-115

Μετά από 25 μέρες, ξανακάνω Θ1. Ήρθε η ώρα μου κι εμένα να ξανακάνω Θαλαμοφύλακας.
Ίδια υπηρεσία, ίδια ευθύνη. Οι αφυπνίσεις και το πρωινό εγερτήριο είναι πιο περίεργο μιας και η 317 δύσκολα θα δεχθεί να ξυπνήσει. Σε 3-4 μέρες άλλωστε μας αφήνει. Θα 'ναι η δεύτερη σειρά που διώχνουμε. Άλλη μια και μετά η σειρά μας.
Χτες κύλησε ομαλά η φάση με τον ομιλητικό αύδμ (αλήθεια μου θυμίζει κάποιο καρτούν αλλά δεν έχω βρει ακόμα ποιο). Ημι-αυστηρός, με μέτρια αίσθηση του χιούμορ, ήταν και ο πρώτος που με έριξε για κάμψεις. Μου φώναξε "πεσε" από μακριά γιατί ήμουν θαλαμοφύλακας και στεκόμουν στο χώρο υποδοχής και όχι μέσα και επέτρεψα και σε 2-3 να καπνίζουν εκτός θαλάμων μετά το σιωπητήριο. Απαράδεκτο..
Διασκεδάσαμε και πάλι.
Τρίβια: "Πήρα" 6. Δεν ήξερα ότι μπορώ. Ενθουσιάστηκα.

----------------
Το πρωινό εγερτήριο μπορεί να ήταν δύσκολο αλλά ήταν και φανερά ευκολότερο από την πρώτη φορά που δεν ήξερα κανένα. Τους ξύπνησα όλους όπως έπρεπε και δεν πείραξα τους 317-λελέ.
Καφές, καθαριότητες και έξοδος με τους 317 για γλεντάκι με Μπούκλα και "Δαίμονα" παρέα με το χρυσό και τον λεπού, δηλαδή με κιθάρα, λαούτο και μπουζούκι (αντίστοιχα). Τρώγαμε, πίναμε, παίζαμε σαν να μην υπάρχει αύριο.
["Βρίζω το θεό που με ξέρασε" βλαστημάει ο Sam αυτή τη στιγμή ταράζοντας τους κύκλους μου, αλλά θέλει το παιδί να εκφράσει την αγανάκτησή του.]
Λαϊκά, έντεχνα, παραδοσιακά και κρητικά, απ' όλα είχε το μενού. Δούλεψε αυτί κάργα.
Καιρό είχα να πχιω τόσο.
Ο "δαίμων" με έκανε να βγάλω το σκουλαρίκι, με διέταξε να κάτσω σχεδόν δίπλα του, μέτραγε αντίστροφα σε κάθε κομμάτι, διέταζε παραγγελίες, πειραζόταν με τον Καπ-μαν και μου μοίρασε 150φ. Υπογεγραμμένα. Αλήθεια!
Ο Μπούκλας παρακολουθούσε ήσυχος. Ο Δαίμων χόρεψε. Και έχουμε και βίντεο που θα πρέπει να παραμείνει κρυφό. Ήταν μια καλή μέρα. Περάσαμε όμορφα.
Φάγαμε σαλάτα, ντεμέκ τζατζίκι, μπιφτέκια, κοτόπουλα, πατάτες, χοιρινό, κολοκυθοκεφτέδες, ψωμάκι με λαδορίγανη. Πολύ φαγητό, αλλά τα έφερνε, τι να κάνουμε. Πληρωσαμε όμως ελάχιστα και μάλλον έπαιξε μπόλικο κέρασμα.
Φάγαμε παγωτάκι στην επιστροφή και μπήκαμε "γκάιντα" στο λεωφορείο, όπως θα 'λεγε και ο Κεκ'men.

-114

Ανίατη εμετίαση!
Γιούπι Κιούπι! = Youtube
Κοκλ! = Google!

"Με ρωτάς αν θα με πείραζε να μου κάνει ένα μεγαλύτερο ζώο από μένα αυτά που λέω εγώ για τα γαμωπερίστερα που θέλω να τα ταϊσω mentos και να τα ποτίσω κοκακόλα. Το ομολογώ. Δεν θα με πείραζε να μου το κάνει μεγαλύτερο ζώο. Άλλωστε, ζώα ίδια με μένα, με σκοτώνουν καθημερινά, πιο βίαια και πιο αργά"
Pi

------------

Χτες βράδυ με έβαλαν και είπα την βραδινή προσευχή - ανάγνωσμα επιπέδου σου λέω και ανάγνωση με πολλά επίπεδα. Το αστείο ήταν ότι με βάλανε να την πω μισή ώρα αφού τραγούδαγα ένα Imagine σε λίγο πιο soul ballad επηρεασμένο από τις γυναικείες φωνές που χρησιμοποίησε ο Herbie Hancock στο Imagine Project. Όχι οι αφρικάνικες, οι απλές. No religion too, άγιος ο θεός, άγιος ισχυρός κουλουπού. Παράδοξο; Δεν νομίζω.


Σήμερα έμαθα ότι ο μικρός ήρωας - λελεπιλοχάς έκανε χριστούγεννα σε ένα τελειωμένο μπαρ με τον Αλέξανδρο Πετρίδη και ανέβηκε στην εκτίμησή μου. Και λίγο κατέβηκε ο Πετρίδης, γιατί όχι μόνο τα δόντια του είναι πραγματικά αλλά γιατί αναγνωρίζει κιόλας ότι κάνει τον καραγκιόζη για φράγκα.
Την πρωτοχρονιά είδε λάηβ μπροστά του την Έφη Θώδη. Χάου κουλ ιζ δατ; Καλύτερο από το να την περάσεις σε τσοντάδικο κινηματογράφο, 2 έργα σεξ πέντε ευρώ.

Επίσης σε ένα λεσβιάδικο όταν είχε πάει με ένα φίλο του, είχε πετύχει τη Γαλάνη με μια κοπέλα, και η Γαλάνη πλησίασε τον τύπο (όχι τον δικό μας, το φίλο του) που κοίταξε μια-δυο φορές την κοπέλα και του έκανε "θες κάτι παλικάρι;"

Για να μην πω για τη φορά που κρυφάκουγε τη συνομιλία του Γωγουλινίου με τη μάνα της για την ηλικία και το πώς κρατιούνται.

Ανέβηκε κι άλλο στην εκτίμησή μου ο λελεπιλοχάς αναφέροντας εκπομπές όπως Ερωτοδικείο, Πες το στη Σεμίνα, Ζευγάρι της Χρονιάς.

Ο Κλουβ έδωσε αποστομωτική απάντηση σε έναν κουραδοτύπο από την 318 που προσπαθούσε να κοροϊδεψει κάποιον επειδή είναι κοντός: "Είναι κοντός επειδή έτσι γεννήθηκε. Εμείς είμαστε χοντροί επειδή έτσι γίναμε, ενώ μπορούσαμε να μην είμαστε. Δεν νομίζω να σε κυνήγαγε η μάνα σου με την κατσαρόλα"

Λίγο μετά λέγαμε για μια συνάντηση που περιλάμβανε Γλυφάδα, την Άννα Βίσση κροκόδειλο, μια πλατεία, ναρκωτικά και τέτοια.

