Πρωί στο φυλάκιο. Έχουμε τηλεόραση και αποφεύγω τα πρωινάδικα συντονίζοντάς την σε πρωινό πρόγραμμα με παιδικα τραγούδια. Έχει κάτι πιτσιρίκια που τραγουδάνε για τα χρώματα. Μοβ, καφέ, άσπρο, ροζ μέχρι που αρχίζει το μαζού εντ δε ζου κι ερχεται να μας λυτρώσει.
ελεφαντας, κατσίκα, γορίλας, πιγκουίνος, ιγκουάνα, λιοντάρι και μαϊμού σκορπάνε ευτυχία και η ξανθούλα σκορπάει το νάζι της, που έχει σίγουρα μερίδιο στους λόγους επιτυχίας της εκπομπής. Πέρα από λαχτάρα, πυροδοτεί και συζητήσεις.
λέει ο γιαννιώτης ότι είχε πάει μια φορά σε ζωολογικό κήπο και είχε δει μια μαϊμού να χει πάρει μια ταμπέλα και να βαράει μιαν άλλη στο κεφάλι.
Λέει και ο κρητικός ότι γούσταρε κάποτε μια συμμαθήτρια που όταν πήγανε με το σχολείο σε ένα ζωολογικό κήπο, την έφτυσε απ' το κλουβί του ένας γορίλας και της γέμισε σάλια τα μούτρα.
Λίγο μετά βλέπαμε Τζούντο Μπόη και Κουρενάη Σανσίρο και άλλα γιαπωνέζικα μεταγλωττισμένζ υποπροϊόντα.
Μετά βάλαμε το σκληρό μου δίσκο στον αποκωδικοποιητή και είδαμε τα step up απ' το τρίτο ως το πρώτο. Το βράδυ θα δούμε το Shutter Island. Δυστυχώς, δεν παίζει η συλλογή μου με τα μπαγκς μπάνι.
Το φαΐ που μας φέρνουν οι κύπριοι είναι άνοστο, νερόβραστο, κακομαγειρεμένο και λιγοστό. Δεν το λες βρώμικο, αλλά σίγουρα είναι χάλια. Όχι απλά εκτιμάς το φαγητό της εμα. Του αυλώνα εκτιμάς πλέον.
κιμάς=ζβαν;
ζυμαρικό=νερομανεστρα;
τουλάχιστον το βράδυ είχε παραδοσιακο κυπριακό φις εντ τσιψ και τρωγόταν ευκολότερα.
Τελικά μάλλον με στείλανε αρχιφύλακα για τη διαφορά ηλικίας. Ο γέρος του βουνού. Και θα είμαι υπεύθυνος για τα 18-23χρονα και δεν θα τους μείνω στα χέρια από ηλίαση στο καμίνι της εμά. Διπλό κέρδος.
στο χωριό μας, μαθαίνω, έχουν αρχίσει οι προετοιμασίες για την τελετή παράδοσης του θρόνου. Αυτοί κάνουν οπλασκήσεις για την τελετή, εμείς αδειάζουμε την ίδια ώρα το βόθρο. Ταιριαστό.
Εδώ πλένω πιάτα, ράβω κουμπιά, κάνω τις αλλαγές των σκοπών (οκ, όχι όλες τις βραδινές, να κοιμηθώ και λίγο), χρεώνω οπλισμό και πυρομαχικά και προσπαθώ τα πράματα να είναι όσο πιο προβλεπόμενα γίνεται, μην εκτεθεί κανείς, όπως έγινε με τους προηγούμενους.
"καλά κάνατε και αλλάξατε" από τα λιγοστά σχόλια της Ξανθιάς Γυναίκας με Κινητό.
Αν ήμουν τώρα στην εμά, θα 'χα λιώσει από τη ζέστη. Νιώθω μεγάλος και συμφιλιώνομαι με αυτό. Δεν έχω όρεξη να σκέφτομαι όλη την ώρα "πόσες μέρες έχω για το νησί" λες και είμαστε λεπροί που περιμένουν τον επαναπατρισμό τους σαν θαυματουργή θερεαπεία. Ούτε να ξυπνάω συναδέλφους για πλάκα. Ούτε να αργώ τις αλλαγές. Ούτε να φωνάζω πριν την ώρα μου κλισεδούρες συνθήματα, ούτε να γράφω παντού το όνομα και τη σειρά μου. Είναι ωραίο να είσαι υπεύθυνος όταν η εξίσωση περιλαμβάνει ανθρώπους. Ναι, γάμα τον εαυτό σου, αλλά όχι τους άλλους.
Έτσι έμαθα και για αυτό ίσως κακοπερναω γενικότερα. Σίγουρα για αυτό θα πεθάνω κι από καρκίνο κάποια στιγμή σύντομα. Αλλά ο γέρος ο λύκος τρίχωμα δεν αλλαζει. Ειδικά τώρα που αρχισε να ασπρίζει κιόλας.
Μες στο στρατό γαμώ το σπίτι τους..
0 σχόλια:
Post a Comment