Ουράνια τόξα και ομίχλη και ψιλόβροχο να δέρνει απαλά τη θάλασσα δίπλα στο τρένο που ξεφυσάει μια αγανάκτηση, της οποίας ο λόγος σου διαφεύγει, λες και χύθηκε από το αυτί σου καθώς γέρνεις το κεφάλι στο τζάμι. Ήλιος ξεμυτίζει λίγο πριν καληνυχτίσει πίσω από σύννεφα διαφόρων χρωμάτων κι ένας καταγάλανος ουρανός κρυμμένος πίσω τους. Πυλώνες, κεραίες, καλώδια και μερικοί γλάροι συμπληρώνουν το ουράνιο τοπίο.
Αυλώνας/σήμερα πρωί
Έξω καιρός βροχερός, μανιώδες τρέξιμο να προλάβουν όλοι κάτι που κανείς δεν ξέρει τι είναι.
Εσύ ακάθιστος, σκυμμένος στο γραφείο, να γράφεις με φρενήρεις ρυθμούς τελευταία φορά τα επίθετα και ονόματα που έμαθες -τους έμαθες όλους με τα μικρά τους, αλλά για λίγους έμαθες πώς θες να τους φωνάζουν. Ο Σ. σε κοιτάει με απορία και σου λέει λίγη ώρα πριν δεν τον ξαναδείς, μαλάκα είσαι πολύ νηφάλιος. Φόντο η ίδια βροχή στο ανοιχτό παράθυρο, πιο δυνατή στο γρασίδι, λιγότερο δυνατή από τη φωνή του Μέην Μαν Δύο που αντηχεί από μέσα να τελειώνεις επιτέλους ενώ από το ανοιχτό λαπτοπ ο yorke φωνάζει hey man slow down σχεδόν ειρωνικά.
Και να βρέχει, να βρέχει για να σου πει, αν το ακούσεις, ότι σε λίγο θα βραχείς κι εσύ.
Μια ώρα μετά, οι 37 μέρες παράτασης του Αυλώνα, μετά τις 12 μέρες ορκωμοσίας και πάσχα, και τις 23 πρώτες μέρες της βασικής, φτάνουν στο τέλους τους. Στον παράλληλο χωροχρόνο του -72 βρίσκεσαι κάτω από τη βροχή να κουβαλάς παραγεμισμένο λουκάνικο, λάπτοπ, κιθάρα και πολιτικό σάκο, μαζί με τον κρητικό αλλά και τον πιστό μούργο/αζόρ/μπούμπη (κοινώς γνωστό ως Ράμπο) να τριγυρνάς στο εξωτικό στρατόπεδο, αναζητώντας την επόμενη πίστα.
Ίλη, κλιμάκιο, πύλη, μερικά χιλιόμετρα βροχής και μερικά νωτισμένα κόκαλα αργότερα, τρένο και Αθήνα. Για 9 μέρες θα ζεις το παράδοξο όπου θα προσπαθείς να ξεχάσεις πού ήσουν και πού θα πας, ενώ θα προσπαθείς να μην ξεχάσεις κάποιους απ'αυτούς που γνώρισες γιατί θα σου λείπουν ήδη.
0 σχόλια:
Post a Comment