Λίγο πιο μετά έμαθα ότι και ο γιος του Γιώργου Μάγκα ντύνεται σαν τον πατέρα του. Χρυσαφί γιλέκο γραβάτα, λευκό πουκάμισο, κοντό μαλλί, σκουλαρίκι και παίζει Σοκερντέ.

" Όταν έβλεπα Βρες τη Φράση έτρωγα πάντα μανταρίνια" μας άφησε ο Deli με μια φράση από το υπερπέραν.

Trivia της ημέρας, δώρο του Pi: Οι εξαρτήσεις μας είναι δώρο των αμερικανών μαζί με τα τανξ. Έχουν περάσει πόλεμο Βιετνάμ. Καλό;

Α, χτες έκανα την 10η σκοπιά μου. Στρογγύλεψε η φάση. Ο Κεκ'men είναι γιος τύπου που έχει σκυλάδικο στη θεσσαλονίκη με μέτρια ονόματα, λουλουδούδες και χορεύτριες και κονσο-κορίτσια. Τέλειο; Έχει και ηχογραφήσεις στο κινητό του από κει, από τον κολλητό του που τραγουδάει και θα του βγάλουν και δίσκο τώρα. Έτσι πέρναγε την ώρα του στην περίπολο παρασκευοσάββατα. Τον παίρνανε τηλέφωνο και του βάζανε να ακούει το πρόγραμμα του μαγαζιού. Μπορεί να γυρνάει, να πίνει, να μεθάει, αλλά δεν θέλει με τίποτα να στενοχωρήσει τον πατέρα του. Τον αγαπάει πολύ και μια φορά τον χτύπησε κιόλας. Ο πατέρας τού έχει δώσει συμβουλή να μη γίνει πούστης, να μη γίνει πρεζόνι και να μην κάνει τατού. Τα πρώτα δύο τα κατάφερε αλλά με το που κατέβηκε στο νησί "χτύπησε" στους καρπούς του τα ονόματα των γονιών του και τη χρονολογία γέννησής τους. "Ε, θα φρικάρει αν τα δει. Αν θέλει θα πάω να τα σβήσω".

-113

Εξαήμερη άδεια. Μια μαύρη κωμωδία σε πολλές πράξεις.

Θα την πάρεις, δεν θα την πάρεις, στην απορρίπτουμε, θα την πάρεις, φτάσαμε στον "δίκα", μου την απέρριψε και την ίδια μέρα με στέλνουν λάντζα.

Ευτυχώς που ο Μπούκλας (είπαμε - θα ήταν Μέην Μαν 3 αν μπορούσε, αλλά δεν μπορεί) δεν ξέρει καλά τα επίθετά μας ακόμα και πήγε και ανακοίνωσε όσο ήμουν λάντζα ότι η άδεια του Κοτσκσοδκο-κάτι εγκρίθηκε. Ο χρυσός και οι υπόλοιποι μάρτυρες μου μεταφέρανε το ψευδές καλό νέο και την επόμενη μέρα (που έλειπε με απαλλαγή ο Μπούκλας) πήγα στον "δαίμονα της ίλης", του πα ότι εγκρίθηκε, μου είπε "οκ", ο επιλοχάς ήταν αναπληρωματικός, την επόμενη μέρα την ανεβάσαμε διοικητήριο, την μεθεπόμενη μέρα υπογράφτηκε, με κυνηγάγανε Μπούκλας και Μέην Μαν 3 ότι είμαι ψεύτης, μου την ακυρώσανε, αλλά μάλλον είχε υπογραφεί και μισή ώρα μετά με ξανακαλούν και "αφού έχεις δουλειά, θα ζοριστούμε λίγο εδώ, αλλά αφού σου την ενέκρινε ο χρυσός, καλά να περάσεις στην άδεια και θα τα πούμε". Ανόητο παιχνίδι ψυχολογίας, τύψεων και άλλα τέτοια. Τι να πω.. Με απασχόλησε αρκετά, ράκος με κάνανε, δεν ήθελα και να προκαλέσω τους 318 που χάσανε άδειες κι εγώ πήρα πιο νωρίς από αυτούς. Φαντάζει από μια πλευρά άδικο, αλλά νομίζω ότι καταλαβαίνουν ότι έχω δουλειά και αυτή την ηχογράφηση θέλω να την κάνω. Ε, μα, να άκουσαν λάθος τόσα άτομα; Να μας βγάλουν κουφούς, τρελούς και ψεύτες; Οι πιο παλιοί λέγαν ότι ο Μπούκλας με δούλεψε και μου την είπε ενώ ήταν εγκεκριμένη η άδειά μου μόνο και μόνο για να με απογοητεύσει και μετά να με χαροποιήσει. Δηλαδή να μου δείξει ότι μου κάνει χάρη. Αλήθεια δεν ξέρω πού θα φτάσει η ανοησία εδώ μέσα.

Σήμερα εγερτήριο, φρουρά, κύκλος ατέλειωτος, καθαριότητες συν η τελευταία πράξη του παράλογου δράματος της άδειας. Αλλά, είπαμε, τελείωσε. Πετάω Δευτέρα. Επιτέλους.

Λίγο πριν πέσουμε στα φάρμακα, καταφέραμε να το ρίξουμε στην πλάκα. Ότι είναι η πρώτη αδεια που την εγκρίνει παλιός φαντάρος. Και πολύ γελάσαμε.

Το πρωί έκανα πάλι μόνος τη σκοπιά και ο καλλιτέχνης-φωτογράφος επιλοχάς κάνοντας το δεκανέα αλλαγής με άλλαξε μισή ώρα πιο νωρίς και κάτσαμε να πιούμε καφέ.

Γαμώ τα παιδιά. Λίγο γκέι πράηντ τα επιλοχάδικα τελικά αλλά εγώ γουστάρω και το παιδί παραμένει ιδιαίτερη προσωπικότητα. Ο τύπος έχει κόλλημα με το trash και πολύ στενοχωρήθηκα που δεν τον γνώρισα πιο νωρίς. Ήξερε ζευγάρι της χρονιάς, ερωτοδικείο, μίστερ μπούτια, λατρεύει την άντζελα δημητρίου, σου λέω πολλά κοινά έχουμε.

Το βράδυ, η κουραδομηχανή, ο Υποκοριστικός, κατάφερε να πιαστεί στα χέρια με έναν παλιό και να πέσουν μπούφλες. Συνεχίζω να πιστεύω ότι είναι τελείως ηλίθιος.

