Σε λιγοτερο απο 15 ωρες θα ειμαστε επιτελους ορκισμενοι. Η καμπυλη της κοινωνικης διαστολης ανοιξε και σιγα σιγα ξανακλεινει γιατι δεν θα ξαναειμαστε ετσι μαζι ξανα. Κοινωνικη συστολη, του εγω διαστολη. Ο καθενας στα ψυχολογικα του, μικρα ή μεγαλα.
Οι δυο που μας φυγαν, ο ενας ειχε βαρια δυσπροσαρμοσια στη στρατιωτικη ζωη λογω βαριας ιδεοψυχαναγκαστικης διαταραχης. Ειχε και αλοπερντιν μαζι του. Το Ι4 που ηθελε να κρατησει οπλο και ο λογος ανησυχιας μας; Αφησε πισω του ως αναμνηση την εικονα καποιου συνεχως κουκουλωμενου στο σληπι μπα, να ρουφαει τη μυτη του και μες στο κρυο, να σηκωνεται και να καταθετει το σλογκαν "η εξαντληση ειναι μεγαλη" χωρις να χει κανει τιποτα.
Το σλογκαν εγινε μονιμο αστειο και χαρακτηρισε και την τριτη μου 24ωρη υπηρεσια μαγειριων.
Ο μικρος νιντζα απο την αλλη εφυγε με εμμενουσες αγχωδεις εκδηλωσεις επι εδαφους οικογενειακων και οικονομικων προβληματων.
Αυτα ειναι τα διαπιστωμενα προβληματα. Τα μη διαπιστωμενα προβληματα ειναι παντα περισσοτερα.
Πολλα προβληματα αρθρωσης στα στρατιωτικα παραγγελματα χαρισαν επισης γελιο. Μρς, προυσοχεη, δεξsha, γαβ και τετοια.
Εις αυριον τα ζητω, το αιμα και τα τραγουδια.
Thursday 29 March 2012
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 σχόλια:
Post a Comment