-103

"(...) κάνουμε πράγματα που γρηγορα εξοικειώνεσαι μαζί τους, γρήγορα τα βαριέσαι και μετά καταλήγουν να είναι κινέζικο βασανιστήριο. Πιο μετά, αφού εξαντλήσεις όλα τα ερωτήματα, μένει μόνο ένα αναπάντητο γιατι. Γιατι τα κανεις ολα αυτα, καθε μερα τα ιδια και τα ίδια (...)"
λεει σε μια τυχαια μας συναντηση στις τουαλετες ο Καρακαμπιλας συναδελφος. Και τα λεει όλα με ενα βαρυ, αργό και μειλήχιο ύφος, σαν γελαστός γιγαντας που αυτη τη στιγμη ειναι βαριεστημενος και κουρασμενος απο τον ορχο.

"αταφο θα μεινει τουτο το κουφαρι
να το τριγυρνανε βρυκολακες φανταροι" μου ειπε το περιπολο οσο ημουν σκοπος.

Λιγο πριν, οταν αλλαζα τον αστεριξ, μου χρεωνει τα πυρομαχικα και μου λεει:

Με τουτο εδω (μου περναει τη διπλη απο το λαιμο) σε χριζω ιπποτη, τουτο εδω (μου δινει τη μονη) να το χρησιμοποιησεις αν βρεις τουρκο. Και παρε κι αυτο (μου δινει το ρακαλ) για να παραγγειλεις πιτσες.

Περασα μια σκοπια με πολυ τραγουδι και σκεψη. Ισως αν ημουν μικροτερος, απλα αποφοιτος λυκειου, που θα μπορουσε να κανει πολυ λιγοτερα πραματα αλλα μπορουσε να κρατησει ενα τιμονι να με βαζανε να κανω κατι πιο επικοδομητικο απο την καθαριστρια ή το σκοπανθρωπο. Ακου "προβλεται για τη σειρα μου" που λεει ο ηλιθιος ο καφετζης διοικητηριου.

Τεταρτη εχω γενεθλια ομως και δεν θα χαλαστω για κανενα πιθηκι.