-129

Μέρα 5η
Πρωινό Σαββάτου. Έκανα τις πρωινές δουλειές της κουζίνας, καθάρισα και έβαλα να δω το Γκρηζ, να δω γιατί είναι τόσλ διάσημο. Νομίζω κατάλαβα.
Κοιμήθηκα λίγο χτες. Έκανα τις αλλαγές των σκοπών. Δεν έχω καλή διάθεση. Πρέπει να το προσπαθώ μόνος μου και να κινούμαι συνέχεια. Χαλασμένο δυναμό συμπεριφοριστικής (υπάρχει η λέξη;) ψυχολογίας που δυσκολεύεται να βρίσκει συνεχώς τρόπους και λόγους πέρα από το "υπάρχουν και χειρότερα".
Το να κάνω τη μάνα του λόχου και να καθαρίζω, να σκουπίζω και να φροντίζω τα παλικάρια για τον πόλεμο (μια δίωρη σκοπιά ανά δέκα ώρες) δεν είναι λύση.

Ανάμνηση από παραπροχθές (-126)
Φυλάκιο. Κουζίνα. Βράδυ.
Έχει γκρεμιστεί ένας φούρνος της τουριστικής περιοχής παρακάτω και σε ένα από τα τρία μουσικά κανάλια που παίζουν στην κυπριακή τηλεόραση έχουν ξεκολλήσει από τον ντανς φασισμό της αμίτα μόσιο και έχει ένα μισάωρο σλοτ "μηχανή του χρόνου".
Σους λέω. Δώσε! Ξεκινάει μνημειώδης Μαντόνα στα νιάτα της να λέει το la isla bonita, η kylie χορεύει ναζιάρικα στο Lucky Love και ένα-δυο κομμάτια μετά σκάει ένα i want it all από queen, που δεν πεθαίνω κιόλας, αλλά τον σκεφτόμουν πρόσφατα το φρέντι και δεν είχα να ακούσω.
κι ενώ έχουν πιάσει άλλο ένα αδιάφορο θέμα λαρισαίος και γιαννιώτης στο οποίο συμμετέχω χωρίς να ακούω (μάλλον για αδειες θα 'ταν πάλι) τους λέω "παιδιά, οκ για πριν, αλλά τώρα ησυχία να δω φρέντι - ιεροσυλία."
Ο φρεντι λιγο μεγαλος, κουρασμενος, μαλλον αρρωστος, αλλα εγώ προσηλωμένος, σχεδόν συγκινημένος.
κάποιος: έχει πεθάνει ε;
σχεδόν εικοσι χρονια πανε. Εφυγε νεος ο καημενος. Νομίζω έηντζ. Ήταν γκέι.
κάποιος: οχ, τι ηταν να μου το πεις αυτο; τώρα με ξενέρωσες. Τον αντιπάθησα

Κάνεις πλάκα- κόσμος στενόμυαλος που θέλει να δέρνει γκέι τον παραδέχονται επειδή ήταν τρισμέγιστος.
πετάγεται και ο άλλος "κατσε, γιατι εχουμε πει πολλά για το θέμα και είμαι περίεργος για την άποψή σου. Εσένα σου φαίνεται φυσιολογικό άντρας με άντρα ή γυναίκα με γυναίκα; αν ήταν έτσι, δεν θα χαμε αδαμ με αδάμ, ή εύα με εύα;"
Μ'αυτό το ηλίθιο επιχείρημα (παρόλο που τους είχα ζητήσει ησυχία) με σύρανε σε μια ανόητη συζήτηση και δεν είδα τελικά ανενόχλητος το κλιπ.
Προσπάθησα να εξηγήσω ότι δεν πιστεύω σε αδάμ και εύα και ότι είναι φιλοσοφία και μυθολογία κατασκευασμένη από ιερατεία με σκοπό τη δημιουργία μιας πίστης ευρείας κατανάλωσης, ότι προσωπικά δεν μου χρειάζεται και με κοιτάγανε περίεργα.
συνέχισα λέγοντας ότι καταλαβαίνω τη συμπληρωματική φυσιολογία την έλξη και την αναπαραγωγή, αλλά ας μην γελιόμαστε, δεν γαμιέσαι μόνο για να γεννήσεις και ότι πέρα από κοινωνικά πρότυπα και κατεστημένα ηθικής, "ωραίο" υπάρχει και στα δυο φύλα, και δεν μπορώ να θεωρήσω την επιλογή απόλαυσης αφύσικη επειδή εμένα δεν μου αρέσει το παγωτό φυστίκι.
Εκεί νομίζω ήταν που άρχισα να νιώθω μοναξιά. Με κοίταγαν λες κι έπρεπε να επιστρέψω στο διαστημόπλοιό μου. Μετά λίγη ώρα με απέφευγαν, τους έχασα γιατί μάλλον απογοητευτήκαν που διαφωνούμε.

Άχρηστη σκέψη τριγυρνώντας στο φεησμπουκ:
Μπράβο κομπαρσάκο, βάλε και για φώτο προφίλ στο φέησμπουκ μια φωτο απ'το στρατο, παίξε το κομματάκι σου, όπως θα 'λεγε και ο φίλος μας ο Babis..