-93

Σήμερα όλο τα υποχωριουδάκια μαζευτήκαμε για ομαδική αναφορά. Συμβαίνει αυτό κάθε βδομάδα έτσι για να βλέπουμε ότι είμαστε όλοι καλά.
Προσοχές, αναπαύσεις, ξέρεις, τα κλασικά. Το κλου της υπόθεσης είναι το πόσο μπλαμπλα γουστάρει ο καθένας. Δεν κατάλαβα ακριβώς με ποιον τύπο περνούσε ο χρόνος, αλλά δεν ήταν φυσιολογικό. Αλήθεια.
Ο Δίκας μας (όπως η στρατιωτική κοινή τον θέλει) είχε μια φλογερή και ακατάπαυστη επιθυμία να μιλήσει. Και μας ήθελε εκεί, για περίπου τρία τέταρτα κάτω από τον πανέμορφο ήλιο της Κύπρου. Δεν μπορούσα να τα ακούσω όλα, γιατί το κεφάλι μου άρχισε γρήγορα να μουδιάζει. Από πολύ αρχή δεν μπορούσα να τον βλέπω κιόλα γιατί δεν μπορούσα να φτιάξω γείσο καπέλου με την παλάμη μου και τα μάτια μου είχαν ξεραθεί από τον ήλιο και μπορούσα να επιβιώσω μόνο κλείνοντάς τα. Μετά το πεντάλεπτο δε, από το μούδιασμα δεν καταλάβαινα καν τι έλεγε και αν έβγαζε νόημα.

Μας είπε ότι το χωριό μας έχει τρομερό δείκτη επικινδυνότητας και κατατάσσεται δεύτερο μετά το Αφγανιστάν και λίγο πριν το Κόσσοβο και ότι πρέπει να προσέχουμε. Και ότι το θέμα με τα σκυλιά έχει φτάσει στο απροχώρητο (μάλλον είχε καιρό να περάσει από τον Αυλώνα που ο χάρος βγήκε παγανιά και τα σκυλιά τρέχουν γύρω γύρω ημίνεκρα κουβαλώντας το καθένα πάνω του συλλογή από ασθένειες) και ότι αυτά τα 7 χαριτωμένα κουταβάκια που κυκλοφορούν να μην τα κάνουμε ψιψι και χαδάκια γιατί δεν είμαστε φιλοζωικοί οργανισμοί και ότι μπορεί να κινδυνεύσει κανένα στον όρχο, να το πατήσει κανένα άρμα -Κύριε Διοικητά, ένα το έκανε χαλκομανία ένα άρμα χτες- "Με συγχωρείτε, διόρθωση, 6 χαριτωμένα κουταβάκια [...]" μπλαμπλαμπλα και μην περιμένετε σύντομα άδειες λόγω εκλογών και εμπλοκής και δεν έχουμε κόσμο και κάτι πρέπει να γίνει με τα κουτάβια και θα φέρουμε όργανα για να τσεκάρουμε τυχαία φαντάρους για ναρκωτικά [μαζεύω την κόκα με τη σπάτουλα, απ'την τρασυλβανία ο κόμης ντρακουλα]. Μα την παναζία δεν θυμάμαι τι άλλο έλεγε, όλες μου οι δυνάμεις είχαν συγκεντρωθεί στο να παραμείνω όρθιος.Και πάνω που νόμιζα ότι ξεμπερδέψαμε, βαρέσαμε και μια μεταβολή και αποκαλυφήκαμε για να επιθεωρήσουν τα μαλλιά μας. Όχι τίποτα άλλο, να τον δούμε και κατάματα τον ήλιο δηλαδή.

Πφφφ, ζέστη, ψοφάω.