Πρωινό

Βραδινό

-112

Ο ΛούΥ ("λοχίας υπερεσίας" για τους αμύητους) από τον Τύρναβο είναι γεγονός.
Φόρτσα Θεσσαλία πατριδάρα.
Σήμερα επέστρεψε ο Μακιθαράκης.
Επίσης, στο διάλειμμα από τον όρχο, μου είπαν άλλο έναν δημιουργικό τρόπο να σκοτώσεις ζώο. Ανακατέβεις αλεύρι με τσιμέντο και αφήνεις δίπλα ένα κουβαδάκι νερό για να τραφεί ελεύθερα το κάθε ποντίκι. Εκτός κι αν έχεις τον αργυρό εκεί κοντά να κυνηγάει τα ποντίκια κλωτσώντας τα παγκάκια (και καταστρέφοντάς τα) και όταν τα βρίσκει ψόφια να τα καίει κιόλας.

Τελικά η άδειά μου μια μέρα εγκρίνεται, μια απορρίπτεται. Σήμερα μετεωρίζεται προς την έγκρισή της. Τι στο μπούτσο είναι έξι μερούλες; Από τη μύτη θα μου τις βγάλουν, στοίχημα. Αν εγκριθεί, θα δω την τελετή της σημαίας της 317 αλλά όχι και και τον επαναπατρισμό της, τελικά. "Τους αφήνω μέσα" λέμε και γελάμε. Ο ΛεΓεώ, όταν επιστρέψει, πολύ θα διασκεδάσω να του το πω γιατί όλη την ώρα σπάζεσαι και σπάζεσαι μου λέει αλλά έχει πολύ πλάκα αυτός πώς τα λέει και πάλι γελάμε.


Σήμερα, έμαθα στη φρουρά, ότι ο αύδμ δεν θέλει να ακούει βλακείες από έξυπνους ανθρώπους και είναι επόμενο η σκέψη μου να διαμαρτύρεται ότι δεν θέλει εξυπνάδες από βλάκες ανθρώπους.
Ε, μα είναι δυνατόν; Σιωπητήριο στις 10; Πού είμαστε; Καλοκαίρι είναι. Πας να κοιμηθείς μια ώρα το μεσημέρι και υποφέρεις, στριφογυρνάς, κολλάς, ιδρώνεις, καταριέσαι την αφρική και ξυπνάς κουρασμένος. Φρουρές, σημαίες, λάντζες, εγερτήρια και μπάλες - ήμαρτον. Και 1-2 ώρες αφού πέφτει ο ήλιος και μπορείς να σταθείς λίγο και να αναπνεύσεις καπνό, σιωπητήριο; Ε, μα γαμήσου.
-
Κάθομαι να παίξω κιθάρα και χαζο-αυτοσχεδιάζω ένα γκρουβάκι. Ένα φαντάρι που κάθεται πιο πέρα, επειδή δεν ακούει κάτι γνώριμο και φυσικά όχι στίχους βιάζεται να εντάξει στο μυαλό του αυτό που ακούει κάπου και το πρώτο που βρίσκει είναι η μουσική από σοφτ τσόντες του άλτερ. Χαίρεται και ο καημένος ο Μακιθαράκης και τσιμπάει να το επιβεβαιώσει. Τουλάχιστον δεν έβαλε πάλι μουσική από το κινητό για σπάσιμο ή δεν ζήτησε την κιθάρα για να παίξει ο ίδιος τα μεταλοροκοριφάκια του με τις διάσπαρτες ελαττωμένες πέμπτες και τα τετράνοτα μπλουζοlicks. Ουστ, αφήστε με να ξεκουραστώ ρε.

Ακρίδα σε κάνη. Μέσα στον οπλοβαστό.

----------
Σκοπιά ένατη σήμερα. Με τον εκπληκτικό Pi, πρώην ΛούΥ.
Ο Pi, με το τατού Sceptic-X, ή θα βρίσκεται σε ημι-κατατονική βαριεστημένη κατάσταση με χαμηλά αντανακλαστικά ή θα είναι στην τσίτα και θα ρίχνει ευλογημένες χριστοπαναγίες σε εξαιρετικά χαριτωμένα ξεσπάσματα οργής, που ενίοτε τα υπερβάλλει ως μέρος του προσωπικού χιούμορ του.
Geek με θητεία στα video games από τα 5-6 του χρόνια μέχρι που ανακάλυψε το Photoshop 4.0. Όταν ξαναβγήκε από το σπίτι μια βδομάδα μετά την απόκτηση του πειρατικού αντιγράφου από ένα φίλο του που το χρησιμοποιούσε σαν το Paint των Windows, ήξερε τι ήθελε να κάνει στη ζωή του.
Ξέρει να κάνει ήχους με το στόμα και τη μουσική του σούπερ μάριο με το λαιμό του σαν να κάνει γαργάρα και μου έκανε ένα Beatboxing 101. Σπούδασε γραφιστική στο Λονδίνο, από όπου έχει ιστορίες για αυτιστικούς συμμαθητές που μια μέρα εξαφανίστηκαν και βρέθηκαν lead drawing designers σε εταιρίες παιχνιδιών, για ινδούς που παίζουν στο δρόμο εκπληκτικό tapping guitar και που τους κέρασε ένα pint όταν του πρόσφεραν με bluetooth στο κινητό του το τελευταίο τους κομμάτι, επειδή "nothing's for free".
Στη σκοπιά ακούσαμε Bobby McFerrin απ'το κινητό και μου 'πε για τις γάτες του. Τη ρέμπελη μεγαλύτερη από τις δυο γάτες του την έφερε μια βδομάδα πριν απουρθεί για να πεθάνει ήσυχος ο χαδιάρης κεραμμυδόγατος της αυλής του. Μεγάλωσε μαζί τους και κάποια στιγμή έκανε αεικίνητη που καταστρέφει τις κουρτίνες της μητέρας του. Τώρα που επαναπατρίζεται τον περιμένουν κι αυτός ποθεί τόσο τη ζεστή τους αγκαλιά όσο το κρεβάτι του.
Περιμένει να τελειώσει ο στρατός, απογοητευμένος απ' την έλλειψη αξιοκρατίας. Συνάντησε μόνο αχαριστία, λέει για τη δουλειά του. Τον επόμενο χρόνο, θα βρίσκεται μάλλον στο invitation-only California School Of Arts και μια μέρα θα είμαι περήφανος που έκανα σκοπιά μαζί του.
Γελάσαμε με ατάκες stand-up comedy, με nerds φίλους του που είναι χάκερ, με τα λεξιπλαστικά λογοπαίγνια άλλων φίλων του και φτιάξαμε σχέδιο δράσης για το πώς θα κινηθούμε αν δούμε τούρκο στη σκοπιά.
Θα ήθελε τα πράματα στο στρατό να είναι πιο "τεντωμένα" στην τελετή της σημαίας της 317 και να είναι όλοι στην τρίχα, αλλά πολύ αμφιβάλλει. Μακάρι τα πράγματα να λειτουργούσαν. Όπως παλιά, λέει.
Η ένατη σκοπιά έλαβε τέλος γνωρίζοντας και αγνοώντας όσα χρειάζεται για να θεωρήσεις κάποιον ενδιαφέρον τύπο.
Επέστρεψα στο βραδινό νούμερο για ένα τσιγάρο ανάμεσα στους δυο θαλαμοφύλακες που βάζαν εναλλάξ μουσική στα κινητά τους, στα σκοτεινά, στο ξύλινο παγκάκι έξω από την ίλη. Ο ένας μπιτάκια, ο άλλος γονίδη.
"Α ρε Γονίδη" αναφωνεί ο δεύτερος "έχεις βρει τον πόνο και τον πατάς καλά, ξέρει αυτός τι κάνει".

