Ακολουθεί το πιο προσωπικό ποστ που έχω κάνει.
Άρα και το πιο άχρηστο.
Ο μόνος που με έχει πετύχει σε κάμποσες τέτοιες φάσεις είναι ο Ν. (π.σ.=πρώην συγκάτοικος). Όταν τύχαινε να είναι στο δωμάτιο, απλά κάπνιζε προσπαθώντας να μην με ενοχλήσει, περιμένοντας να τελειώσω για να πούμε την επόμενη μαλακία ή να χαζέψουμε κάτι στο ίντερνετ.
Είναι ένας αυτοσχεδιασμός στην κιθάρα. Με τα λάθη του, τις εμμονές του, τον καπνό του, το ταβάνι του και τα όλα του. Έχω κάμποσα τέτοια βιντεάκια - αυτό είναι ένα από τα λίγα που δεν σταματάω για να αυτοδιορθωθώ. Τις λίγες από τις φορές που αυτοσχεδιάζω με ηχογραφώ και, επειδή δεν έχω καλό μηχάνημα και η ηχογράφηση του κινητού είχε περιορισμό στη διάρκεια και στην ποιότητα του ήχου, χρησιμοποιούσα πάντα την κάμερα (έχει ελαφρώς καλύτερο ήχο). Ως αποτέλεσμα, η εικόνα είναι στατική την περισσότερη ώρα και παίρνει χαρτιά, πορτατίφ και κυρίως ταβάνια.
Ο συγκεκριμένος εκτυλίσσεται στη Γ. Ζωγράφου 58, στο σπίτι στου Ζωγράφου και η ανάρτηση θα μπορούσε να λέγεται και "Αναμνήσεις από Ζωγράφου". Τραβήχτηκε 13 Απριλίου, ημέρα Τρίτη, μάλλον στο ξημέρωμά της ή νωρίς το βράδυ. Δεν έχει σημασία.
Δεν έχει καν νόημα, καμιά φανερή δομή, κρατάει 25 λεπτά και κάτι και είναι ένα ελεύθερο τριπάρισμα του μυαλού μέσω των χεριών πάνω στις νάυλον χορδές (πάντα).
-22.3 (Προστέθηκε ένα βίντεο με ακούστικ φρησταηλ μες στο θάλαμο) -22.1 (Προστέθηκε ένα σλόγκαν του Δ. σε βίντεο) -21.1 (Προστέθηκε ηχογράφηση και ένα μάθημα κιθάρας σε Σκαρβέλη) -19.3 και -19.2 (Προστέθηκε από ένα οσο κρατάει ένα τσιγάρο) -19 (Μπήκε μια μπαλαντάρα του Ζάπα που μου κάνει περίεργα πράματα) -18 (Μπήκε ένα ποστ για την εθνική επέτειο. -15 (Μπήκε ένα βίντεο με τον Kse No)
Εγιναν και μικροδιορθώσεις σε ορθογραφικές χοντράδες ή λάθος πληκτρολογήσεις.
Σταση πρωτη άδειας: Φρεντο στο βαμπενε στα εξαρχεια. Το βραδυ εχει παρασταση, το γενικο γραμματεα απο το τριτο ετος της σχολης του εθνικου. Πιο βραδυ σιδεραδικο, που το χει συνθαλαμιτης. Εκλεισα και λαηβακι για αυριο βραδυ. Μια χαρα.
Αισθηματα φιλοπατριας με κατακλυζουνε καθοτι πλεον ειμαι μια ορκισμενη πολεμικη μηχανη. Φαλτσοι ψαλτσαδες ινα κραζουσι για πολλα γελια, με πνευστους για μαλερ σουλεω, ημερησια διαταγη,παρελαση και χαριεντισμους απο τους παρευρισκομενους. Συνθηματα με σημαιες, τουρκους στσ βουνα, μακεδονιες, βορειες κυπρους και τα ρεστα. Τελικη επιθεωρηση. Γλυκο εξοδοχαρτο. Υποσχεσεις για τηλεφωνα, φωτογραφιες, φεησμπουκ και εξοδους.
Μποτιλιαρισμα στην εξοδο. Μυρισε Αθήνα.
Ηρθε ο ινδος! Καμελοτ μαρσμελοουζ γαμω!
Προετοιμασια ορκωμοσιας. Δοκιμαστικη παραταξη και μονοπρακτο του ψυχακοπαθη. Χτες τους μοίρασαν χαρτάκια για ανωνυμη αξιολογηση που δυστυχως εχασα επειδή ημουν στα μαγειρια, αλλα δεν θα γραφα πολυ διαφορετικα πραγματα απο αυτα που εχω ηδη γραψει εδω.
Ο Ψ. εκανε μια επαναληψη των προηγουμενων και προσθεσε μερικα ακομα. Οτι ειναι 23 και στη σχολη τον γαμουσαν και οτι ευχεται να μη βρουμε αλλους σαν αυτον και οτι μας ζηταει συγνωμη, αλλα μηπως επρεπε να γινουν ετσι τα πραματα;
Με ξανασυγκινησε (ο μικρος). Εδειξε να στενοχωρηθηκε απο την αξιολογηση και κατα βαθος ειναι ευαισθητος. Ειμαστε και απο τις καλυτερες σειρες του λεει γιατι ημαστε προθυμοι.
Σε λιγο παραταξη και παρελαση. Ελπιζω να λειψουν τα εχωμιαδερφη κουκλιτσα αληθινη και τα αψογοιαψογοι απο την υπαρχηγουλα. Ζητησα να μου φερει τσιγαρα απ' εξω ο ινδος που ηθελε να ερθει. Δεν αφησα τους γονεις μου να 'ρθουν, μη με θυμαται κοσμος ετσι.
Σχεδον τελευταια νυχτα. Σουβλακια, κρασακια, ρεμπετικα, λουπες και χιπ χοπ, βιντεακια, πατιναζ στους διαδρομους, κραουνακης, δεληβοριας και κατσιμιχες στα πατωματα, συζητησεις για μεταθεσεις.
Η βασικη εκπαιδευση εχει τελειωσει. Το τυπικο εμεινε. Αλλα θα φυγει κι αυτο και μετα παλι τι; παλι απ' την αρχη, αυτη η κατασταση δεν εχει σταματημο. Ισως τον αλλο μηνα να ειμαι και στην Κυπρο. Δεν εχω λογια, το μυαλο μου χαος.
Σε λιγοτερο απο 15 ωρες θα ειμαστε επιτελους ορκισμενοι. Η καμπυλη της κοινωνικης διαστολης ανοιξε και σιγα σιγα ξανακλεινει γιατι δεν θα ξαναειμαστε ετσι μαζι ξανα. Κοινωνικη συστολη, του εγω διαστολη. Ο καθενας στα ψυχολογικα του, μικρα ή μεγαλα.
Οι δυο που μας φυγαν, ο ενας ειχε βαρια δυσπροσαρμοσια στη στρατιωτικη ζωη λογω βαριας ιδεοψυχαναγκαστικης διαταραχης. Ειχε και αλοπερντιν μαζι του. Το Ι4 που ηθελε να κρατησει οπλο και ο λογος ανησυχιας μας; Αφησε πισω του ως αναμνηση την εικονα καποιου συνεχως κουκουλωμενου στο σληπι μπα, να ρουφαει τη μυτη του και μες στο κρυο, να σηκωνεται και να καταθετει το σλογκαν "η εξαντληση ειναι μεγαλη" χωρις να χει κανει τιποτα. Το σλογκαν εγινε μονιμο αστειο και χαρακτηρισε και την τριτη μου 24ωρη υπηρεσια μαγειριων.
Ο μικρος νιντζα απο την αλλη εφυγε με εμμενουσες αγχωδεις εκδηλωσεις επι εδαφους οικογενειακων και οικονομικων προβληματων.
Αυτα ειναι τα διαπιστωμενα προβληματα. Τα μη διαπιστωμενα προβληματα ειναι παντα περισσοτερα. Πολλα προβληματα αρθρωσης στα στρατιωτικα παραγγελματα χαρισαν επισης γελιο. Μρς, προυσοχεη, δεξsha, γαβ και τετοια. Εις αυριον τα ζητω, το αιμα και τα τραγουδια.
