-117 ως -123 Άδεια ρε.- ~ Mood-duress (Μουτζουρες)

To-do list for my 6-day leave of absence from the army

Find Sam's basement a.k.a. house......................................................success
Call parents.......................................................................................success
Call sister ..........................................................................................success
Find a posrtable media player device........................................................fail
Pick up stuff from Kritikos' home.. .....................................................success
Pick up electro-classical guitar from Panos' house (for work)...............success
Catch up with friends ........................................................................success
Book an acoustic gig .........................................................................success
Learn some new songs ......................................................................success
Play that gig ......................................................................................success
Listen to music ..................................................................................success
Get wasted .......................................................................................success
Record vocals for Grey Route - end credits song ..............................success
Record great vocals for the above so they pick me .................success(sort of)
Avoid the blues of my return to Cyprus ....................................................fail

Προαναχώρησης μέρα

Τέλος υπηρεσίας. Όρχος, γράσα, τίποτα δεν με ενοχλεί. Πετάω ρε. Στο αεροπλάνο κοιμάμαι και χάνω το σάντουιτς της ετζήαν. Χέστηκα. Κοιμόμουν λέω. Φτάνω, πάω Αγ. Παρασκευή, παίρνω τα πράματα του κρητικού, πάω Εξάρχεια με ταξί, βρίσκω το υπόγειο αρχοντικό του Sam. Μπάνιο, αλλάζω φεύγω. Το ίδιο βράδυ πάω Νέο Κόσμο και Εξάρχεια και βλέπω (πτώμα) όσους περισσότερους μπορώ.

Πρώτη μέρα

Πρωινός καφές στα εξάρχεια, βαμπένε και καπάκι μπίρες. Φορτωμένος και με μπίρες 2 το μεσημέρι, ο ήλιος που με χτυπάει δεν συγκρίνεται με τον ήλιο στις 8 το πρωί στην Κύπρο. Εκεί λιώνω. Στα Εξάρχεια δροσίζομαι. Αυτό είναι το χωριό μου. Αιγάλεω, πάω να πάρω την κιθάρα, βλέπω τον Πάνο, τρώω γεμιστά (δεν είμαι αχάριστος, αλλά με κιμά; αδυνατώ να καταλάβω αν και ήταν πεντανόστιμα) και συνειδητοποιώ για άλλη μια φορά μιλώντας με το φίλο που υπηρετεί Σουφλί και ήταν λίγο παλιότερα έτοιμος να πεθάνει από την κατάθλιψη πόσο ρευστή είναι η ανθρώπινη ανάμνηση και πώς βρίσκει ο άνθρωπος τη θέση του στο κοινωνικό σύνολο. Αν και Γιώτα Τέσσερα, σίγουρα παίρνει ευχαρίστηση από το παιχνίδι των κάμψεων και τους δείχνει πολεμικές τέχνες, ως έμπειρος - αν και ειρηνιστής.

Δεύτερη μέρα

Δεύτερη (επίσημα) μέρα άδειας. Πάλι Εξάρχεια, φυσικά. Συναντιέμαι με τον Άλεξ (το μουσικό) και τον Άντυ (τον σκηνοθέτη) και ο δεύτερος με βρίσκει στο καφενείο να τρώω συκωταριά και μπριάμ. Όχι το καλύτερο ζέσταμα πριν τραγουδήσει κάποιος. Φρόντισα, αν και κουράστηκα, να "τα πω". Αφού τα λέει το παιδί.. Μάλλον τους άρεσα. Ο "άλλος" έγραψε χτες και δεν τους άκουσα θερμούς. Με πήρανε. Γιούχου.

Τρίτη μέρα

Σήμερα είναι η μέρα που θα παίξω λάηβ. Πρωινό στο κρεβάτι με Αφτερ Έητ σοκολατάκια-αμαρτία από τα Ντγιούτι Φρη, γάλα και σφολιάτες από τον Ηλία που είναι και το βραδινό μου αυτές τις μέρες. Έτρωγα, άλλαζα χορδές και έβγαζα νέα κομμάτια. Καλή φάση, τύπου ζέσταμα. Απόγευμα, δεύτερο ρικόρντινγκ σέσιον. Ηχολήπτης και σκηνοθέτης χαρούμενοι. Κι εγώ κάπως. Ο Άντυ θέλει να γυρίσει λέει και βίντεο κλιπ. (Είσαι σίγουρος; του λέω - δεν με έπεισε η απάντησή του. Δεν έχουν καταλάβει ότι μάλλον δεν είμαι εγώ για αυτά, άρα ελπίζουμε να αλλάξει άποψη ή να κάνουν κάτι καλλιτεχνικό χωρίς τη φάτσα μου.) Το βράδυ το λάηβ πήγε καλά, αν και δεν ήρθαν όλοι όσοι φίλοι περίμενα. Ριγιούνιον με φίλους που είχα καιρό να δω, πιοτό, λίγο κουρασμένος λαιμός (=ρακόμελο και μετά ουίσκια και πατροπαράδοτα Winston) και ήρθαν και κάποιοι από την εμά που μόλις επαναπατρίστηκαν (τύπου εκείνη τη μέρα ή την προηγούμενη). Πχ ο λελεμάγειρας (όλεεεε), ο αστερίξ (όλεεεε) και ο λελεπιλοχίας (όλεεεε ο εν-trash-αδερφός ή μάλλον η εν-trash-αδερφή, νομίζω αυτός θα του άρεσε)