-111

Ιστορίες στον κουρέα.

Προφανώς είναι μετρήσιμο μέγεθος και εξαιρετικά κρίσιμο για την ένταξή σου στο στρατιωτικό σύνολο το πόσες κάμψεις "παίρνεις". Κι ενώ το λόγο χρήσης του ρήματος "παίρνω" για τις κάμψεις δεν μπορεί να εξηγήσει η φιλολογική πλευρά του μυαλού μου, η λογική μου έχει ήδη παραδοθεί, γιατί τους κοιλιακούς ποτέ δεν τους παίρνουμε αλλά τους κάνουμε, ενώ κάπου στη διαδρομή έχω ξεχάσει το παράλογο της κοινωνικής αξίας του αριθμητικού μεγέθους -που φυσικά αυτό είναι που μετράει- των κάμψεων του καθενός. Προσπαθώ βέβαια να το σκεφτώ λίγο και μου 'ρχεται ότι προσπαθείς να σπρώξεις το έδαφος και εμένα αυτό μου κάνει περισότερο για δώσιμο παρά για πάρσιμο, αλλά το ξαναπαρατάω.
Αν κάποιος αναρωτιέται αν παίρνω κάμψεις, πιο παλιά θα έλεγα ότι δεν με απασχολεί καν να μάθω αν μπορώ να πάρω αλλά αργότερα ότι δεν μπορώ να πάρω ούτε μια. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μας.

Περιμένοντας να κουρευτώ σήμερα θυμήθηκα ότι οι 18άρηδες είναι πιο κοντά στο δημοτικό από μένα και ότι συνεχίζει να παίζει για μερικούς ανθρώπους ρόλο το πόσους μπορούν να ξαπλώσουν στο ξύλο. Ειδικά αν έχουν ασχοληθεί με αγώνες τζούντο, αυτό γίνεται πολύ πιο εύκολο. Πολλές φορές περνάει από το μυαλό του τυχαίου (;) σφίχτη πώς θα ήταν να σπάσει μια καρέκλα στην πλάτη κάποιου για να του φύγουν τα νεύρα και θυμάται με νοσταλγία μια φορά που περίμενε να φύγει ο δάσκαλος του τζούντο για να πλακώσει στο ξύλο ένα μαλακιστήρι μες τη σχολή."Εγώ πάντως πιστεύω ότι μπορώ να ξαπλώσω οποιονδήποτε εδώ μέσα, μπέσα".

Το μυαλό μου έγινε μαρμελάδα και κατάφερα να μαζέψω λίγο από αυτό που χύθηκε από τα αυτιά μου ενώ τα άκουγε αυτά και -το δοκίμασα- είχε γεύση ροδάκινο.

Πιο μετά έκανα την πρωινή σκοπιά μόνος μου, χωρίς τον kazaa και έκανα πολλαπλασιασμούς διψήφια νούμερα για να κρατήσω απασχολημένο το μυαλό μου. Άκουσα λίγο etta james και έκανα μερικές ασκήσεις φωνητικής που βρήκα σε ένα εμπιθρή.

Η άδεια που ζήτησα για να πάω να κάνω την ηχογράφηση στην Αθήνα είναι ακόμα μετέωρη και τα νεύρα μου δεν είναι καλά. Τουλάχιστον σήμερα έχω έξοδο. Γιαχού.

-110

Σκοπιά 8η. Όταν μια σειρούλα μου έκανε σκοπιά με τον kazaa, αναρωτιόταν αν πηγαίνει καλά στα μυαλά του το παλικάρι.

Εκ των υστέρων το ίδιο αναρωτιέμαι κι εγώ. 

Στις εξόδους του λιώνει στο σκάηπ με την "πρώτη του σοβαρή σχέση" που τη διατηρεί από απόσταση -αυτή στην Αθήνα- ένας αλλάχ ξέρει γιατί και πώς τόσους μήνες. Τέτοια πράματα δεν τα καταλαβαίνω. Του 'χει κάνει λέει πρόταση η ζίμενς να πάει σε κάτι που δεν θυμάται τι είναι, α ναι! υποτροφία, για σπουδές και δουλειά αλλά θα είναι εσώκλειστος για 4 χρόνια και θα μπορεί μόνο ένα μήνα το χρόνο να γυρνάει ελλάδα και θα του λείψει το σπίτι του και η κοπέλα του και μάλλον δεν θα το κάνει. Άλλωστε, παίζει και πλήκτρα με το ρουβά, άρα δεν θα 'χει πρόβλημα επαγγελματικής αποκατάστασης.

Θέλει, τώρα που επαναπατρίζεται, να γυρίσει με όλα τα ελδυκόσημα φορτωμένα στη στολή και αφού φτάσει να πάει και για καφέ για τη μόστρα γιατί είναι πραγματικά περήφανος που υπηρέτησε τις εδώ δυνάμεις του παραλόγου και θα έχει να λέει ωραίες ιστορίες στα παιδιά του για τις κακουχίες που πέρασε στη δύσκολη αυτή θητεία στν Κύπρο, γιατί αυτό μετράει. Ούτε αυτό με την προθυστεροφημία καταλαβαίνω και μάλλον ο στρατός με χαζεύει.

Του καημένου δεν του 'χουν μείνει όμως πολλές παρέες, αν και καλό παιδί, γιατί παραείναι περίεργος και σύμφωνα με τους υπόλοιπους παρα(-)μυθομανής. Έχει μερικά περίεργα ξεσπάσματα συμπεριφοράς και ενδιαφέροντα android applications στο κινητό του που είναι και psp και του το πήρε δώρο η μαμά του.

Ακολουθεί το τρομερά ενδιαφέρον και συνάμα τρομερά άχρηστο ντοκιμαντέρ
"Πώς στρίβεις τσιγάρο στον όρχο".

-109

Στις Μέλαμπες, λέει, -ξέρεις τι κάνουν;- πιάνουν τις γάτες, τις πατάνε μια ένεση να! με πετρέλαιο, κάνει η γάτα 5-6 βήματα κι όταν πέφτει κάτω, λένε "τέλειωσε το ντεπόζιτο, έπρεπε να βάλουμε κι άλλο τελικά".

Εναλλακτικά, λέγοντας για πειράματα σε πουλιά, αξίζει να ποτίσεις το καναβούρι που θα τους δώσεις με ούζο.

Ακόμη πιο προχωρημένα πειράματα με ζώα είναι όταν θες να ξεσπάσεις την οργή σου στα περιστέρια. Τρίβεις μερικά mentos και πιάνεις το πρώτο ενοχλητικό γαμωπερίστερο που θα βρεις μπροστά σου. Το ταϊζεις, τρώει. Αμέσως μετά, του έχεις να πιει από ένα πιάτο λίγη κοκα κόλα. Για καλύτερο αποτέλεσμα χρησιμοποιείστε Light. Το αφήνετε να φύγει. Φλαπ-φλαπ, πετάει. Μετά από λίγο κι ενώ είναι στον αέρα, θα σκάσει μια τρύπα από τον κώλο του και η βαρύτητα θα αναλάβει τα υπόλοιπα.