Ο Ψυχακοπαθης
Δεν εχω προβλημα με κανεναν εδω μεσα. Φυσικα δεν γραφω με ονοματα, γιατι δεν πρεπει αλλα και γιατι δεν χρειαζεται. Εχουμε πει για τον Μεην Μαν, που ειναι γαμω τους αρχηγους και εχω ξεκαθαρισει οτι θα πνιγομουν μεσα σε ποταμι μεσα στο τανκ για παρτη του, για τον lohias_21 που ειναι μια χαρα για ζμιτης, που 'μαστε τυχεροι που εχουμε αυτον και οχι καποιον πιο καυλωμενο και που του ευχομαι καλη επιτυχια στις εξετασεις του που ερχονται (μαλλον για ευελπιδων). Μεχρι και ο εποπ εποπτης στα μαγειρια χτες, που φωναζει και σου ξυπναει το μιαζωηκαισημεραγαμημενεκομπλεξικε, συνειδητοποιεις μετα απο δυο κουβεντες οτι ειναι μια χαρα κυριος, μονο που ειναι σαν εκεινα τα μικρα σκυλακια με τη μεγαλη φωνη. Αλλωστε αυτος σε εβαλε στο καλυτερο ποστο με το που του ειπες οτι εχεις προβλημα λογω χεριων με τη λαντζα. (παρενθεση: στα μαγειρια χτες και σημερα με φωναζουν βασιλια κομπρα επειδη ειμαι σκοπος σκουπιδιων. Διωχνω σκυλια) Ειναι ομως κι ενας που σου καθισε ασχημα απο την αρχη. Τον εχω αναφερει ως ο μονιμας που σου τη δινει στα νευρα, ο λοχιας που συμπαθω/αντιπαθω, ο αντιπαθητικος λοχιας που τολμησε να με ειρωνευτει για τα ελληνικα μου, αυτος με το αστειο προφιλ στο φεησμπουκ και αλλα τετοια. Την ηλικια του δεν την εχει δημοσια και ειναι ακαθοριστη στο κεφαλι μου. Να ναι 30; ζητημα. Γνησιο, λαϊκο παιδι της επαρχιας που με ανεθρεψε, πιθανως λιγο πιο βαθια ελλαδα. Κοβω το χερι μου οτι εχει τις αρετες του, που βεβαια δεν θα μας απασχολησουν εδω. Αλλα ας γινω δικαιος και ας διακινδυνευσω να πω οτι ειναι φιλοτιμος, εργατικος και με αρχες. Παμε ομως να δουμε τι τον κανει ψυχακοπαθη και αξιομνημονευτο. Η εμψυχωτικη του γραμμη πριν την παρελαση επικεντρωθηκε στον παππου του που εχασε στον πολεμο. Συνεχισε με μερικα υστερικα μικροξεσπασματα και πριν ηρεμησει περναει σε μια αναφορα στις γυναικες που ενω γενικα ειναι γιατομπουτσο, περασαν προχτες παρέλαση κατι χιλιομετρα με εξαρτησεις και μας ξεφτιλιζουν, γιατι εμεις λεει παιρνουμε τα ευσημα πως ειμαστε γιατομπουτσο. Την επομενη μερα μας χτυπησε στον εγωισμο. Λεει ειμαστε τεθωρακισμενοι και δεν γινεται να περνανε οι καλωδιομπηχτες (χαϊδευτικο των διαβιβαστων) καλυτερα απο μας. Αυτοι μπλεκουν με καλωδια, εμεις εχουμε να κανουμε με βληματα. (απο μικρο κι απο τρελο λεει ο λαος..) Παει κι αυτο. Μετα συμπληρωσε με πιο χαμηλη φωνη οτι πρεπει οι γκομενες που θα ερθουν, να μας βλεπουν και να υγραινεται το μουνακι τους και ειλικρινα, μετα απο τοσες συμβουλες, γιατι πρεπει να τους κανουμε και να κλαινε, θα πεσω σε καταθλιψη απο το ποση ευθυνη κουβαλαω οταν παρελαυνω, το φορτιο ειναι πολυ βαρυ και δεν ξερω τι να πρωτοκανω. Αλλα και να σου πω και κατι;
Μαλλον:
και τη λεβεντια την καταλαβαινω. Για αυτο και σε εκεινο το σημειο με πιανει μια απο τις μαλακοεκλαμψεις ανθρωπιας μου (προοικονομια: "που ως συνηθως μετανιωνω αργοτερα") και λεω ρε το παρεξηγησα το παιδι. Να, το λαϊκο παιδι, μιλησε στην καρδουλα μου. Δεν ειναι κακος, απλα βρηκε εκει μια δουλεια και γινεται λιγο αυστηρος για να μην ξεσαλωνουν τα μουλικα. Δεν ειναι οτι με ξερει κιολας.
Τι το σκεφτηκα ο βρωμομυαλος; Μετα την πρωτη διελευση μας κανει ενας μεγαλος ενα αρνητικο σχολιο και ο δικος σου τα παιρνει ολα μαζι. Γυρος 1ος: αναβει, κοκκινιζει, θυμαται τον παππου του, αρχιζει να φωναζει, να του φευγουν κοκορακια, μας λιωνει στο σημειωτον, μας βαζει τροχαδην βημα και δωστου τα ενασταριστερο πηδηματακια μεχρι την ιλη. Ψοφησε κι ενας στο δρομο και εμεινε πισω να ξερναει. Γυρος 2ος: Ο λαχανιασμενος ουλαμος φτανει και ακουει τον εξαψαλμο. Προφανεστατα ειμαστε γιατομπουτσο, δεν ειμαστε αντρες και το σημαντικοτερο, δεν σεβομαστε τον παππου του. Εκει μας διωχνει γιατι δεν θελει να μας βλεπει αλλο, δεν μπορει να μας μιλησει. Αυλαια. Αλλα στην κλασικη τριπρακτη δομη του δραματος, περιμενουμε τωρα το καλυτερο. Μπαινουμε αμεσως θαλαμους και με το που βγαζουμε χιτωνια, μας καλουν παλι στο προαυλιο για την προβολη του τριτου μερους. Γυρος 3ος: Ο Ηρωας βγαινει στη σκηνη, με πλατη ηλιο, μας κλινει αριστερα. Ακαλυπτος (χωρις μπερε), μονο με κοντομανικο παραλλαγης κραταει ενα τσιγαρο στα χερια που τελειωνει. Εδω κοβω και το αλλο μου χερι οτι στα 3 λεπτα που μπηκε στο διοικητηριο προλαβε να ρουφηξει ενα διπλο ουισκυ, ενα τσιγαρο ολοκληρο και δυο φορες τη μυτη του ξεσπωντας σε κλαμα με λυγμους. Σχεδον σε κατατονικη κατασταση αρχιζει να μας απαγγελει μερικες σελιδες απο ακαθριστο εργο θεατρικου συγγραφεα του παραλογου, ενω ενας ηλιος με εδερνε σαν τον ξενο του καμυ, λιγο πριν φλιπαρει. Το εργο ελεγε οτι η μανα μας και οχι απλα η οικογενεια μας ειναι ο,τι πιο ιερο εχουμε και αν γινει πολεμος, πρωτα τη μανα μας θα γαμησουνε. Κι οτι αυτος εγινε στρατιωτης και εκπαιδευει εμας, για να μη συμβει αυτο ποτε. Ειχε ομως και φλασμπακ η αφηγηση. Με τη μανα του λεει βριζοταν οταν ηταν μικρος, αλλα οταν εφυγε απο το σπιτι για σχολη και δουλεια, αυτη ηταν που τον επαιρνε τηλεφωνο και τοτε αυτος καταλαβε τη σχεση τους. Και ειναι 600χλμ μακρια της και την ειδε χριστουγεννα και τωρα θα τη δει το πασχα και μετα τα επομενα χριστουγεννα, μαλλον του λειπει κι εκει συγκινηθηκα. Μετα, στο αντρες δεν ειμαστε, μαθαμε οτι αυτος οταν ηταν 5 και πριν μαθει να κατουραει, ο πατερας του τον πηγε στο χωραφι και τον γαμησε στη δουλεια. Ετσι οταν ηταν 14 και οι συνομιληκοι του ηταν στο ιντερνετ και στο μπαμπαφερε, αυτος πηγαινε στα κλαμπ και ανοιγε μπουκαλι με τα αρχιδια του (φανταιζι εικονα στο κυριολεκτικο του) και τα τρωγε με τις γκομενες που γουσταρε. Κι οτι εμεις ειμαστε εκει καλώς ή κακώς για να εκπαιδευτουμε και να μην του λεμε για ηλικιες γιατι εχει δει να πηγαινουν στρατο απο 17 μεχρι 45 και μας πληροφορει οτι οι 45αρηδες, που εχουν φαει το σκατο της ζωης, θα μπορουσαν να τρεξουν γυρω γυρω το στρατοπεδο εχοντας ζαλικα εναν 17αρη. Τωρα γιατι να το κανει κανεις αυτο δεν μας ειπε και ειλικρινα μου διαφευγει. Εκεινη την ωρα υπεθεσα οτι θα γινοταν για τον ιδιο λογο που οι ειδικοδυναμιτες οταν κουβαλανε ενα βαθρο, το πετανε δεκα φορες στον αερα και το ξαναπιανουν, φωναζοντας τους αριθμους απο το 1 ως το 10, μαλλον για επαναληψη. Ή για τον ιδιο λογο που οι υποψηφιοι δοκιμοι φερνουν γυρω το στρατοπεδο και φωναζουν ΙΚΕΑ-ΙΚΕΑ. Και οτι ειμαστε εκει, καλώς ή κακώς, και ελπιζει να μην προσβαλει κανενα με αυτα που ειπε οπως τα ειπε. Ειχα πεσει σε εκσταση απο τη διαδραστικοτητα της εμπειριας, συμμετειχα στο παθοςτης πραξης του. Με ειχε παρει μαζι του. Δεν καταλαβαινα τον ειρμο του αλλα εδινε αξιολογο περφορμανς. Φυσιολογικος ανθρωπος θελει εκπαιδευση ηθοποιου για να το επιτυχει αυτο το πραμα. Για οσα φαρμακα και να'ναι, το εκτιμας. Κολλησε και η γλωσσα του kse no αναμεσα στο ψυχακι και τον ψυχοπαθη και η γεννηση του ψυχακοπαθους ηταν γεγονος.
