Friday 22 June 2012

-107

"Ολόκληρο φανάρι, πιάστηκα κι εγώ απ'το γράσσο;. Είδες μαχιμότητα;" ο επιλοχίας με το κριττικό όνομα είπε ατακάρα και ο αυτοσαρκασμός πάντα κερδίζει. Πήρε πολλούς πόντους το παλικάρι. Έκανε λίγο καλύτερη τη σημερινή χαμαλοδουλειά.

Σήμερα είχε ομιλία του αντιδημάρχου περι κτηνωδίας των γειτόνων και αναφορές σε πράματα "όπως τα λέμε στο χωριό μας".

Σκοπιά έκτη. Και μαζί και μόνος.
1ο νούμερο - λυφιδόπουλος. "9 και σήμερα ; Δεν αλλάζει αυτό ε; 9 είναι λιήγες ε; Νομίζεις περνάνε γρήγορα και ό,τι τελειώσαμε αλλά είμαστε ακόμα εδώ και βαράμε υπηρεσίες. Δυσκολότερα περνάνε σου λέω (σιωπή - επανάληψη - σιωπή - επανάληψη) Να 'χαμε τώρα από μια εικοσάρα γεμιστήρα ε; έτσι να του ρίχναμε του-του-του-του πέρα εκείσ τα τσίγκια και στους ηλιακούς, γαμάτο ε; να γελάσει ο διάολος σου λέω. Ααααχ, να βρέξει τώρα, να γαμηθεί, γίνεται;"
Όντως, η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα και λίγο αργότερα μαζεύτηκαν σύννεφα, λύτρωσαν τη βαρεμάρα μου και όντως γαμήθηκε, Σήμερα 22 Ιούνη. Κλίμα τροπικό μου κλίμα και τώρα κατάλαβα επιτέλους για ποιο πράμα μιλούσε πάντα η Bίshη. Έπρεπε να έρθω εδώ για να το καταλάβω.



Γίναμε παπί, το 1 από τα 2 βιβλία εφόδου έγινε μουνί, το βρήκα με μια καταδρομική κομαντική επέμβαση μες στη βροχή, στη μέση από ένα ρυάκι βροχής. Ο άλλος έμεινε στο υπόστεγο να μιλάει με το περίπολο. Λίγο πριν έστειλα στον πατέρα μου από το κινητό ένα mail με τα καινούρια μου παπούτσια κρίσης ηλικίας.
Τρέχαμε μετά στη βροχή χωρίς αδιάβροχα και με νωτισμένα κόκκαλα έπεσα για ύπνο. Ξύπνησα, έρραψα δυο παραλλαγές μιας και είμαι ο ανεπίσημος ράφτης του θαλάμου και βγήκα για επιλαρχική και καθαριότητες. Μαζεύτηκαν οι "λοχίες υπηρεσίες" και οι "λοχίοι υπηρεσίης" και αναφέρθηκαν για τους τιμωρημένους και, εξόν της λελεσειράς, ξαμοληθήκαμε να καθαρίζουμε ό,τι βρούμε. Ή τουλάχιστον έτσι να δείχνουμε ότι κάνουμε. Ετσι για το θεακύπραι Τώρα αράζω δίπλα στο χρυσό που λίγω πριν την αναφορά έπαιζε το λαούτο του.

Α, κι εκεί που φυλάγαμε σκοπιά, κάθε τόσο, ο λιφυδόπουλος πεταγόταν "λιείπει πάλι ο θεός κι έχει γράψει μην ενοχλιείται πάλιει στην πόρτα του" (μαζώ) και τρόμαζα.

Το απόγευμα πήγα και στο άγημα της ντροπής με τον επιλοχια που βαριέται τη ζωή του, δεν σκάει με τίποτα και τρακάρει ψιλά τους φαντάρους. Βραδινό νούμερο την ώρα του ματς με τη Γερμανία. Το σκορ ακουγόταν από τις φωνές κάθε που ανανεωνόταν.

Εύχομαι να παραμείνω αύριο στο χωριό και να μη με τραβήξουν για εκείνες τις αγγαρείες με την άσκηση κάμπινγκ. Ελπίζω να πάρω και την άδεια που θέλω. Πολύ πήξιμο βρε αδερφέ.
Τουλάχιστον το απόγευμα παίξαμε από Superstition μέχρι τα παιδιά της γειτονιάς σου, Την άλλη Κυριακή ίσως βγούμε όλοι έγω με κιθάρες και κρασιά, να αποχαιρετήσουμε τη σειρά που φεύγει.
Αμάν πια, όλοι φεύγουν, κι εμείς μένουμε.

0 σχόλια:

Post a Comment