-108

Να βρω Wolfmother
Porcupine Tree κάτω από τους φοίνικες μπροστά στο υποχωριό μας με νέες απειλές βροχής που δεν μας πτοούν. Αναμένω την έβδομη σκοπιά.
Ο Υποκοριστικός, κάπου πιο δίπλα, τρώει σαν να ζμπρώχνει μπάζα σ σκουπιδοφάγο. Ξύνει τον κώλο του όρθιος στη μέση του προθαλάμου με το χέρι μέσα από βρακί και παραλλαγή, δίπλα στους ολποβαστούς, κοιμάται παντού στο λεπτό, σαν όρθιο βόδι που είναι. Είναι η ίδια κουραδομηχανλη που μου 'χε πρήξει τα αρχίδια για να βγει πρωτομαγιά και να φάει το αρνάκι του παππού του.
[Οι ελπίδες μου για άδεια αρχές Ιούλη αναπτερώνονται]

Αυτή τη στιγμή, κάθεται μαζί μας ο περιφερειάρχης του υποχωριού. Θα 'λεγα Μεην Μαν Τρία, αλλα αυτό μάλλον ανήκει ως χαρακτηρισμός στο "δαίμονα της ίλης", σε έναν χαρισματικό και επιλεκτικά εκνευριστικό, δημιουργικό και ηγετικό άνθρωπο που γραπώνει τα ηνία μας χωρίς τυπικά να του ανήκουν εντελώς. Συζητάμε για τις ιδιαιτερότητες της κυπριακής διαλέκτου και για το καταπληκτικό που άκουσε μια μέρα σε ένα σουπερ μάρκετ "left this ζαμέ". Άκου εσωτερική σύγχυση οι τύποι...

Στην έβδομη σκοπιά, μου έτυχε δημοσιογράφος του sport day.
Ρε, τι σου 'ναι ο κόσμος. Μα, δεύτερος; Του κάναν και παρατήρηση που δεν έκανε ζωηρά αναγνώριση. Αλλά είναι καλό παιδί και δεν έχει αποκτηνωθεί μάλλον ακόμα όσο χρειάζεται, η σειρούλα.