Ο ουλαμος αποχωρησε βαρυς για να σκεφτει σοβαρα τα διδαγματα ζωης που ελαβε. Κι ενω μεχρι το θαλαμο 7 ακομα τριβουν, ριχνουν ευθυνες και κανουν προβες βηματος μονοι τους στο διαδρομο, στο θαλαμο 8 πιανουμε το πεζουλι-πλατεια διπλα απο την ιλη και πηραν τον καφε τους με θεα το γρασιδι και τα υπολοιπα σκυλια. Ακολουθησε ψυχοσυζητηση-γκρουπ θεραπι για παιδικα τραυματα. Ενας του πεσε το παντελονι οταν ηταν 6 σε επιδειξεις ταε κβο ντο, αλλον τον εδειρε ενα μικροτερο κοριτσι οταν ηταν στο δημοτικο, σε αλλον δεν του επιτρεψαν οταν ηταν 8 να πανε Λονδινο να ψωνισουν στα Harrod's και ελεγε οτι ηθελε να πεσει να πνιγει. Εναν αλλο τον εδειρε μεγαλυτερο παιδι στο λυκειο, αλλα μεχρι ο ηρωας μας να μαθει πυγμαχια για να παρει την εκδικηση του, το παληκαρι σκοτωθηκε σε αυτοκινητιστικο. Εκει δεν βαρυναμε γιατι ηταν κωλοπαιδο.
Λιγο πιο μετα θα λυγιζαν τα δικα μου νευρα. Χριστοπαναγιες στο θαλαμο. Γιατι; γιατι φορτιζα καινουρια μπαταρια στο κινητο και μου το βγαλανε απο το φορτιστη για να βαλουν δικο τους παρα τις ρητες μου οδηγιες. Αλλα τι να εξηγησεις σε πιθηκο που δεν καταλαβαινει απο τεχνολογια, κανει τη μαλακια του και δεν την ομολογει κιολα. ή τι να εξηγησεις στο παιδακι που σου λεει εν θερμω χαλαρωσε, ενω πριν πεντε δευτερολεπτα σου ειπε οτι εχει μια υποψια ποιος το κανε, αλλα ρουφιανος δεν γινεται. Μπραβο μικρε. Πηγαινε τωρα να το πεις στον πιθηκο που υποπτευεσαι να σου ριξει ενα κοκαλο και ασε με να ριξω τα καντηλια μονος μου και να πιασω τα γιοφυρια. Μετα θα ειμαστε παλι καλα γιατι εισαι και καλο παιδακι.
Την εικοστη μερα, με λυγισαν. Αλλα την 21η με 22η, σημερα, που εχω το χρονο να τα γραφω ολα αυτα, κανω την καλυτερη τριτη 24ωρη υπηρεσια μαγειρειων. Με φωναζουν βασιλια κομπρα, γιατι με βαλαν σκοπο σκουπιδιων. Εχω να αναφερω οτι τα σκουπιδια δεν κουνηθηκαν. Κοιμηθηκε το στρατοπεδο ησυχο.
Αντεντουμ: εγραψα χτες και ενα πολυ αρτιστικ κλαην μαην βιντεακι τυπου οσο κραταει ενα τσιγαρο, οπου επαιρνα το ηλιοβασιλεμα και τα σκυλια στον ηλιο και το ραδιοφωνακι επαιξε το while my guitar gently weeps και μετα το nude απο radiohead. Ηταν καλο, αληθεια. Αλλα εφαγα πεσιμο απο τον μεην μαν διπλα μερους και γερο χεσιμο. Με περασε ανακριση, ηθελε προβολη του βιντεο, επιτοπου διαγραφη και ευτυχως με αφησε να κρατησω το κινητο μετα την επιπληξη. Να ναι καλα, γιατι η μαλακια μου ηταν μεγαλη.
Ασμα ηρωικο και πενθιμο:
Εχω ενα φετιχ. Τα ωραία τετραδια- μικρα, μεγαλα, σπιραλ, δεμενα, οτιδηποτε. Τα θελω φινετσατα, τα θελω και πρακτικα. Τα θελω να μεταφερονται και ευκολα, να μη φουσκωνουν τις τσεπες. Να μυριζουν ωραια. Να χωρανε και κανα επιπλεον χαρτι ή καμια καρτα. Να χουν ωραια αισθηση στο στιλο και το μολυβι, να ναι σοβαρα αλλα και φανκι. Παντα βολικα. Αν θα τα γεμισω, αλλο θεμα, θεμα μεγαλο. Δεν ξερω να γραφω, αυτοι που παραδεχονται οτι γραφουν ειναι συνηθως ή μικρα κοριτσια που συνεχιζουν το εφηβικο τους ημερολογιο μεχρι που καταλαβαινουν οτι δεν μπορουν (οι περισσοτερες) ή μεγαλυτεροι σε ηλικια αντρες που αν δεν μπορουν να γραψουν δεν θα το καταλαβουν ποτε. Εμενα ομως τα τετραδια μου μαζευουν εκεινους τους βωλους της μνημης που θελω ανα πασα στιγμη να πεταω στον αερα και να ειμαι τοσο σιγουρος οτι θα τις ξαναεχω μες στη χουφτα μου, οσο αν πεταγα πραγματικους, μονο που τοτε τη βρωμικη δουλεια θα την εκανε ψυχρα, χωρις φοβο ή πάθος, η βαρυτητα.
Για αυτο και τα θελω εκει. Να περιμενουν την οποιαδηποτε ανοησια ακουσω, δω ή σκεφτω.
Ενα απο τα πραγματα που εκανα πριν μπω εδω ηταν να προμηθευτω μερικα ακομη αδεια τετραδιακια. "προβλέπεται" κιολας. Για να μην σημειωνεις ορκους, προσευχες,τραγουδια ή να σημειωνεις πραγματα στις κλασεις και να σε κοιτανε αλλοι περιεργα ή με φοβο -βιβλιογραφεις; ή γραφειςπωςεχουμετοκρεαστονήλιο; ή κατασκοποσεισαι; φυσικα η απαντηση ποικιλλει αναλογα με την ορεξη μου για συνεχεια.
Στο Βολο, πριν μπω Χοντος για καλλυντικοειδη και νεσεσερ, μπηκα τυφλα σε ενα στενο και βρισκω ενα τυχαιο χαρτοπωλειο.Ψαχνω πανω απο μισαωρο και βρισκω 4-5 κοντα στο ευρω, ιδιας μαρκας, λιγο πριν απογοητευτω με αυτα που ειχε. Αλλα με τα συγκεκριμενα ενθουσιαστηκα - σε τετοιο,γραφω τωρα.
Ενα απο αυτα που μου μεινε, γιατι ενα χαρισα στην αδερφη μου κι ενα στον Ν. (π.σ.), το εδωσα στο θαλαμαρχη που μου το ζητησε για τη δυσκολη δουλεια του να γυριζει γυρω γυρω και να κανει οτι οργανωνει πραματα, οταν και τα σκυλια απ' εξω ξερουν οτι δεν το 'χει.
Μπορει σε μενα να ειναι συμπαθης (στα μαγειρεια εχουν βεβαια την αποψη οτι πιο βλακας πεθαινεις) και να αναγνωριζω πολλες του ποιοτητες αλλά οφειλω να του χρεωσω το μαγαρισμο αυτο του αξιομαχου, φερελπιδου, μα πανω απ' ολα ομορφου τετραδιου.
Ασκησεις χορωδιακου τραγουδιου.
Με τη νεα διαταγη, στην τελετη της ορκωμοσιας, οι νεοσυλλεκτοι κραυγαζουν τον εθνικο υμνο μαζι με την ηχογραφημενη μουσικη. Η χορωδια των ορκιζομενων -η εννοια του γελοιου ωχρια μπροστα σ'αυτο που γινεται (δ.)- εχει κανει μεχρι σημερα πανω απο δεκα δοκιμες του τραγουδιου. Φυσικα, η τρομακτικη πλειοψηφια δεν κραταει τους καταληκτικους χρονους, με αποτελεσμα η μουσικη να συνεχιζει μερικα δευτερολεπτα αφου τελειωσουν οι φανταροι τα λογια. (θα 'λεγα του Σολωμου αλλα ο Διονυσιος δεν εγραψε για την οψη του σπαθιου, ρουκι μιστεηκ.)
Επισης: πού το 'δατε μωρε το αξελεραντο στο "και σαν πρωτα";
Καλυτερα να εισηγηθουμε το στησιμο προτζεκτορα να μας δειχνει τους στιχους α λα καραοκε.
Εντιτ: Βρεθηκε στην τσεπη μου το κινητο κατα λαθος να ηχογραφει.
Ο,τι ακουσετε, καμια σχεση δεν εχει με αυτο
Ουτε βεβαια με το μαθημα κιθαρας που μου κανε μετα ο Δ.:
Γλυκά λογάκια μου 'λεγες φιλιά για να μου κλέβεις και τώρα την καρδούλα μου δεν μου την εγιατρεύεις.
Αιτία μόνον μου 'δωσες και βάσανα να κλαίγω κι όταν σε βλέπω με καημό, με πόνο να σου λέγω.
Δεν σου 'φταιξα σε τίποτα γιατί να με γελάσεις, να με αφήσεις να πονώ για μένα ν' αγκαλιάσεις.
- Γεια σου Ρίτα.
Ήθελες το κορμάκι μου να μαραθεί να λιώσει, αυτή οπού θα παντρευτείς όλα να στα πληρώσει.
Αναφορα, η πρωινη. Μετα παλι βημα. Με ποναει η φλεβα πανω απο το αριστερο ματι. Προτελευταια μερα σημερα και τελευταια υπηρεσια μαγειρειων θα κανω φυσικα εγω. Θα χω κλεισει 80 ωρες υπηρεσιας, χωρια οι αγγαρειες, χωρια η εκπαιδευση. Το ΕΥ απιαστο ονειρο. Παρασκευη θελω να κοιμηθω μεχρι την τεταρτη.
