Παράλληλοι Δρόμοι
Πριν 3 μέρες, ο Δ. θυμόταν πώς ήταν η πρώτη μας μέρα στο στρατόπεδο.
Λίγο μετά μπήκα σε ένα τρένο για Αθήνα
Εκεί θυμήθηκα το τρένο από τις Τρύπες. Τρύπια φάση. Και τρίπια. Φόρεσα παραλλαγή στο κομμάτι, γύρισα το μέσα πλάι και έβαλα μπροστά τα σκουριασμένα μου δάχτυλα ξέγνοιαστος πρώτη φορά μετά από περίπου ένα μήνα.
Ξέρω, ακούγεται μαστουρωμένο, χαμένο και αποπροσανατολισμένο.
Ίσχυαν κι εδώ οι προειδοποιητικοί κανόνες του Αυτοσχεδιασμού #1 αλλά είπα να μην επαναληφθώ.
Επίσης τα χέρια μου με πρόδωσαν.
Σήμερα όμως ανεβήκαμε χωριό. Χρησιμοποίησα αρκετά το κινητό μου.
Ακολουθεί ψυχαναλυτικό λούνα παρκ με συνδέσεις, μεταφορές,
εξηγήσεις, λογοπαίγνια και παραλληλισμούς.
Ή και όχι.
Με δυο λόγια είναι εικόνες από το χωριό μου
(σχεδόν) με τη σειρά που τις τράβηξα
και ήχος από τον πατέρα μου να τραγουδάει στη διάρκεια του ταξιδιού και λίγο μετά.
Φυσικά, τον έγραφα χωρίς να το γνωρίζει.
Ένα ταξίδι + ένα ακόμη = 2 δρόμοι που θέλουν να γίνουν ένας
0 σχόλια:
Post a Comment