Η άποψη από το σημείο που καθόμασταν όταν συζητάγαμε τα παραπάνω. Διακρίνουμε ένα ξαπλωμένο αργυρό μαζί με τους φίλους του. Ο αθώος, ο ηλίθιος και ο πανηλίθιος που σε λίγο θα ξερνάει από τις μπύρες.

Αυτά και άλλα πολλά συζητάγαμε στην αποβάθρα στις Φοινικούδες και παίζαμε με τον χρυσό λαούτα και κιθάρες. Πιο μετά, αφού γυρίσαμε στο στρατόπεδο, μου συζήταγε πίσω από την εκκλησία για την χανιόλα που του έκανε την καρδιά περιβόλι. Της καρδιάς τα ανεκπλήρωτα και η τρομακτική τους δύναμη. Θα νικήσουν αυτά ή ο εγωισμός; Μετά από μια εβδομάδα φλερτ, αυτή τα έφτιαξε με τον κολλητό του. Τρία χρόνια μετά, ο χρυσός συνεχίζει την πενταετή σχέση του και αυτή τον προκαλεί. Ε, μα φυσικά αυτός τσιμπάει και στριφογυρνάει. Και τι κάνεις;
Ενδίδεις, εκπληρώνεις, ρισκάρεις, αγνοείς;
Τελικά οι φόβοι είναι παντού και ίδιοι.

-108

Να βρω Wolfmother
Porcupine Tree κάτω από τους φοίνικες μπροστά στο υποχωριό μας με νέες απειλές βροχής που δεν μας πτοούν. Αναμένω την έβδομη σκοπιά.
Ο Υποκοριστικός, κάπου πιο δίπλα, τρώει σαν να ζμπρώχνει μπάζα σ σκουπιδοφάγο. Ξύνει τον κώλο του όρθιος στη μέση του προθαλάμου με το χέρι μέσα από βρακί και παραλλαγή, δίπλα στους ολποβαστούς, κοιμάται παντού στο λεπτό, σαν όρθιο βόδι που είναι. Είναι η ίδια κουραδομηχανλη που μου 'χε πρήξει τα αρχίδια για να βγει πρωτομαγιά και να φάει το αρνάκι του παππού του.
[Οι ελπίδες μου για άδεια αρχές Ιούλη αναπτερώνονται]

Αυτή τη στιγμή, κάθεται μαζί μας ο περιφερειάρχης του υποχωριού. Θα 'λεγα Μεην Μαν Τρία, αλλα αυτό μάλλον ανήκει ως χαρακτηρισμός στο "δαίμονα της ίλης", σε έναν χαρισματικό και επιλεκτικά εκνευριστικό, δημιουργικό και ηγετικό άνθρωπο που γραπώνει τα ηνία μας χωρίς τυπικά να του ανήκουν εντελώς. Συζητάμε για τις ιδιαιτερότητες της κυπριακής διαλέκτου και για το καταπληκτικό που άκουσε μια μέρα σε ένα σουπερ μάρκετ "left this ζαμέ". Άκου εσωτερική σύγχυση οι τύποι...

Στην έβδομη σκοπιά, μου έτυχε δημοσιογράφος του sport day.
Ρε, τι σου 'ναι ο κόσμος. Μα, δεύτερος; Του κάναν και παρατήρηση που δεν έκανε ζωηρά αναγνώριση. Αλλά είναι καλό παιδί και δεν έχει αποκτηνωθεί μάλλον ακόμα όσο χρειάζεται, η σειρούλα.

-107

"Ολόκληρο φανάρι, πιάστηκα κι εγώ απ'το γράσσο;. Είδες μαχιμότητα;" ο επιλοχίας με το κριττικό όνομα είπε ατακάρα και ο αυτοσαρκασμός πάντα κερδίζει. Πήρε πολλούς πόντους το παλικάρι. Έκανε λίγο καλύτερη τη σημερινή χαμαλοδουλειά.

Σήμερα είχε ομιλία του αντιδημάρχου περι κτηνωδίας των γειτόνων και αναφορές σε πράματα "όπως τα λέμε στο χωριό μας".

Σκοπιά έκτη. Και μαζί και μόνος.
1ο νούμερο - λυφιδόπουλος. "9 και σήμερα ; Δεν αλλάζει αυτό ε; 9 είναι λιήγες ε; Νομίζεις περνάνε γρήγορα και ό,τι τελειώσαμε αλλά είμαστε ακόμα εδώ και βαράμε υπηρεσίες. Δυσκολότερα περνάνε σου λέω (σιωπή - επανάληψη - σιωπή - επανάληψη) Να 'χαμε τώρα από μια εικοσάρα γεμιστήρα ε; έτσι να του ρίχναμε του-του-του-του πέρα εκείσ τα τσίγκια και στους ηλιακούς, γαμάτο ε; να γελάσει ο διάολος σου λέω. Ααααχ, να βρέξει τώρα, να γαμηθεί, γίνεται;"
Όντως, η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα και λίγο αργότερα μαζεύτηκαν σύννεφα, λύτρωσαν τη βαρεμάρα μου και όντως γαμήθηκε, Σήμερα 22 Ιούνη. Κλίμα τροπικό μου κλίμα και τώρα κατάλαβα επιτέλους για ποιο πράμα μιλούσε πάντα η Bίshη. Έπρεπε να έρθω εδώ για να το καταλάβω.

Γίναμε παπί, το 1 από τα 2 βιβλία εφόδου έγινε μουνί, το βρήκα με μια καταδρομική κομαντική επέμβαση μες στη βροχή, στη μέση από ένα ρυάκι βροχής. Ο άλλος έμεινε στο υπόστεγο να μιλάει με το περίπολο. Λίγο πριν έστειλα στον πατέρα μου από το κινητό ένα mail με τα καινούρια μου παπούτσια κρίσης ηλικίας.

Τρέχαμε μετά στη βροχή χωρίς αδιάβροχα και με νωτισμένα κόκκαλα έπεσα για ύπνο. Ξύπνησα, έρραψα δυο παραλλαγές μιας και είμαι ο ανεπίσημος ράφτης του θαλάμου και βγήκα για επιλαρχική και καθαριότητες. Μαζεύτηκαν οι "λοχίες υπηρεσίες" και οι "λοχίοι υπηρεσίης" και αναφέρθηκαν για τους τιμωρημένους και, εξόν της λελεσειράς, ξαμοληθήκαμε να καθαρίζουμε ό,τι βρούμε. Ή τουλάχιστον έτσι να δείχνουμε ότι κάνουμε. Ετσι για το θεακύπραι Τώρα αράζω δίπλα στο χρυσό που λίγω πριν την αναφορά έπαιζε το λαούτο του.