Οπου κι αν παω, ο μαηκλ τζαξον με πληγωνει. Στη μεταβολη φεγγαροπερπατημα και καπακι προσο-hee hee.
@το βιολογικο-κοινωνικο πειραμα φαγητου στα μαγειρια απετυχε παταγωδως. Αν εχεις δει δηλαδη απο κοντα πού αποθηκευουν την κομποστα, πώς φτιαχνουν το ρυζι και αν εχεις φαει πιο πριν στη ζωη σου λουκανικο. Αλλα και ο πολυ Στεργιου ειναι κακος. Κοινως αδιεξοδο.
@Γιωτο-τσικεν, γιωτα-κοτοπουλο ή γιώτα-κότα: ο συναδελφος, κατα τον Δ., που βρισκει την παραμικρη ευκαιρια να παρει τον πολυποθητο τιτλο Ελευθερος Υπηρεσιας, Ελευθερος Ασκησεων ή κάποια άλλη ελευθερία που φροντισε ο παππους του μονιμά να σκοτωθεί για να έχουμε. Ελεύθεροι πραγματικότητας όσοι συνεχίζουν να παρελαύνουν και υποκρίνονται οτι τους νοιαζει.
@Φωνες, φωνες, ακουω φωνες. Δεν ζουμε το τέλος εποχής, λέει, ούτε την αρχή νέας, απλά είμαστε εγωιστές, άρρωστοι της εποχής ή κάπως έτσι. Φιλοσοφικός στοχασμός και κοσμογονία στο λιώσιμο του διαλειμματος στο βημα. Διαλειμμα στο διαλειμμα για προγευμα: ψωμι, mort+adele+α, τυρι και λιγη κολλημενη χαρτοπετσετα για τους απαιτητικους ουρανισκους. Στα τελευταια δεκα λεπτα πριν φυγουμε, περασα τρία απο τα πιο βαρετα τεταρτα της ζωης μου, εξω αλλά κυριως μεσα στη λεσχη αξ. Το βυσματικο οργανικο τουβλο που εχουν μεσα για καφετζη ειχε χαμηλοτερους χρονους ανταποκρισης και απο χιμπατζη. Νομιζα οτι ειχα ηδη συναντησει το πιο-βλακας-πεθαινεις. Αλλα όπως συμβαινει με το κλισεδακι λογικής και στρατού, όπου το πεδίο αναβροχιας της λογικης εκτεινεται απεραντο, ετσι συμβαινει και με το κλισεδακι περι συμπαντος και βλακειας. Σου λέω η εσπρεσιέρα του μίλαγε: -Ρεντι φορ γιουζ -Ε; (κινειται αργα προς κουμπακι) -Προσεσινγι ντρινκ -Που ειναι το ποτηρι; -Γιορ ντρινκ ιζ ρεντι. (αυτός όμως όχι) Ουλαμος στο ισιωμα οταν του τελειωνει ο καφες και προσπαθει να τον αλλαξει με δυο ανωτερους. (μα κανεις να μην ξερει;) Ο ενας απο τους δυο αρχιζει συζητηση με τον διπλανο μου θαλασσιο βιολογο για το πώς γαμαν τα ψαρια. Ματημπαναγία. Νο κιντινγκ. Τρου στορι. Μαλλον για να τσιμπησουν κανα κονδυλι αγορας νεων ιχθυων για την ψυχαγωγια αξιωματικων χρησιμοποιωντας αυτα που ηδη εχουν στο ενυδρειο.
@Πριν το μεσημερι αναρωτιομασταν αν η Ντορα ποτε θα μας κυβερνησει (ο μεγαλος παντως θα ζησει να το δει) και αν υπαρχει εξωγηινη ζωη. Εγω παντως θα 'θελα να γνωρισω. Κανω ηδη βηματα.
Ακολουθει πολιτικη συζητηση με το αν θελουμε να μπουνε οι κυνηγοι στη βουλη.
@στα προσεχως: ασκησεις χορωδιακου τραγουδιου, κακη (μεσημεριανη) εκπαιδευση και ο ψυχακοπαθης δολοφονος, πιθηκοι και τεχνολογια, εμεις και τα ζωα, θαλαμαρχης χανουμας: φροντιζει για μας.
Μερα φτανει στο τελος της. Εμαθα τεσσερα τραγουδια, πηρα αποφαση οτι δεν θα συνηθισω τα μακαρονια του στρατου και ηπια κατι 12αρι. Μου ζητησαν για εκτη φορα ενα σκυλαδικο με ενα αστερι αλλα κατι μου λεει οτι δεν χρειαζεται να το μαθω. Καλυτερα να το ριξω στη μεταλ.
Σημερα ειχαμε τον επιλοχια Αρουργια. Στ'αρχιδια του αν κανουμε παρελαση σαν λατερνες, με το χερι σαν πουτανα, αρκει να μην ενοχλει εμας που θα λενε να οι μαλακες περνανε. Ο τυπος βαριοταν πιο πολυ απο μας, καπνιζε πριν απο μας και γενικοτερα ειναι γαμω τα παιδια. Σημερα στη βραδινη αναφορα, τελευταια του υπηρεσια μαζι μας, αξιζε καθε κλαπ και καθε σφυριγμα. Για ολα τα "ιλη-ακυρο", για ολα τα "απο-καλυφθειτε" και "καλυ" (που το συμπληρωναμε με "νυχτα" ομαδικα). Ο τυπος εδειξε να νοιαζεται για μας, μας εστειλε λιγο πιο νωρις κεντρικο κψμ και ενιωσα οτι τον κρατουσαμε κιολας απο τη μπυρα με μεζε που θα 'χε φερει (ή απ'το μπερε με μυζα). Μας εστειλε για μπανακι-μανακι και μας προειδοποιησε οτι δεν θελει να βρει ροζ κωλοχαρτα. Επαναλαμβανεται λιγο αλλα παρατεινει την απολαυση. Ξερει τι κανει. Αυριο εχει παλι ταξιδι ως το πεδιο βολης, υποψιαζομαι, χωρις κανενα λογο. Αυριο επιστρεφουν παλι οι λεβεντοφωνακλαδες, λογικα.
Στην εικονα βλεπουμε τον αρχηγο β΄, στο διαλειμμα στην παραταξη, με ενα ξυλαρακι να παιζει με ενα δεντρο. Ημι-θεος.
"παντως να σου πω κατι; για να περασει κανεις καλα στο στρατο, πρεπει να μην εχει περασει ποτε καλα στη ζωη του" Δ.
Επισης, μου θυμισαν οτι κανουμε παρελαση επειδη σκοτωθηκε στον πολεμο ο παππους του λοχια που συμπαθω.
"Ρε, ειστε τεθωρακισμενοι και πηγαινετε σαν κοτες; ειναι δυνατον να περνανε οι καλωδιομπηχτες καλυτερα απο εσας; αυτοι εχουν να κανουν με καλωδια, εσείς με βληματα." (σ΄αυτο με βρισκει 100% συμφωνο).
Ειχαμε και συνθηματακια για ατελειωτη αντοχη, ακμαιοτατο ηθικο, οτι ειμαστε οι καλυτεροι και οι πρωτοι.
Και καπου εδω, η πρωινη παρανοια φτανει στο τελος της. Ακολουθει καφεδακι στο πεζουλι και αναμονη ψευτικης επιθεωρησης απο κουλ λοχια.
Βημα κι αλλο βημα χωρις τον αρχηγο. Χωρις το αρχηγο δεν παμε βημα. Ουλαμοι στο αουτερ σπεης. Σαν ξεκουρδιστα παμε. "πηρατε τα ευσημα πως ειστε για το μπουτσο. Οι γκομενες που λεμε οτι ειναι για το μπουτσο, κανανε χτες παρελαση 5μιση χιλιομετρα με το οπλο επ'ωμου και σας ξεφτιλιζουν" λεει ο αγαπημενος σου λοχιας. Οι διαβιβαστες, βεβαια, καθε που περνανε χτενιζουν την περιστερα τους. Στο πρωτο περασμα τους κερασαν κρουασαν για προγευμα, στο δευτερο τους αμολησαν στον ισκιο, πριν το διαλειμμα. Οι υπολοιποι ισα που μας αφησαν να βγαλουμε το μαυρο θερμοσυσωρευτη μπερε και να κατσουμε οκλαδον στο τηγανι-ασφαλτο, στις εξαδες μας ομως. Θα βγω απο δω κι αν δε χτυπαω αριστερο τακουνι ή δεν πηγαινω σε σειρες, θα τρελαινομαι. Η πεμπτουσια της ματαιοτητας.
Δυσκολη μερα σημερα, επικινδυνη για οριακες καταστασεις. Παραμεθωριος της συνειδησης. Μας την εχει δωσει εδω μεσα. Ηταν σαν να μας ελειπε που δεν ειχαμε καποιον αγαρμπο φωνακλα ολη μερα να μας σερνει περα δωθε σε πενταδες. Βρηκαμε βεβαια τροπο να περασουμε την ωρα μας, μουσικη, τελειωμενα σουβλακια, γραμματα στο μαροκο, μελωδιες απο την αγρια δυση και κραυγες στη σαχαρα. Με τον αγωνα του ολυμπιακου για τον οποιο εμαθαν ακομα κι οσοι δεν χαραμιζουν χλεπα για το ποδοσφαιρο. Η σημαντικη μου προσφορα ηταν οτι εκανα προβολη στο κινητο μου την ταινια του 96 του ΓΕΣ, το νικητη. Την ειχα κατεβασει απο γιουτιουμπ και φροντισα να ενθουσιασω ανθρωπους. Επλασα για πρωτη φορα το ηχητικο μωσαΐκο αντι να το υπομενω απλα πριν κοιμηθω. Και προσφερα και κατι.
