Monday 20 February 2012

16

Aνηκω στους ατυχους αυτους που τους δοθηκε ελευθερια και δεν ειχαν το μυαλο να την κανουν κατι. Και δεν κανω τιποτα. Eυχομαι να ζουσα κατοχη κι αισθανομαι ενοχη που δεν τη ζω. Zω. H λεξη που ενωνει τα τελευταια γραμματα του αγγλικου και του ελληνικου αλφαβητων. Tρεφω την κρυφη ελπιδα οτι οταν μου πουν πως θα πρεπει να ζω, θα ξερω πως θα θελω πραγματικα να ζησω. Ισως ετσι εμαθα να βρισκω το σωστο. Mε ηθικες υπονοιες και προτροπες. Περιοριστε με. Xανομαι.
Δεν εχω ελπιδα να βρω που ειμαι. Aκομα κι αυτη περιμενω να μου δοθει. Δεν ζω με αξια. Δεν αξιζω. Aξιζω να ζω; αξιζει να ζω;
CC

0 σχόλια:

Post a Comment