Α, κι εκεί που φυλάγαμε σκοπιά, κάθε τόσο, ο λιφυδόπουλος πεταγόταν "λιείπει πάλι ο θεός κι έχει γράψει μην ενοχλιείται πάλιει στην πόρτα του" (μαζώ) και τρόμαζα.

Το απόγευμα πήγα και στο άγημα της ντροπής με τον επιλοχια που βαριέται τη ζωή του, δεν σκάει με τίποτα και τρακάρει ψιλά τους φαντάρους. Βραδινό νούμερο την ώρα του ματς με τη Γερμανία. Το σκορ ακουγόταν από τις φωνές κάθε που ανανεωνόταν.

Εύχομαι να παραμείνω αύριο στο χωριό και να μη με τραβήξουν για εκείνες τις αγγαρείες με την άσκηση κάμπινγκ. Ελπίζω να πάρω και την άδεια που θέλω. Πολύ πήξιμο βρε αδερφέ.
Τουλάχιστον το απόγευμα παίξαμε από Superstition μέχρι τα παιδιά της γειτονιάς σου, Την άλλη Κυριακή ίσως βγούμε όλοι έγω με κιθάρες και κρασιά, να αποχαιρετήσουμε τη σειρά που φεύγει.
Αμάν πια, όλοι φεύγουν, κι εμείς μένουμε.

-106

Whitesnake, Alice in Chains (Down in a hole), Nirvana και άλλες ανεκπλήρωτες παραγγελιές.
Α, και Psychotic Waltz.

"Οι καλοί κερδίζουν μόνο στις ταινίες" ήταν η καληνύχτα του συνσκοπού μου σήμερα. 21 χρονών παιδί, ο Κλουβ και το μάθημα που μου πρόσφερε, ανεκτίμητο.
Συνειδητοποιώ ότι είναι παρά την ηλικία του παλιός για εδώ μέσα και αυτό είναι ένα από τα μαθήματα που χρειάζομαι να έχω από νωρίς στη ζωή μου και εδώ μέσα για να παλιώσω κι εγώ κάποτε.

Σκοπιά σήμερα (πέμπτη) και δυο ιστορίες. Πρώτο νούμερο με Γκελ, που λέγαμε για άδειες και γιδοπρόβατα και θυμήθηκα τον παππού μου και δεύτερο με τον Κλουβ που λέγαμε για games, την ιστορία του Warcraft, το Uncharted και το Minecraft.
Απ'την κτηνοτροφία ως το Sims, η βαρεμάρα και η απογοήτευση ήταν κοινή. Οι καλοί δεν ανταμείβονται εν αντιθέσει με τους καβατζωμένους.
Πήρα το νούμερο του προηγούμενου για να κοιμηθεί παραπάνω και όχι μόνο δεν με ευχαρίστησε, αλλά άργησε και να με αλλάξει. Φανταριστί burger ή μπιφτέκι.
Σήκωσε αέρα, έδειξε τα δόντια του ο ουρανός με αστραπές μες στη νύχτα, έβαλε κρύο και κατέβασα μανίκια γιατί τα χέρια μου διαμαρτυρήθηκαν.
Χαμαλοδουλειές και ανούσια πράματα στον ήλιο για κάποιους άλλους. Λόγω του ήλιου η προθυμία μου σταμάταγε εκεί που διακινδύνευα την υγεία των χεριών μου.
Όχι, δεν θα κουβαλήσω αηδίες κάτω απ'τον ήλιο, καραβανά, ό,τι βαθμό και να 'χεις γιατί αν ξανακούσω τσικ μέσα από το χέρι μου θα γυρίσω όλα τα Παρασκευή και 13 και όλους τους εφιάλτες στους δρόμους με τις λεύκες σε μονοκάμερο πρωτοπρόσωπο από την πλευρά του δολοφόνου. Κι ας με πεις απρόθυμο, κι ας μοιράζεις τιμητικές γύρω.
Νυστάζω. Σε 3μιση ώρες εγερτήριο

-105

Σήμερα βρήκα τις πρώτες άσπρες μου τρίχες.
Κρίση ηλικίας. Διπλή. Τριπλή. Μη σου πω τετραπλή μαζί με φανταρικό και σκέψεις ανεκπλήρωτου.
Έξοδος μετά από δυο μέρες. Επόμενη; Άγνωστο.
Shine on you crazy diamond
Ευκτική έγκλιση - "καλός πολίτης" σε ποια πολιτεία;
Ελεύθερος πες.
Ευχή εγκλεισμού.
Ευχή ελευθερίας.
Ευκτική διάθεση.
Το στιλό μου στη σκιά του είναι πιο όμορφο - η σκιά μου είναι πιο όμορφη.

Θέλω να βρέξει, να μην ακούω το ποδοβολητό των χρόνων.
Κοιτάω πίσω μου, στον ενεστώτα, άκουσα βήματα, αλλά είναι μόνο όσα έχω χάσει.
Πατημένα, διαλυμένα, σε αποσύνθεση
όσα ξεχνάω
χάνω το δρόμο, ζαλίζομαι
ξερνάω,
σου λέω είναι άδικο, μάνα -πριν μεγαλώσω-
γερνάω.

-104

Σκοπιά τέταρτη. Και λάντζα.
Το Radio Lanja λέει για σήμερα κλασικό καλτ κυπριακό ραδιόφωνο.
One - Πες μου πού χάνεσαι
Βανδή - Κι όλο κάνω σκέψεις
Αγνώστου - Το όνομά σου το μικρό
Ένας αδιάφορος - Μα πάνω απ' όλα
Λεμπέσης - Γύρνα πίσω ή έστω τηλεφώνα
Βανδή - Φτηνό ξενοδοχείο

Σήμερα ήρθαν οι παλιοί γνώριμοι. Κάποιοι αγαπημένοι, άλλοι σάπιοι, άλλοι χρωματιστοί. Τα ένστικτά σου ήταν απ'την αρχή σωστά -περίεργο. Οι ποντικομαμμές υπάρχουν παντού. Οι κουτοπόνηροι πανταχού παρόντες και τα τοτέμ ανοησίας διάσπαρτα. Το αποδεικνύουν παντού.
Γνώριμες φάτσες κατέκλυσαν το χωριό μας.

Η βραδιά έκλεισε με ντουετάκι με το χρυσό με κρητικό λαούτο και τη φωνή της παράδοσής του.
Ψηλαφήματα ευδαιμονίας και 4ο νούμερο σκοπιάς.
Την πρώτη σκοπιά την έκανα με τον Βρυκόλακα (όπως τον βγάλαν τα παιδιά του θαλάμου, είναι ο γνώριμος από τον Αυλώνα με τις ιστορίες για τον καθηγητή του που έτρωγε τις ελιές από την τσέπη με τις κιμωλίες.) που μου 'λεγε ότι είναι αιώνιος φοιτητής στην Πάτρα και μένει 10 χρόνια μετά ακόμη στην εστία - θυμάται ακόμα την εποχή που πρωτοβάλανε το ίντερνετ εκεί και είχε ακόμα γυμνά καλώδια στους διαδρόμους.
Τη δεύτερη την έκανα με τον Drd, πρώην geek, νυν gun freak και πορωμένος με μηχανές,
Ο τρίτος, ο Λονγτζον, ανώριμος νεαρός που βιάζεται να πει την άσχημη ιστορία του και κάνει το κακό ραδιόφωνο την ώρα ακριβώς που θα ξεκινήσεις να σιγοτραγουδήσεις. Και θα τραγουδήσει και ανόητα τραγούδια και με άσχημο τρόπο.
Ο τέταρτος, ήταν ο παλιός γνωστός Bur, που όσο τον γνωρίζω, τόσο επιβεβαιώνω την αρχική μου θετική εκτίμηση για αυτόν.
Κι ακούω τις ιστορίες για να βρω τη δική μου.