Αυριο παλι απ'την αρχη.
Σκεψεις απο τη βδομαδα που εφυγε.
@συνειδητοποιω οτι δεν χρειαζεται να ασχοληθω με εκδικηση για τον ανοητο μονιμο. Εχει ανοιχτο το γουολ του στο φεησμπουκ και χαριζει απλοχερα γελιο στον κοσμο. @ο μεην μαν υποστηριζει μαλλον καμμενο και με περναει μολις 2 χρονια. Εντυπωσιαστηκα. Αλλη ζωη.. Σαν να 'ναι αυτος όπου κι αν πρέπει, εκει ή εδω, κι εγω στη Δαμασκο. Ο μικρος λοχιας αφαντος στο ιντερνετ.
Μερα εξοδου για τους αλλους μισους, δευτερη μερα στη σειρα για οσους εχουν παιδια. Η φρικιαστικη απελπισια των τελευταιων ωρων ξεπεραστηκε με βολτα στα ιατρεια, μαθηματα στο Σκαρβελη και στον Κωστη. Χατζιδακι και Κραουνακη. Καφεδακι και ηλιο, λαθραια παθη, κυριακη γιορτη και σχολη. Λιγο-λιγο θα περασει. Μερα που περναει, λενε, δεν ξαναϋπηρετεις την ιδια. Δεν εχω βρει τον τροπο ακομα ομως να μη μου φαινεται η καθε μερα ιδια κι απαραλλαχτη με την προηγουμενη, πραγμα που αποσυντονιζει περισσοτερο την συναρτηση χρονου και ψυχολογιας. Ενα κυκλοθυμικο ατομο εδω μεσα ειναι κατι φυσιολογικο, θαρρω.
Νιωθω την επι-θετικη μου ψυχολογια να τελειωνει. Εξω ή μεσα δεν καταλαβαινω τη διαφορα και τι περιμενω πια λιγοτερο. Ποιο εχω λιγοτερους λογους να περιμενω. Καντε με τωρα μονιμο στρατιωτικο, γιατι ουτως ή αλλως κουραστηκα να μετραω τη ζωη με ψευτικα σταθμα.
Μαρμελαδα hi, βουτυρο president, γκοτζιλα αγνωστης προελευσης αλλα πιτσα υφαντης. Οι εποπτες στον πολεμο της γευσης χανουν στο psp ή κοιμουνται στα χαρακωματα των φασολιων, οι ψηστες φορτωνουν τις παραπλευρες απωλειες στους βοηθους και οι μαγειρες χανουν λογω της μεταβλητης της ποσοτητας. Συμπερασμα: η καντινα του φανταρου πλουτιζει γιατι ακομα κι απ'τα μαγειρεια παραγγελνουν.
*Σελιδες απο το χρυσο βιβλιο της πολεμικης ιστοριας:
@ Ποιος γιωτάς σας ειπε παλι μαλακιες οτι δεν θα μπειτε σε αρματα; (απαντηση απο μεσα μας: οι λοχιες) πασχαλιτσες πεταλωνε ο γιωτας; μην τους ακουτε ρε. @Στον Εβρο φτυναμε παγακια. Αυτα θα 'χετε να θυμαστε. Μιλαγα με ενα λεβεντοπουτσαροπαιδο στο facebook που τον ειχα πανω και μου λεγε "τι καναμε μωρε εκει πανω;" @Σε περιπτωση πολεμου ο ε.σ. Θα νικησει. Γιατι ειναι αξιομαχος και ο καλυτερος του γαλαξια(επιβεβαιωση της θεωριας του Δ. οτι ο μεην μαν μπαινει στο αρμα του και το κανει διαστημοπλοιο). Κοιταχτειτε απλα στον καθρεφτη και απαντηστε αυτο: ειστε μεσα στο αρμα και δεν βγαινει το βλημα. Ειστε διατεθειμενοι να το χτυπησετε με σφυρι για να φυγει στον πυρετο της μαχης; παντα ημαστε λιγοτεροι. Πιστεψτε με. @(ο μονιμάς που ματιασες και αντιπαθεις γιατι τολμησε να σε ειρωνευτει για τα ελληνικα σου αμφισβητει μπροστα στον μεην μαν την δυνατοτητα να εκπαιδευτουν επιστρατοι στην τεχνολογια των νεων λεοπαρντ. Η απαντηση του μεην μαν ερχεται αφοπλιστικη και απολαυστικη: ) Παραιτησου αυτη τη στιγμη αν δεν το πιστευεις. Βουτας τον επιστρατο μιση ωρα σε νερο και σου λεω εγω αν ειναι ετοιμος. @(απαντηση στην ερωτηση τι προσφερουν τα τεθωρακισμενα στο πεδιο της μαχης) ο,τι και το πυροβολικο και το πεζικο: τιποτα. Μαζι ομως, με ενα διοικητη ομως πισω που η πουτσα του σπαει καρυδια, γαμαει. @Το πυροβολικο ειναι οι θρασυδειλοι μαεστροι της μαχης. @Μπορει αν βουλιαξει πλοιο με πυρηνικα αποβλητα τομπουτσοκλαιγανε, αλλα η πυρηνικη ενεργεια ειναι η λυση. Με την αιολικη; εκει που βαζουν ανεμογεννητριες δεν πηδανε οι τραγοι και μπερδευονται τα πουλια και πεθαινουν. Τα πυρηνικα οπλα ειναι αλλη δουλεια: ειναι η αρρωστια του μυαλου του ανθρωπου. @Μπορω κι εγω αυριο πρωι να βαλω μασκα και αναπνευστηρα, να παω σε μια βραχονησιδα και να στησω σημαια, μαζι με τα κατσικια. Ξυσταρχιδιασου. Για στειλε πουστη ομως φρεγατα.. @Α, δες τον Οτσαλαν. Με τοσα φαρμακα που θα του χουν δωσει για να μιλησει φυτο θα χει γινει. Δεν θα μπορει να τη βρει να κατουρησει. @Αν δεν υπαρξει πολιτικη βουληση εγω τι να κανω; να ζωστω κουμπουρια και να με λετε καπετανιο; (απαντηση Δ. : καλη φαση θα'ταν)
*Σελιδες οικονομικης ιστοριας: Ο εγκεκριμενος απο το γες πλασιε #3 "ουαι κι αλιμονο αν λεγαμε για λογοτεχνια, μυστηρια και μαλακιες" "προσεξτε το παιχνιδι με τις αδερφες σας" "αν υπαρχει αγορι μεγαλυτερο απο τον ιδιο γονεα και επηρεαζει τη διαρκεια της θητειας σας, μπορουμε να το εξαφανισουμε" "γενναν τα γιδια; αδεια" "μην αφησετε κατι κοντοπιθηκους ενα κι εικοσι στην αναταση, σαν εκεινα τα σκυλακια τα κανις να σας κανουν κουμαντο επειδη ειναι παλιοι" "δεν λεμε ποτε το λοχαγο μπαρμπα και μαστορα το συνταγματαρχη"
*Σημερα γλυτωσα βημα επειδη ημουν πρωι θαλαμοφυλακας. Ρεκλα στον ηλιο και καλη κουβεντουλα. Ησυχια και καφες. Σαν φυλακη με κακες στολες ειμαστε. Και παιρνουμε και λιγοτερα απο τους φυλακισμενους. Το απογευμα στο κψμ, παρολο που δεν υπαρχουν λεφτα για λαμπες, βερνικια, ασβεστη, βασικα πραματα, ειχε καινουρια τηλεοραση. Η μια επαιζε σαπουνοπερα και η αλλη το τελευταια εξοδος ριτα χεηγουορθ.
