Λιγη ωρα μετα το "υπνωτηριο", που λεει και ο λοχιας υπηρεσιας που ειναι το αγαπημενο μου καρτουν του γραφειου, καθομαι απεναντι απο την ιλη. Τα σκυλια ειναι αποψε ησυχα. Μονο ο ψηλός συν-γραφεας μιλαει με την κοπελα του. Τα μηχανηματα, φωτεινοι πρεσβευτές του εξω κοσμου, παρακαλανε για ενα μου χαδι, μια κλωτσια, σε-παρακαλω εχεις-ενα-ευρω.
Οι δουλειες για αυριο ειναι ετοιμες και δεν εχω κατι να κανω.
Δεν εχω κατι να πω, αδειαζω μυαλο. Για αυτο γραφω εδω απ το κινητο. Δεν ψαχνω νοημα να βρω. Τη μιση μου αληθεια να πω.
Σημερα αρχισαμε εκπαιδευση. Δεχτηκα (δυσ)λεκτικη παρενοχληση απο τον εκπαιδευτη. Να βιαστω να φτιαξω ψευτικες παρουσιες για να παιξουμε γρηγορα σκηνες απο το "τα παιδια που εβλεπαν τα ακινητα τανξ". Μονο γελιο, γελιο μονο ηταν η αντιδραση που καταφερα να πιασω απ τη φαρετρα. Το υπολοιπο διωρο πεταγε σεξουαλικα και σεξιστικα υπονοουμενα, κυριως γυρω απ τον κωλο. Ετσι πηραμε το πρωτο μας μαθημα: πώς να μην κανετε τιποτα.
Τωρα γυρισα στο κρεβατι και θα προσπαθησω να αλλαξω τη στρατηγικη της θητειας μου βασει αυτο.
Αυλωνα σ'αγαπω μα ντρεπομαι να σου το πω.
Ο φιλος Π. με ρωτησε πώς αντεχω να βγαζω τη σκεψη μου εκει εξω, εστω ως το χαλακι της εξωπορτας μου, να αεριστει. Του απαντω ετεροχρονισμενα οτι καμια οσο οξυμωρο ειναι το ελευθερη ζωη, αλλο τοσο ειναι και το αυτουσια εκφρασμενη σκεψη. Αφου εκφραζεται, χανει το νοητικο της εκτοπισμα και συρρικνωνεται σε αποψη. Ενίοτε και σε "αποψή-ΣΟΥ!". Αφου το μου μου δεν σας αρεσει, να το παρω και να φυγω. Ψευτικο παντως ειναι κι αυτο. Δημιουργειται, αρα ψευδεται. Λαθος ψαχνεις για αληθεια. Γι αυτο προσπαθεις απο μπαντες. Δοκιμαζεις, σκετσαρεις. Και τις περισσοτερες φορες παραμορφωνεις.
Αρα, σιγα την εκθεση.
Ποιος εχει καιρο για γυμνια;
Τα καγκελα σηκωσαν κεφαλι. Πηδηξτε τα.
0 σχόλια:
Post a Comment