-103

"(...) κάνουμε πράγματα που γρηγορα εξοικειώνεσαι μαζί τους, γρήγορα τα βαριέσαι και μετά καταλήγουν να είναι κινέζικο βασανιστήριο. Πιο μετά, αφού εξαντλήσεις όλα τα ερωτήματα, μένει μόνο ένα αναπάντητο γιατι. Γιατι τα κανεις ολα αυτα, καθε μερα τα ιδια και τα ίδια (...)"
λεει σε μια τυχαια μας συναντηση στις τουαλετες ο Καρακαμπιλας συναδελφος. Και τα λεει όλα με ενα βαρυ, αργό και μειλήχιο ύφος, σαν γελαστός γιγαντας που αυτη τη στιγμη ειναι βαριεστημενος και κουρασμενος απο τον ορχο.

"αταφο θα μεινει τουτο το κουφαρι
να το τριγυρνανε βρυκολακες φανταροι" μου ειπε το περιπολο οσο ημουν σκοπος.

Λιγο πριν, οταν αλλαζα τον αστεριξ, μου χρεωνει τα πυρομαχικα και μου λεει:

Με τουτο εδω (μου περναει τη διπλη απο το λαιμο) σε χριζω ιπποτη, τουτο εδω (μου δινει τη μονη) να το χρησιμοποιησεις αν βρεις τουρκο. Και παρε κι αυτο (μου δινει το ρακαλ) για να παραγγειλεις πιτσες.

Περασα μια σκοπια με πολυ τραγουδι και σκεψη. Ισως αν ημουν μικροτερος, απλα αποφοιτος λυκειου, που θα μπορουσε να κανει πολυ λιγοτερα πραματα αλλα μπορουσε να κρατησει ενα τιμονι να με βαζανε να κανω κατι πιο επικοδομητικο απο την καθαριστρια ή το σκοπανθρωπο. Ακου "προβλεται για τη σειρα μου" που λεει ο ηλιθιος ο καφετζης διοικητηριου.

Τεταρτη εχω γενεθλια ομως και δεν θα χαλαστω για κανενα πιθηκι.

-102.1 (Συμβουλές σε φίλη γένους θηλυκού)

Εναλλακτικός τίτλος: 
Γιατί δεν πρέπει να με ρωτάει καμιά από τις φίλες μου για συμβουλές σε θέματα καρδιάς
(ειδικά τώρα που είμαι φαντάρος και η αποκτήνωση έχει προχωρήσει).
[Ίσως περιέχει προσβλητικό περιεχόμενο η συγκεκριμένη ανάρτηση.)


(Πριν ένα μήνα, όσο ήμουν σε άδεια, με το λάπτοπ, στο πατρικό μου, με ρωτάει μια φίλη τη γνώμη μου για έναν τύπο που όλο κάτι γίνεται αλλά και κάτι δεν γίνεται γιατί αυτός δεν θέλει δηλωμένη δέσμευση. Μου τον δείχνει να τον δω, με ρωτάει και αρχίζουμε κουβέντα.. )


CC
πρώτα απ'ολα είναι μια χαρά κούκλος
και τον ζηλεύω για τις τρίχες στο πρόσωπό του

LM
είναι ο άτιμος....

CC
γαμώ τα στρατά

LM
άσε με

CC
είναι δηλαδή χαριτωμένος
αλλά ή δεν σε γουστάρει
ή είναι απελπισμένος να κάνει καριέρα σ'αυτό το εμετικό στερέωμα και ακούει τι του λένε φλωρομάνατζερς

LM
τι σημαίνει ακριβώς το δεύτερο;
βασικά κλίνω 90% στο πρώτο ενδεχόμενο. Αλλά ρε γαμώτο, να, τις προάλλες γύρισε από Κύπρο και την ίδια μέρα επικοινώνησε και μου είπε ότι ήθελε ν'ακούσει νέα μου και να κανονίσουμε να τα πούμε μια απ'αυτές τις μέρες.

CC
ως ενδιάμεσο
γιατί υπάρχει και ενδιάμεσο

LM
να'ναι μόνο το σωματικό; θα μπορούσε ρε συ Κ. να βρει κάτι καλύτερο εύκολα

CC
είναι ότι σε γουστάρει μεν
αλλά έχει εμπιστοσύνη οτι το προμο του θα πιασει, θα γινει γνωστός, και μετά μπορεί να χτυπήσει μεγάλη ποσότητα μουνιών
μπροστά στην απελπιστική πιθανή μουνοθύελλα
δεν μπορεί να είναι δεσμευμένος και δημόσια
καταλαβαίνεις; όχι με σένα, με οποιαδήποτε

LM
. . .


CC
η μπόφι έγινε με τους γκέι συνεργάτες που πέρασαν τα μηνύματά τους στις ορδές γκέι ηθοποιών και λοιπών καλλιτεχνών που σέρνουν τα κορμιά τους σε κατάσταση γλοιώδους ημι-σαπίλας στην τεχνόπολη και προσκυνάνε την άθενς βόης και πιάνουν το κεφάλι τους ακούγοντας ασπιρίνες
αυτός ίσως ελπίζει τα μουνιά να πέσουν κατάχαμα κι αυτός να κερνάει το δικό του φάρμακο
με πιάνεις;

LM
ρε Κ... υποκλίνομαι! νταξ

CC
και να πέφτουν για αυτό τον λόγο, για τον ίδιο λόγο που θες εσύ να γνωρίσεις τη μποφίλιου
που θα 'θελες ίσως

LM
όχι ρε

CC
αλλο λεω

LM
καμία σχέση, έχει τύχει
να φύγουμε μαζί απ'το γκαζού

CC
με ποιον;

LM
με το Δ. να περάσω μέσα από το παρασκήνια, γιατί η κεντρική έξοδος είχε κλείσει
ανάμεσα από καραμουρατίδηδες και ευαγγελάτους
και δεν κοίταξα καν, και του'χω πει, για μένα είναι αυτός
δεν είναι το μέσο να γνωρίσω τη Μποφίλιου
δεν έχω ανάγκη να τη γνωρίσω άλλωστε, μου φτάνει να την ακούω
αν τη γνωρίσω μπορεί και να ξενερώσω με την πάρτη της
κατάλαβες;