Θαλαμοφυλακας 2 με 4. Αν εξαιρεσεις το σπαστο υπνο, πλακα εχει. Ησυχια και λιγο εμπιθρη, περναει η ωρα. Εχει κρυο ομως. Δεν ειναι και Εβρος, αλλα το νιωθεις. Αυτη η βδομαδα ειναι πιο ησυχη και φτανει στο τελος της. Εχει παλι εξοδο, σαββατο αυτη τη φορα. Μεχρι τις ακτες της Κυπρου, there and back again, εχω ακομα δρομο. *Σημερα ειχε ελευθερη συζητηση με τον Γενικο Γαμαω της υπομοναδας μας. Εχει λιγο την εντυπωση οτι ειμαστε κολλεγιο επειδη εχει κανει Εβρο και οτι αυτο που κανουμε ειναι απλα εισαγωγικο πριν την δευτερη εκπαιδευση, αλλα τουλαχιστον κατι παιδακια που προσπαθουν να μας κουλαντρισουν με το ενα χερι στο πουλι τους και το αλλο με ανοιχτα δαχτυλα πανω απ'το κεφαλι τους λες και παιζουν μπαλα στην αλανα στο χωριο, τα καταπινει αμασητα. Μορφωμενος, με γνωσεις, ηγετικοτητα, χαρισμα ρητορα σχετικα με αλλους (σε μερικα προβατα μονο δεν πιανει), εγνοια για το φανταρο, ζυγος με ζυγο και παοκ λογω ενος φαγοποτιου στη σπαρτη, συνεπαγεται χιουμορ, και γενικα γαμω τα παιδια. Δε νομιζω να βρω πολλους τετοιους. Φαντασου δηλαδη συμπαθησα στρατιωτικο και δεν του κανω βασανιστηρια στο κεφαλι μου καθε που τον βλεπω. Ειναι ενα βημα. Ο χρονος βεβαια παραμενει στρεβλος. Χρονικα σημεια πλησιαζουν και απομακρυνονται, δημιουργουν ψευδαισθηση χρονικων αποστασεων - χρονικη ρευστοτητα χωρις παρανομες ουσιες. Η αντιληψη κοιμαται και ανοιγει ο τριτος ορχις, ο εσωτερικος, που ξυνεται νοητικα, ειπαμε με γκασμα γιατι η τσουγκρανα αφηνει κενα. Γνωριμιες και αισθηση οικειοτητας, απαραιτητη και αναποφευκτη. Γινεται να μην ξυπνησω το πρωι παρα για αναλαβω υπηρεσια 9-12;
Ασκησεις αργκο, ασκησεις φυγοπονιας: σημερα εμαθα το "φιδιασμα". Ειναι μια κατασταση κατα την οποια, παρολο που επισημως δεν εισαι ελευθερος ασκησεων ή ελευθερος υπηρεσιων, σε στελνουν να κανεις το εμβολιο ρομποκοπ που δεν εκανες την προηγουμενη λογω υποψιας πυρετου. Μετα απο μιαμιση ωρα καφε μεχρι να ανοιξει το ιατρειο, αργο βημα μεχρι την ιλη και παρεα σε συνθαλαμιτες που εχουν υπηρεσια στα μαγειρεια. Ο ραμπο δεν μας πηγε πουθενα. Αρα, φιδιασμα, τουφα, ξυσιμο, ντονατ και τετοια, μεχρι τη μεσημεριανη μπριζολα με τον εμετικο πουρε.
στα πρωτα συμπερασματα της ημερας, πρεπει να κανουμε παρελαση και ο κοσμος να κλαιει επειδη περνανε λεβεντες φανταροι και ειδικα εμεις. Ο πολεμος ειναι εξω. Ο σκοπος ειναι γενικος γαμαω και ξεχναει ολων τα ονοματα οταν πιανει υπηρεσια. Μπορει να πει οτι σημαδεψε πατωμα και να χτυπησει ποδια αν φυλαει κατι σημαντικο. Σε τετοιες περιπτωσεις, ειδοποιει αξιωματικο υπηρεσιας για να μαζεψει πτωματα. Ευτυχως δηλαδη γιατι τα πρωτοκολλα με τα τηλεφωνα μου φαινονταν πολυ βαρετα. Μπαμ μπουμ και τετοια.
Διπλα μου η κιθαρα κοιμαται ηδη, υπομονετικα - παρακλητικα, συμβολικα- κλειδωμενη.
Η ταυτοτητα μου λεει ομαδα αιματος ΑΒ+, το νεκροταμπελο λεει Α+. Ηρεμησα -αν ειναι να μου πινουν το αιμα, τουλαχιστον ας ξερουν τη σωστη του μαρκα. Συμπερασμα: μονο αν ψοφησω σε ναρκη θα ξερουν το σωστο. Γκανιαν ηταν λεμε, πιθανοτητες οχτω προς ενα και το πετυχαν με τη δευτερη. Μια χαρα.
Βημα βημα νιωθω πως θα γυρισεις με τον αρχηγο να μας μεταχειριζεται σαν σωστος τσομπανης. Βρισιδι οταν προγγιζουμε, μπραβο οταν παμε καλα. Ηλιος-ηλιος-ηλιος κι ενα εμβολιο που δεν εκανα απο φοβο μην ειχα ηδη πυρετο. Ομιλια για τα ναρκωτικα και υπνος στην καρεκλα. Βαριεται ο κοσμος το ρητορα. Εχε χαρη που ηταν σε εσωτερικο χωρο κ καθυστερουσαμε την ωρα που θα ζαλικωνομαστε ο καθεις την καρεκλα του να κανει δυο χιλιομετρα επιστροφης μες στον ηλιο παλι. Σουβλακια και κραουνακης στην εισοδο του θαλαμου με συνθαλαμιτη, καζαντζιδη, μητροπανο, καρρα, μαλαμα, νησιωτικα και πουτανα στην ψυχη για τους θαλαμογειτονες. Τριβω λυχναρι και βγαινει ζεστη σοκολατα. Τζακετ χωρις ρουφιανο, αγχωμενο πρωινο, ψαχνω ψιλα για τον καφε και περιμενω να επιθεωρησει τις γωνιες του κρεββατιου μου ο ksanthoslohias_21 σταμπαρω το γιδι μονιμο αξιωματικο που ειχε το θρασος να ειρωνευτει τα ελληνικα μου και καθησυχαζομαι στη σκεψη μιας λιγο ή πολυ βιαιης εκδικησης εξαποδω, εκτος μπιγκ μπραδερ. Τοση κακη αισθητικη πώς την αντεχουν; θα πω τη σπειρα σπειρα και τη σκαφη σκαφη: δεν μου παει. Αυριο πρωτο θαλαμοφυλικι. Ιληθιοτητες. Η θετικη διαθεση τελειωνει εκει που αρχιζει η λουφα του αλλου. Αν εισαι μαλακας, φαινεται οτι συνεχιζει και λιγο μετα. Η καταρροη νομιζω περναει αλλα ο ηλιος ειναι βαρυς. Υποθεση-σκεψη-ζωη σημειωτον.
Ασκησεις ηρεμιας, ασκησεις ηλιασης, σκαρβελης, ασκησεις για σκοπους, βημα, πιτσα (ουισκι, χαπια) και κοκα κολα. Κοκκινη μυτη και ο κλοουν στην Κυπρο, εν δυο, μαλλον εχω πυρετο. Ντομενικονι στο φακελο σεντονι. Τετραχορδα μαθημα, των απειρων παθημα. Αρμ, αλτ, μαρς, πυρ, καλυβω, καλυβεις, καλυβι. Λιοπυρι και υπουλος μαρτης. Ταλκ, ξεφλουδιζω, με χαρτια τις τσεπες του τζακετ γεμιζω. Lohias_21 κρυωνω, ζεσταινομαι, σαν τη βισση τρελλαινομαι. Μιμος του σακη θαλαμοφυλακας, ρουφαω τη μυτη, προσπαθω να μην πεσω. Οταν αρρωσταινω, γκρινιαζω και δεν μ'αρεσω περισσοτερο. Αμυνα για να μην του περασει.
Πρωινος μου διαλογος -Να δεις, κανουμε καθαρισμους σημερα για το τιποτα, δεν θα περασει κανεις. -Μην εισαι αχαριστος μαλακα, αν ησουν στη Γεωργια θα υπηρετουσες δυο χρονια και θα σουν στα χαρακωματα. -Η υπηρετρια που εχουμε στο σπιτι στην Αθηνα ειναι Γεωργιανη. Φυσικα δεν ειμαι εγω ο τυπος που εχει Γεωργιανη υπηρετρια.
Απορια στην αναφορα: ειναι τελικα ο λοχιας Κρόνιος;
"Ο ιδρωτας σας ειναι το βυσμα σας"
Λιγες ωρες αργοτερα, κλασεις με το οπλο με μπονους εξτρα, πυρ και κινηση για να γλιστραει. -ΠΑΝΟΑ! ΘΑ ΚΑΝΩ ΑΛΜΑ ΔΕΚΑ ΜΕΤΡΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΕΙΣ; -ΣΕ ΚΑΛΥΒΩ! ΑΝΤΡΕΑ; ΘΑ ΚΑΝΩ ΑΛΜΑ ΔΕΚΑ ΜΕΤΡΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΕΙΣ; -ΣΕ ΚΑΛΥΒΩ Επαναλαβετε μεχρι την εφοδο. Ο,τι κινειται, πυροβολειται, το θεριζουμε. ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΚΡΗΞΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΚΝΕΥΡΙΣΜΟΣ ΓΙ ΑΥΤΟ ΟΛΑ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΔΥΝΑΤΑ, ΣΚΑΝΕ ΚΑΙ ΟΒΙΔΕΣ, ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΤΕ ΚΩΛΟΒΝΤΓΙΟΥΤΙ ΕΔΩ, ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ; ΟΙ ΜΙΣΟΙ ΘΑΣΑΣΤΑΝ ΝΕΚΡΟΙ ΒΟΗΘΕ; ΜΠΡΑΒΟ ΜΟΛΙΣ ΣΚΟΤΩΣΕΣ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΣΟΥ - ΦΩΝΑΖΕΤΕ ΡΕ ΣΤΟΠ ΣΚΟΤΩΝΕΣΑΙ ΠΕΘΑΝΕΣ ΑΛΤ ΕΓΙΝΕΣ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΠΑΜΕ ΝΑ ΦΑΜΕ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΚΟΠΕΥΤΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ - δειχνω (ντρουντουντου, ο ραμπο κανει μονος του τα ηχητικα εφε του οπλου του)
(ασκουμενος) ΓΙΩΡΓΟ; (εκπαιδευτης, δυνατοτερα) ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΘΑΝΕ -εεε φιλε, πώς σε ειπαμε;
ΠΩΣ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ; ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΒΕΡΙΝΓΚ ΦΑΪΕΡ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΩΤΗ ΤΟΝ ΕΧΕΤΕ ΔΕΙ; ΤΟΥΣ 300; ΑΝ ΜΕΙΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΠΕΝΤΕ; ΟΡΜΑΣ. ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ Η ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ Αφου αραζουμε δεκα λεπτα, ο ραμπο ξαναρχεται ΛΟΧΙΑ ΚΑΝΑΝ ΟΛΟΙ; Λοχιας: ναι. Απο δυο φορες. Τωρα καθισαν, να αρχισουμε διαλειμματακι; (ενω ο ραμπο γυριζει πλατη, ο λοχιας σε εμας, χωρις ηχο) θασαςγαμησω. Βρε λες τελικα να ειναι καλουλης; οι αλλοι θαλαμοι παντως τον λενε ποκαχοντας, αν και δεν ξερω γιατι.
