-69

Εκδιώχθηκα από το υπόστεγο λόγω του παρακάτω.
Φτάνω με την κιθάρα, κινητά, συμπράγκαλα για να βάψω το φεγγάρι νερομπογιά και μια ιδέα για αυτοσχεδιασμό σε G+ και γκρουβάρω το κορμί μου αλλά είναι ήδη ο Βασιλιάς της Κρήτης εκεί και καπνίζει, ενώ ο κρητικός λείπει. Παίζω μερικές μαλακίες. «Αυτό είναι τραγουδι που έχεις γράψει;» «Όχι ρε, μαλακίες παίζω» ξεκόβω γρήγορα. Μετά αρχίζω κάτι διάφωνες μελωδίες και διώχνω ένα σκυλί.
Όπως κάνω μια παύση, μου βάζει Ζακ Γουάηλντ στο κινητό «Παίξτο αν μπορείς, γαμάει ο τύπος στην κλασική ε;». «Ωραίος είναι» προσπαθώ να προσπεράσω την κατάσταση.
«Άκου κι αυτό», βάζει ένα κομμάτι, «Ντιστούρμπντ» μου λέει. «Γαμάνε». «Α, τους ξέρω» λέω. «Άκου αυτό» - «Ποιο είναι;» «Ενάδερ γουέη του ντέη – ενάδερ γουάη- φτου! Ενάδερ γουέη του ντάη, άκου πώς κάνει εδώ τη φωνή του στην αρχή, αγνώριστος ε; [το κομμάτι παίζει] άκου τώρα τι θα κάνει, πώς θα συνεχίσει το κομμάτι, δεν το περιμένεις [το κομμάτι συνεχίζει και κάνει χώσιμο] ποοο! Για αυτό είναι καλλιτεχνάρες. Το περίμενες; [πήγα να πω ναι, αλλά πού] Κοίτα τι κατεβάζει. Τσαπάκια τώρα [κάνει μια κίνηση αλά Τσαλίκη στο ΣΕ-ΣΕ, αλλά χωρίς το ανεβοκατέβασμα και με περιστροφή του καρπού σαν να κάνει "γειάσου" στο θεούλη] χώστε. Γαμάει [το κομμάτι συνεχίζει], όχι αν διαφωνείς πες το, τρελαίνομαι για Ντιστούρμπντ, είχα πάει στη συναυλία και είχα μπει στον κύκλο στη μέση και σπρωχνόμουν στο κέντρο για αυτούς. [σύντομη παύση πάνω στο ίδιο κομμάτι, αν είναι δυνατόν να του βγαίνουν οι χρόνοι]. Κι αν ακούσεις και τους στίχους, όλα τα λένε, άκου φωνάρα, για τον πόλεμο στο Ιράκ, για τα πετρέλαια στη θάλασσα, για τα ψάρια και όλα, γάμησέ τα, δώσε χώσιμο».
«Ναι, αλλά δεν θα ακούσω άλλο, θα πάω μέσα μωρέ να δουλέψω λίγο με τις αυριανές υπηρεσίες».
[Το κομμάτι κλιμακώνεται και τελειώνει ενάμιση βασανιστικό λεπτό αργότερα]
«Λοιπόν πάω να κάνω δουλειά» «Ναι, πάω κι εγώ για ύπνο» λέει. «Έγινε. Ξεκούραση» ευχήθηκα κι έφυγα. Πέρασα μακριά από τον τύπο που επιμένει να θέλει να μου βάλει μια γιαπωνέζα που επιμένει να τραγουδάει μπλουζ και ήρθα με σβηστά φώτα στο γραφειάκι μου να γράψω το παρόν, να το βγάλω από πάνω μου.