-124

Η ζωή στην εμά ξαναρχίζει.
Δεν μου είχαν αναθέσει καθαριότητες ή άγημα σημαίας για το πρωί, κι ετσι ήταν χαλαρό το πρώτο πρωινό μου πίσω στο πράσινο χωριό.
Όρχος -δεν φτιάχνουμε ομάδα ποδοσφαίρου όσοι ανεβαίνουμε πλέον- και σε ένα διάλειμμα από το τίποτα που κάνουμε, ο κριττικός επιλοχίας με βλεπει μπροστά από ένα άρμα με τον καφέ και το τετράδιο αγκαλιά και μονολογεί "ωχ, αυτός γράφει βιβλίο. 'ανοίξαμε ρεμίζες, καθόμαστε όρχο', μας γράφει αυτός" - κρίττο το βρήκες ;)
το πρωινό περναει ήσυχα, η 317 έχει φύγει και εχουμε μαζευτεί όλοι από 4 σε 2 θαλάμους. Ο ένας πάνω στον άλλο. Η άλλη ενδιαφέρουσα αλλαγή είναι ότι οι γόπες στην αυλή της ίλης πλέον μαζεύονται σε μπουκαλάκι - ενθουσιάστηκα. Επίσης, μέσα σε μια βδομάδα, η 318 πρόλαβε να γίνει ζουλού και να βαρύνουν τα τράημπαλ φτερά του κεφαλιού της. Φαντάζει αστείο, αλλά ναι. Με 25-35 μέρες διαφορά στο στρατό, δυο σειρές που παλιότερα θα λεγόντουσαν αδελφοσειρές (και θα χαν και μεγαλύτερη χρονική διαφορά) να αποκτούν τέτοια απόσταση. Και γίνεται πιο αστείο από το γεγονός ότι -είπαμε είμαστε τρεις κι ο κούκος- κι ο ένας είναι συνοδηγός "σπουδαίας" κίνησης, ο άλλος επιλοχάς, ο άλλος κουρέας, ο τάδε γραφέας αυδμ, ο δείνα γραφεας αλλού και αντικαταστάτης του τάδε και κάτι τέτοια. Κι αν εξαιρέσεις τον δείνα (που 'κανα σκοπιά μαζί του και είπαμε είναι αθλητικός δημοσιογράφος) είναι όλοι τους νεαροί.
Λίγες οι ελπίδες για συνεννόηση, αλλά είμαστε πάντα αισιόδοξοι.

Ναι- έλεγα πρωί στον όρχο. Μέχρι που σκάει ο δαίμων και μου λέει "ψιτ, είσαι εξοδούχος σήμερα, αύριο πας τρόοδο. Αρχιφύλακας. Μέχρι τέλος του μήν. Ετοιμάσου. Καμια απορία;" ανέφερα ποτέ ότι είναι ταχύλογος; δεν ξέρω αν λεγεται έτσι, αλλά είμαι σίγουρος ότι και το ροχαλητό ακόμη θα φλερτάρει έντονα με το σαρδάμ. Είναι εμπειρία η κουβέντα μαζί του.
α, οκ, φυλάκιο, λέω, μαλιστα. Καμια (απορία)... Προς το παρόν.

Άρχισαν τα "κωλόφαρδε, ζωάρα, δεν θα κάνεις υπηρεσίες" σε συνεχή εναλλαγή από τους υπόλοιπους και άρχισα να ανησυχώ, γιατί αυτό ξέρω να κάνω καλύτερα.
Με βάλανε αρχιφύλακα, λέει, που είναι δουλειά δεκανέα -ξέρω, όχι η καλύτερη επιλογή- αλλά νομίζω θα τα καταφέρω.

Ανεβαίνουμε στα 1800μ αύριο πρωί. Αλλαζουμε την προηγουμενη φρουρά μια βδομάδα πριν (όχι χωρίς λόγο) και θα κατσουμε εκει 22 περιπου μερες, αντι για 15.
Η προηγούμενοι εκθέσανε τη μονάδα, μπλαμπλα, ο δίκας τα πήρε, μπλα, θα ρίξει καμπάνες και θα ζητησει στρατοδικεία, μπλα, και αν τα καταφερετε μπλα, γυρνατε και σας δινω από 6 μερες τιμητική - οπα.
Εδω απεκτησε ενδιαφερον. Δεχτηκαμε την αποστολη μας, εγω παλι με άγχος, γιατί του δίκα του βγήκε κάτι από κακός σε die hard και γύρισε και μας πεταξε μεταφρασμενη ατάκα απο το σεναριο που ειχε ξεχασμενο στπ γραφειο του. "αν κάνετε τα ίδια... Θα σας τελειώσω...". Βαρύγδουπο ε; δεν περίμενα να το ακούσω ποτέ στα ελληνικά αν δεν έπαιζα ποτέ σε σαπουνόπερα. Δεν μου 'χουν ξαναμιλησει έτσι. Όχι θα σας λιώσω. Θα σας τελειώσω. Ανάμεσα στο να σκάσω στα γέλια και να σηκωθούν οι τρίχες στο σβέρκο μου, επέλεξα το δεύτερο με μπολικη αυτοσυγκρατηση.
ο δαίμων με αποχαιρέτησε λέγοντας να μην τον εκθέσω γιατί θα ανέβει ο ίδιος πάνω και θα μας ψάχνουν στα βουνά που θα μας κυνηγάει. Τι γλυκό.

Στην έξοδο ανανέωσα το βλογ, πήρα χαρτί υγείας, μαντίλια, καπνούς και σκατά που μπορεί να χρειαστώ.
Το πρωί την κάνουμε..