Ημερα 12ωρης εξοδου. Βουτια απο φινιστρινι αλλα τα ποδια δεμενα με αλυσιδα. Πριν τελειωσει η μερα ειμαστε παλι ολοι μαζι σ'αυτο το ριαλιτι χωρις επαθλο.τα ματια μου κλεινουν κααπ διορθωση: τα ματια μου εκλεισαν κ το κινητο επεσε διπλα. Το βρηκα τωρα που ανοιξα τα ματια μου, αρχιζοντας το -12
Μερα της ρεκλας, η μιση ιλη με εξοδο και οι μαχιμοι τεθωρες σε ετοιμοτητα περιμενοντας την αυριανη τους εξοδο.
Πιθανοι τιτλοι-λεζαντες: Κοριτσια στον ηλιο Σκυλια και φανταροι Ο ραμπο του 8 Η αβασταχτη ελαφροτητα του θαλαμοφυλακα Προειδοποιηση στο τηλεφωνο του κψμ
Το απυθμενο μυστηριο του φακελου, του υποφακελου και των τσακισεων. Ο λοχιας ισα που επιτρεπεται να μπει σε καζινο και μαλλον τραβαει ζορια. Σε δυο επιθεωρησεις το κρεββατι μου ηταν οκ. Σε μια το ξεστρωσε. Μου το φτιαχνει τεντα ο Γιωργος και σημερα το πρωι που παλι ειχα μαγειρεια μου ξεστρωνει τις γωνιες. Γυριζω μια στιγμη για τουαλετα, το βλεπω και τρελλαινομαι. Και μαθαινω οτι αν το ξαναβρει λαθος θα μου στερησει -λεει- την κυριακατικη εξοδο. Δεν ειχα κανονισει τι θα κανω αλλα ενα ποτο εκτος, το επινα. Πολεμος νευρων. Δεν μου φτανουν οι υπηρεσιες, οι καθαρισμοι και η εκπαιδευση, εχω και τις μαλακιες. Ετσι, να μου θυμιζουν οτι απεχθανομαι αυτηνα την πρασινιλα και την ομοιομορφια. Ανασα, κι αλλη ανασα και πισω στα μαγειρεια. Ρε, δεν θα του περασει. Ντε και καλα να μου χαλασει τη διαθεση. Ουφ..
Ασκησεων παραλογου συνεχεια. Συνεχιζω το κοινωνικο-βιολογικο πειραμα συμφωνα με το οποιο τρεφομαι μονο με ο,τι μου δινει ο στρατος παρολο που δεν μου εχει κανει κανενα εμβολιο. Κανω δευτερη υπηρεσια στα μαγειρεια μεσα σε τρεις μερες και απο τη μια βριζω το θεο της στατιστικης, απο την αλλη προσπαθω να ειμαι χαμογελαστος. Ουλαμους προσο-χεη. Δηλαδη ακινητος. Σφιγμενος. Οχι μεγαλη διαφορα δηλαδη. Βρωμια, καδοι, πατωματα, αποφαγια και μυρωδια χλωρινης που μαλλον πολλοι εχουν αλλεργια. Σημερα πηραν ενα απο το θαλαμο μας στα αναρρωτηρια με προβλημα στον πνευμονα. Ο θαλαμαρχης εχει γαμηθει να φωναζει θαλαμος-ακυρο και ιλη-ακυρο και η υπομονη μου δοκιμαζεται. Ο λοχιας ειναι μολις 21 απο σμυ. Επαγγελματιες αργοσχολοι φωνακλαδες. Περπατημα-καλο. Προσδοκω ανασταση συνθαλαμιτων και ουλαμος καθαρος, διοικητες δε φοβαται. Μυρωδια απο χλωρινη. Ελπιζω αυριο να μαι ψηστης. Σημερα ενα παιδακι μου πε να ξυρισω τον αριστερα μαθητη στο γκραφιτι του μυστικου δειπνου στο εστιατοριο. Τοση ανοησια μαζεμενη σε ενα χωρο; ο μικρος νιτζα πηρε αναβολη. Ουτε ο ιδιος ηξερε τι ηθελε. Ο βυσματιας ευτυχωσγιωτα4 ισως παρει ι5 χκαι φυγει. Ολα συγκεντρωμενα, περιορισμενα στα μεγεθη της προσωπικης κουρασης του καθενα.
Ελαχιστη κατανοηση.
6 πιανω υπηρεσια, τωρα κοιμαμαι.
Σαν τα κουνουπια πεφτουμε. Αυριο; δυναμη θαλαμου18, ελευθεροι υπηρεσιας/αποντες σε νοσοκομεια 14. Λες και με καποιο μαγικο τροπο τους προβαλλω τα πιθανα προβληματα που θα αντιμετωπιζα εγω. Τενοντιτιδα, αμυγδαλιτιδα, μεση, γονατα, πιεση, ποδια, ασχημη διαθεση. Κι εγω εκει. Σημερα πολυ περπατημα, περιπου 10χλμ, λασπη, χωμα, τυφλη βολη με κατεβασμενο κρανος, παραλιγο να βρισω τον αξιωματικο βολης που μου χει και επιχειρημα τον πολεμο, λες και η μυστικη τεχνολογια του στρατου περιλαμβανει τη χρονομηχανη. Λιγο ακομα σπασιμο νευρων, βημα και τετοια. Ο καιρος αρχιζει να μας λυπαται. Ενας απο το διπλανο θαλαμο ξερασε και λιποθυμησε, τον πηρε ασθενοφορο.
Να θυμηθω να ποσταρω λινκ και στιχους απο το arriving somewhere but not here απο porcupine tree.
Ειχα και μερικες σημειωσεις απο το πρωι, αλλα ηδη απο την κουραση μου πεφτει το κινητο! παω για υπνο.
Παιχνιδια αντοχης. Περιμενα να ειμαι απο αυτους που δειχνουν σημαδια οτι καταρεεουν. Σ' αυτο το κοινωνικο πειραμα βλεπεις ανθρωπους που εξω ειναι δυνατοι να καταρακωνονται. Μαλλον επειδη νιωθουν την απωλεια αυτου του ελεγχου και δεν αντεχουν την επιβεβλημενη ισοτητα. Φυσικα μας ενωνει η επιθυμια αντιδρασης στην υποταγη, αλλα για μενα ειναι σαν υποχρεωτικα να με καθιστουν ισοδυναμο με υπολοιπους. Κι αυτο ειναι (?) προοδος. Διεξοδος απο τη μονοτονια ειναι το εμπιθρη μου, η μουσικη, το σιγανο(?)τραγουδισμα και το σφυριγμα. Καποιοι, τα δυο τελευταια τα εκτιμουν κιολα. Ξεχνιουνται πριν αρχισουν τα τρεξιματα.
Μετα απο το 24ωρο στα μαγειρεια, μοιραστηκα με τα σκυλια ενα προχειρο μεσημεριανο και καπακι επεσα σχεδον βρωμικος (με ενα μικρο ιντερλουδιο ντετολ, λιμας και πρασινου σαπουνιου για να φυγει η μαυριλα και η λαδιλα που μου θυμισαν οτι ο μακαριτης ο παππους μου ειχε ψησταρια) σε αναφορα, εκπαιδευση, μεταβολες moonwalking, κι αλλη αναφορα, βημα 2 χλμ, αγγαριτσα, βημα αλλα 2 χλμ, κι αλλη αναφορα, βραδινο με σφιγμενο στομαχι κ απο πριν μιση ωρα αραγμα. Τωρα εχει επαφη με την ιδιοτητα του αλλου μακαριτη παππου μου (που φυλαγε γιδια) προσπαθωντας να μη γινω κι εγω ενα.
Αυριο εχει πρωινη αναφορα, καθαρισμους, πρωινο, πεζοπορια 7 χλμ, βολη και επιστροφη. Σκεφτομαι σοβαρα να μπω μαγειρεια βοηθος ψηστη μιας και ημουν καλος και ειχα προσκληση.
Εις αυριον τα σπουδαια που θα πιασουμε οπλακι.
Ευτυχως, ο πιθανα επικινδυνος (για μας) με οπλο του θαλαμου βγηκε Ι4. Praise Beesus.
Όστρα-τος-τούσκα-λει ό-λους/
δεεν - έξαι-ρείκα-νέ-να/
μόνοοι-άντρες-μέα-ρχί-δια/
μπαί-νουντέ-θωρά-κισμένα.
(παρενθεση - οσο χαλαρη να ειναι η 24ωρη αγγαρια στα μαγειρεια με τον ενα εποπτη να κοιμαται στα φασολια φορτιζοντας το πιεσπι, τον αλλο εξαφανισμενο και τον τριτο να αραζει πισω μαζι μας κλαιγοντας για μια μαιρη εναλλασσοντας στο κινητο πανταζη με ενα σκυλι που αλυχταει τις τυφλες ελπιδες, ο τροπος που κατεληξα εδω ηταν ακρως προσβλητικος κ ταπεινωτικος. θα επανελθω αν χρειαστει)
το παραπανω εκτελεστηκε με σθενος και παθος κατα διαβιβαστων χτες βραδι.
