-33

Επιστροφή στην πάτρια αστυφιλία.

Γυρίζω στην Αθήνα. Πάω να βρω φίλους και να πιω πριν ξαναπάω εκεί μέσα.
Για κάποιο λόγο, τώρα που τα γράφω αυτά και χρησιμοποιώ ιστορικό ενεστώτα, 4 μέρες μετά, ως γραφέας εν υπηρεσία πασχαλινή κι είμαι μόνος στο γραφείο ακούγοντας στο ραδιοφωνάκι ένα πραγματικό κόντρα τενόρι (όχι, γιατί κυκλοφορούν πολλοί), δεν μου φαίνονται τόσο φορτισμένα, ίσα-ίσα, μου φαίνονται αδιάφορα.
Ξεκουράστηκα αρκετά, κουράστηκα κάμποσο με διαδρομές, πράγματα, αναμονές και αηδίες, αλλά μου έμειναν και πράματα που η χάρη τους παλεύει μέσα μου την ασχήμια της περιόδου.
Η δύναμη είναι κάτι σχετικό. Λιγότερο όμως -ευτυχώς- από τη ρεαλιστική θεώρηση των πραγμάτων. Στο πρώτο, αν είναι δικό σου, μπορείς να βασιστείς, για το δεύτερο δεν ξέρεις ποτέ αν το έχεις. Και απορείς συνέχεια -με τα χρόνια, βέβαια, όλο και λιγότερο- με αυτούς που δεν το έχουν.
Άρχισε λεει και Μεγάλη Εβδομάδα και φέτο. Να θυμηθω να φτιάξω ποστ εορταστικά.