε ξένη χώρα να πάει στη Μάλτα γιατί καλύτερα πρώτος σε χωριό, παρά τελευταίος σε πόλη. Δικά του λόγια, όχι δικά μου. Επίσης παίξαμε και σκάκι. Νίκησα 3, κέρδισε 1 και πήρα μια τέταρτη νίκη που για κάποιο λόγο (που κάνοντας την αυτοκριτική μου ακόμα με μαστιγώνω για αυτό) την έκανα όσο πιο βασανιστική μπορούσα.
Μετά βγήκαμε έξοδο. Πλέον ξεκουραζόμαστε. Το ομολογώ.
Η μελαγχολία της εξόδου του κουρασμένου φαντάρου μειώθηκε μετά από μια όμορφη κουβέντα με την Μ. Η αισιόδοξη πρόβλεψή της ότι αν χαλαρώσω και αφήσω τον καιρό να κυλήσει, θα 'ρθει η ώρα που μαγικά θα ξέρω τι θέλω να κάνω και πώς με έκανε να αισθανθώ λίγο καλύτερα για το μέλλον.
Πάω να πλύνω ρούχα στο μέρος που ο Αστερίξ μου 'μαθε και τον θυμάμαι. Ιδρώνω 3 φορές μέχρι να γίνουν τα ρούχα.
Το βράδυ, επιστρέφοντας, κάνουμε χαρτ του χαρτ με τον κουρέα που δεν είναι καλά γιατί βαριέται, ήρθε πριν 15 μέρες από άδεια, θα φύγει σε καμια 10άρα πάλι και του τη δίνουν όλοι και όλα, οι ίδιοι άνθρωποι συνέχεια -ακούω με προσοχή- και θέλει να κάνει τατού πάνω του τις 7 αρετές που ρωτάει αν τις ξέρω, αλλά μόνο όταν τις αποκτήσει και λέει ότι είναι στο σωστό δρόμο. Νομίζει ότι δεν είναι μακριά. Του λέω κάτι για την εγκράτεια, για υπομονή και τέτοια. Λέει ότι έχει μπόλικη, κι ότι αν δεν είχε θα είχε σκοτώσει ανθρώπους και ότι μια φορά τον είχε τσατίσει μια κοπέλα σε μπάνιο στη θάλασσα και τότε της έκανε πατητή και την κράτησε από κάτω απ'το νερό μέχρι που οι σπασμοί της αραίωσαν σε συχνότητα και τότε τον κράτησε κάτι και δεν την έπνιξε, τελευταία στιγμή, μετά έφτυνε νερό μία ώρα, άρα έχει εγκράτεια.
 |
| "Πιάσε το ταμπόν." λέει "Μήπως μπερδεύεσαι με το καρμπόν; Το ταμπόν πάει στο μουνί." απαντώ, ξεχνώντας ότι η Γαλλία και η πραγματικότητα μερικές φορές ξεπερνάει τη φαντασία. |
 |
| Ο Cookies έφυγε επιτέλους για άδεια. Εδώ μας αποχαιρετάει με μια σαύρα που την ξέρανε ο ήλιος μες στο χέρι του. |
0 σχόλια:
Post a Comment