ακαθοριστη μελωδια, χαλαρη αισθηση τονικοτητας, εναλλαγη ρυθμικης αγωγης και τονισμων με εμφαση στα τελικα παρεστιγμενα που εξυμνει το σωμα μας. πηρα μπρελοκ απο δω και ελπιζω να καταληξω στο μουσικο σωμα. στο μυαλο μου ειχα μεγαλυτερη μουσικη και στιχουργικη αναλυση αλλα το διαλειμμα μου τοσο φτανει.
Πανε σχεδον τρεις βδομαδες που εχω αφησει πισω μου την αραχωβης. Και κυριως τον ΝΤΑ (νιντζα των εξαρχειων). Υπαρχουν μερικες του ιστοριες ακομα που δεν εχω πει, οπως και ενα βιντεακι που στην προσωπικη μου μνημη ξεπερνά το ανεκτιμητο. Εκει που ενας νιντζα ομως πεφτει, ενας νεος νιντζα γεννιεται. Ο νεος νιντζα ηρθε και με βρηκε μονος του, πριν καν μπουμε στον ιδιο θαλαμο. Κοντος, 19, με ερειπια μοβ μοϊκανας, τουλαχιστον 6 piercing και ενα σκουλαρηκι στη γλωσσα που το κραταει κ το κρυβει, με ενταλμα συλληψης και δικαστηριο που εκκρεμει, με σχεση ενος χρονου και κοπελα 4 μηνων εγγυος. Απολυτηριο δημοτικου και εξειδικευση σε ο,τι κλειδωνει. Τα μισα απ οσα λεει να ειναι μυθια και τα μισα των υπολοιπων αληθεια, προκειται για θρυλικη φυσιογνωμια καρικατουρα. Δεν μου φτανει ο χωρος και ο χρονος για αναλυση μεσω κινητου. Ελπιζω καποια στιγμη να του αφιερωσω τα απαραιτητα κλικ στο καλτ λαογραφικο κομματι του μπλογκ.
Γελιο μεχρι θαλαμου μετα απο μια νωχελικη κυριακη περπατηματος, επισκεπτηριου και μπολικου φαγητου.
Απορια της ημερας: Πώς με τρεις μερες στο στρατο προλαβαινεις να σου νοσταλγησεις ΤΟΣΟ τα σουβλακια ωστε να ζητησεις μα σου φερουν.
Συμπερασμα της μερας: Εγω με τον ινδο στο αγκιστρι φτιαχνουμε καλυτερο ζβαν απο τα μαγειρεια εδω. Μπορει "ισως να περιεχει ιχνη κρεατος". Μπορει απλα να θυμιζει φαΐ και απλα να μοιαζει σαν φαΐ, αλλα με λιγο φασολακι, λιγο παξιμαδακι, λιγο λεμονακι τελος - ίσον φαΐ.
Συμπερασμα 2: Νομιζω θα σιχαθω τα θυληκα ουσιαστικα σε -ια και -εια. Εξαιρειται η θεια.
Συμπερασμα 3: Ωραια τα λεει ο αρχιλοχιας αλλα μακρηγορει μες στο κρυο.
Συμπερασμα 4: Πιστευω ακομη στην καλοσυνη των ξενων. Μπλανς σου 'ρχομαι γιατι δεχτηκα κεϊκ πορτοκαλι απο αγνωστη κυρια.
Διαγνωση: Μετα απο μια παρτιδα σκακι στο τατσκριν του χ6 με συνθαλαμιτη (human vs human στο chessmaster) ανακαλυψα καμποσους που παιζουν. Βρηκα και σκακιερες στο καψημι και τους κολλησα σκακι.
Παω για υπνο με 94% πιθανοτητες να ξυπνησω χωρις μπαλτα στο κεφαλι μου, στιλο μπικ στο λαιμο μου για πρακτις τραχειοτομης ή μαξιλαρι να με πνιγει. Καποιοι ανθρωποι ΔΕΝ πρεπει να ξεγελαν γιατρους για να πιασουν οπλο.
Κρυοκρυοκρυο.
Μην ξεχασω να θυμηθω τα λογια απο το μουσικοχορευτικο νουμερο που παρουσιασε η ιλη μας μετα την αναφορα. Λιτο κειμενο, πολυρρυθμιες και χαλαρη αισθηση τονικοτητας. Ελεγε κατι τυπου ο στρατος τους παιρνει ολους/δεν εξαιρει κανενα/αλλα οι αντρες με αρχιδια πανε τεθωρακισμενα.
Βγαλμενο απ'τη ζωη. Αλλωστε μας τσεκαρουν κιολα.
*Η εναλλακτικη αγγαρεια καθαρισμου του κεντρου ψυχαγωγιας μοναδας γινεται με soundtrack ολο το At Last! της Etta James, ολο το Deadwing των Porcupine Tree και το μισο Βγαλε φτερα και πετα απο Απεργη-Παυλιδη. Σιγοτραγουδώντας κ ρυθμιζοντας διαθεση ειναι σαν να κανεις δουλειες σπιτι σου.
*Οι ατελειωτες καταμετρησεις και τα ασκοπα περα δωθε καταπολεμουνται με beatles.
*Όταν κλειδωνεις το φοριαμο σου με το παντελονι μεσα που περιεχει τα κλειδια που τον ανοιγουν, εχεις προβλημα.
*Μπαινεις ομως και στις αμφιβολιες ανυπαρξιας αγγελων οταν (μετα το σιωπητηριο και πριν πανικοβληθεις) σε βοηθαει ο αποφοιτος ιερατικης ακαδημιας διπλα σου να τον λυγισεις λιγο και να τραβηξεις εξω το παντελονι. Για χαρη του ελαττωσα τα βρισιδια, εχουμε και τους χαιρετισμους της παναγιας, μεγαληχαρητης.
*Οταν ερχονται εγκεκριμενοι πλασιε στο στρατοπεδο για να μου πουλησουν παπαροβιβλια για να μαθω καρατε χωρις δασκαλο ή πώς να κάνω τραχειοτομη με στιλο μπικ θελω να βγαλω τη σαλπιγγα του αυτιου μου και να τους την εισαγω εκει απ'οπου κανουν τα κακα τους. Βοηθαει να χεις βελονα και κλωστη μαζι και να φτιαχνεις το νεο χοτ αξεσουαρ της ιλης: γαντια με 1μιση ευρω απο το καψιμι κομμενα, καμμενα, ραμμενα για τις κρυες νυχτες. Με εχουν για πολυ προκομμενο που με ειδαν με βελονα στο χερι. Ελοουελ. Τι εγχειριδια και βλακειες, ενα πινακακι με την προπαιδεια χρειαζεται εδω ο κοσμος. Τουλαχιστον ειδαμε αστερια και λιγο φεγγαρι αυτες τις νυχτες.
*Εκρηκτικη γαστρεντεριτιδα+λεωφορειο 70 ατομων (διπλο)= σκατο εν κινησει φορεβερ. Κακο. Τον λυπηθηκα τον συναδελφο.
Αστεϊσμοι στο θαλαμο - συμβαινει τωρα:
"Κομαντο! Εδω!" να κανει ο x συναδελφος-συνελληνας που προσπαθεις να θυμηθεις το ονομα του.
"Κομαντο σπιτι σου, αστειε τυπε".
Οι ελδυκαριοι ειναι παληκαρια.
Το ποδι του διπλανου μου πηρε το σχημα αρβυλας.
Το χεσιμο ειναι θεμα θαρρους.
Εχω περισσοτερη υπομονη απ΄ ο,τι πιστευα.
Ο κοσμος ειναι μικρος.
Το αλατι στο γαλεο μπορει να φτασει στον εγκεφαλο.
Σημ. Θελω να μαθω πινγκ πονγκ.
Συγγενεις, τρενα και χαρτια στα χερια. Αναμονες ατερμονες, κρουασαν και χυμοι. Κουρασμενοι φανταροι για υποδοχη και δειλες πρωτες κουβεντες. Χτεσινοι παλιωμενοι σε 24 ωρες. Ρουχα λαρτζ αλλα σωβρακο σμολ; φαγητο νιαχα κ ο σβερκος κοκκινος. Ξυπνημα στις 5μιση;! Α, να μην ξεχασω: απουσια ρηματων=απουσια δρασης.
Λίγο από άρνηση, κάμποσο από ψώνια, μια γερή δόση περισυλλογής και μια πρέζα απάθειας. Οι μέρες περνάνε και το πιο σημαντικό κατόρθωμα ήταν ο τερματισμός του Dead Space Extraction στο wii του φίλου Ν. (που την ανοχή και τη φιλοξενία του εκμεταλλεύομαι όσο μετράω τις μέρες ανάποδα). Μαζεύτηκαν μερικές δουλειές τελευταίας στιγμής και διάφοροι αποχαιρετισμοί αν και κρατάω περισσότερο χρόνο για μένα. Δεν ξέρω βέβαια τι να τον κάνω. Ωδή στα τελευταία εκατοστά των μακριών μαλλιών μου.
Ο θετικός τρόπος να το δω. ---->
Ένα από τα τελευταία δώρα του πρώην συγκατοίκου, Ν.: ένα κακό σπιτικό κούρεμα. Λίγες ώρες με χωρίζουν από το να απαλλαχτώ απ' αυτό.
Η έλλειψη συνοχής παραμένει. Η στίξη -τελευταίο προπύργιο- επέστρεψε ικετευτικά.
