|

Εσύ που χωρίζεις το παρελθόν από το μέλλον. Εσύ που βάναυσα ξεχωρίζεις αυτό που σκέφτηκα και κωδικοποίησα από την υπόλοιπη νοητική σούπα. Πότε είσαι εκεί και πότε δεν είσαι. Προσπαθώ να σε βλέπω συνέχεια, αλλά το δεξί μου χάος σου επιβάλλει να αναβοσβήνεις αμήχανα. Μαύρος και κάθετος σε γραμμή που δεν υπάρχει. Σε γραμμή που θέλω να υπάρχει. Υπάρχει έστω και μια δική σου σκέψη; Πώς περιμένεις; Και...