Τέταρτη μέρα

Άγιο Χανγκόβερ. Πάω να πιω καφέ με την Evi (της άρεσαν τα vocals λέει, να προσέχω τα χαμηλά μου) και αράζουμε στη βεράντα με τον Ωρίωνα να παίζει με τα νερά γυμνός και να πατάει κάτω ένα μάλλινο κέρμιτ βάτραχο (φυσικά πράσινο). Ο κέρμιτ υπέφερε όσο το κεφάλι μου αλλά δεν πέρασε όσο καλά πέρασα εγώ. Έφαγα αλμυρό μπιφτέκι γιατί βοηθάει την πίεση της γιαγιάς του και ακούγαμε play that gunky music white boy. Όσο περίμενα να μου ανοίξουνε, στους διαδρόμους της πολυκατοικίας αντηχούσε η φωνή μιας κοπέλας που φώναζε το χρήστο της πάει να σβήσουνε το παρελθόν τους, να αρχίσουν ξανά, να φύγουνε για αλλού, εφόσον την αγαπάει, ωραία -γι' αυτό του το 'λεγε, όταν γυρίσει δηλαδή. Δεν νομίζω να κατάφερε τίποτα.

Το απόγευμα πήγα καθυστερημένος να δω τα παιδιά στο πανδοχείο και είδα κι ένα παιδί που ήταν παλιά στην εμά και με το που είχε μπει είχε κάνει 35-1 εμπλοκή. Πρέπει να 'ταν δύσκολα, αλλά καθένας με την ηλικία του και τις δυσκολίες του. Πήγα με τους φίλους στην "ταβέρνα" και ήπιαμε ωραίες μπίρες και φάγαμε γεμιστά και πατάτες και κολοκυθάκια λεμονάτα. και τέτοια.

Το ίδιο βράδυ πήγα στο βαμπένε, έλειπε ο μήτσος άραξα με την όλγα και μίλησα λίγο με τον λελεπιλοχά στο fb πολεμώντας το μπλουζ της επιστροφής και πίνοντας ούζα. Πιο μετά πέρασα από τη Βάσω και ήπια μερικά ακόμα.

Πέμπτη μέρα

Λίγο ακόμα χανγκόβερ. Να μαζέψω πράματα; Να καθαρίσω; Μπα, προλαβαίνω. Ριγιούνιον με τον πρώην συγκάτοικο (Ν.) όλο το απόγευμα και βράδυ. Άρα, simply burgers, κάτι στο λάπτοπ, άραγμα και φηλγκουντ καταστάσεις. Ησυχία. Είδαμε τις εξετάσεις του στο τραγούδι. Υπερπαραγωγή! Να 'ναι καλά η Ι. που μου 'φερε dvd προχτές. Η οποία, παρεμπιπτόντως, τα έσπασε και η ίδια στην εξέταση. Μια μέρα θα 'μαι περήφανος που τα ξέρω αυτά τα παιδιά. Μετά, πήγαμε με τον Ν. στα γενέθλια του Alex στου Στρέφη. Ήσυχη κατάσταση. Τους περισσότερους δεν τους ήξερα. Αλλά ήταν όμορφα.

Γύρισα σπίτι να μαζέψω, αλλά κοιμήθηκα.

Έκτη μέρα

Το μπλουζ της επιστροφής αντιμετωπίζεται μόνο με το άγχος της επιστροφής. Μάζεμα, πέταμα σκουπιδιών, μπάνιο, πακετάρισμα, τσεκάρισμα της λίστας των πραμάτων που θέλει ο Sam στην Κύπρο, τρέξιμο, ταξί, μετρό, ταξί, το χέσαμε το θέμα και.. το μεσημέρι ήμουν στη Λάρνακα. Πήγα πάλι να μπω στη λάθος πλευρά του ταξί όταν έφτασα. Όλα ίδια και η ζέστη της Κύπρου με αγκάλιασε και με υποδέχτηκε πίσω στην αγκαλιά της. Γνώριμα πρόσωπα, γνώριμα μέρη, γνώριμη ζέστη. Κυριακή βράδυ σήμερα και τα πράματα είναι διαφορετικά στην εμά. Άδειασε, έφυγε η 317, συμπτυχθήκαμε σε δυο θαλάμους, όλοι καθαρίζουν (σχεδόν), οι γόπες είναι μαζεμένες και έχουμε στα παγκάκια τασάκι (!) και οδεύοντας προς τις αλλαγές στελεχών θα κάνουμε και παρελάσεις, καταμετρήσεις και διάφορα τέτοια. Προβλέπεται τέντωμα. Με ρωτάνε όλοι πέρασες καλά;

Σε όλους λέω τα ίδια. "Ήταν λίγο, έχασα το εισιτήριο, αλλά δεν με πειράζει. Πήγα, έκανα τη δουλειά μου, ένιωσα καλά, ξεκουράστηκα λίγο, τώρα πίσω στο πρόγραμμα, να 'μαστε καλά"