CC
επειδή το ανέφερες αρχικά
(ναι)
να ρωτήσω
δεν γυρίζεις να κοιτάξεις γιατί βάζεις δυνατά στα αυτιά τα inner ear σου με τα τραγούδια τους και σου αρκούν, ώστε να δείξεις σε αυτόν ότι δεν τον θεωρείς μέσον; δηλαδή αν βρισκόσουν καταλάθος εκεί ή για την ξαδέρφη σου που κάνει τα φώτα, δεν θα γύριζες να κοιτάξεις;

LM
θα γύριζα να κοιτάξω γιατί δε θα μ'ενδιεφερε μήπως τον εκθέσω...
θέλω να είμαι όσο πιο διακριτική γίνεται
είναι ο χώρος της δουλειάς του
δεν μπορώ να κάνω τη ρουβίτσα

CC
οκ
αυτό.
πράμα που από μόνο του το θεωρείς παραχώρηση σε δέσμευση

LM
όχι, το θεωρώ διακριτικότητα

CC
είναι σαν να δηλώνεις σε αυτόν ότι δεσμεύεσαι
που την οφείλεις σε αυτόν
τη δείχνεις σε αυτόν

LM
δεν το θεωρείς λογικό και σωστό;
αν ήσουν εσύ στη θέση σου, θα ήθελες να δίνει δικαιώματα για σχόλια στη δουλειά σου το κάθε σαχλοκούδουνο;

LM
στη θέση του εννοώ

CC
δεν εχει σημασια
για την ξαδερφη σου δεν θα το κανες
δεν θα το σκεφτοσουν πολυ
γιατι δεν θα υπηρχε περιπτωση να τη χασεις
σίγουρα, οχι ξεδιαντροπα
με την ευγενεια που σε διακατεχει.
δεν πηγαινω καπου συγκεκριμενα
και ναι να μου πεις εννοω οτι εσυ είσαι "there" ήδη
και πληγώνεσαι που αυτός δεν είναι

LM
όχι, γιατι ρε Κ. αν με έβλεπαν να φεύγω με την ξαδέρφη μου, δε θα σκέφτονταν ότι πάμε να πηδηχτούμε...


CC
οπα
αυτό είναι κακό;
ή είναι απλά μυστικό;
μη μου πεις "προ γαμου" θα φαω το πληκτρολογιο

LM
όχι, αλλά όταν σε βλέπουν 3 τα ξημερώματα να φεύγεις με ένα κορίτσι δεν θα υποθέσουν ότι πας να πλέξεις πουλόβερ... και θα γίνουν σχόλια στη συνέχεια, όχι;
άρα είναι σαν να εκτέθηκε αυτός
εμένα δε με ξέρουν
σιγά

CC
και γιατί για αυτον ειναι κακο;

LM
όχι. αυτός μπορεί να το επιδίωξε κιόλας
δεν τον χάλασε

CC
γιατι για αυτόν μπορεί να είναι κακό

LM
δυο μέτρα γυναικάρα μη χέσω!
άντε!!

CC
αλλά πώς μπορεί να 'ναι κακό για αυτόν;
τσαααακ; πάρε την πρώτη δόση εγωισμού

LM
απλώς δεν ήθελα να τον εκθέσω περισσότερο απ'ό,τι εκτέθηκε ο ίδιος
και ναι, ίσως ενδόμυχα να περίμενα να το εκτιμήσει
και ναι, εγώ είμαι there. και αυτός μου έχει κάνει περίτρανα φανερό ότι δεν θα φτάσει ποτέ
ότι είμαι το κορίτσι που τον βοηθάει να αντέξει την πραγματικότητα

CC
γιατι;
(ωραιο line, θα το γραψω)
“σε πααρακαλω μεινε, με κανεις να αντεξω την πραγματικοτητα”


LM
ποιο; το ότι είμαι το κορίτσι που τον βοηθάει να αντέξει την πραγματικότητα

CC
θα τις ανεβάζω σπιτι με το ελα να σου δειξω τη συλλογη μου γραμματοσημων

LM
ναι, ρε! :Ρ

CC
και οταν πηγαινει να φευγει θα λεω αυτο

LM
σκέψου τι ζώον είμαι!

CC
οχι ρε
μην μπαινεις εσυ στη σειρα αυτων που θα κερδισω εγω
εσυ ησουν η οριτζιναλ
σε σενα επιασε πρωτη

LM
χαχαχαχαχαχαχαα

CC
χαιρομαι που γελας τουλαχιστον
το τσατ λογκ αυτο ειναι σιγουρα υλικο μπλογκ

LM
παρένθεση: μου το έχουν πει αυτό για τη συλλογή γραμματοσήμων. σοβαρά!

CC
μολις εγινες η οριτζιναλ σε ΔΥΟ λέημ πίκαπ λάηνς. συγχαρητηρια

LM
δε θα σου πω την απάντηση

CC
χαμογελα στην κάμερα

LM
χαχαχαχα
εντάξει; το'χουμε;;;;


CC
τελειο
τζαστ φακιν περφεκτ
πισω στον οργανοπαίχτη

CC
του δωσες κατι

LM
ναι!

CC
και αυτος, το πηρε, αλλα δεν δινει πισω κατι αντιστοιχο
γιατι του κλεβεις την τυχη;

LM
;;;;

CC
σορι, νοητικο αλμα

LM
walk me through it γιατί είμαι και ζώον όπως προείπαμε

CC
σορι, ξεχναω,
του δωσες κατι

LM
ναι

CC
μες στη δεσμευση σου
αυτος το πηρε
αλλά δεν θέλει να δώσει κάτι πίσω
κάτι που σε σένα μετράει το ίδιο

LM
καλά, δε μ'εκμεταλλεύτηκε κιόλας :Ρ

CC
κάτι για τον δικό σου εγωισμό

LM
ναι

CC
ναι, αλλα σε γαμησε
χωρις αυτο να 'ναι κακό

LM
κάτσε
δεν σου έχω πει κάτι βασικό
αλλά ντρέπομαι και να σ'το πω

CC
πασο αν δεν θες
το θεμα ειναι οτι αυτος δεν δινει
και συ πικραινεσαι

LM
θα σου πω, γιατί δεν έχω απάντηση

CC
αρα πρεπει να δουμε τι θα κανεις

LM
και εσύ σήμερα φαίνεται να έχεις όλες τις απαντήσεις

CC
αν καταλαβα καλα
αρχιδια εχω
ερωτησεις κανω
το παιχνίδι του θειου σωκρατη παιζω

LM
καλά κατάλαβες. δώσε μου δυο λεπτά να σου πω
τι έχει ή μάλλον τι δεν έχει γίνει
με το Δ., από την αρχή της γνωριμίας μας συναντιόμαστε στο αυτοκίνητο
το είχαμε θεωρήσει ρομαντικό ως πρώτο ραντεβού, εγώ οδηγούσα, αυτός είχε φέρει μουσικές και συζητούσαμε
και έμεινε
κάποια στιγμή στο δεύτερο/τρίτο ραντεβού εγώ έκανα την κίνηση, όπως είχαμε ξαπλώσει τα καθίσματα να τον αγκαλιάσω
και έτσι πέρασε στο ερωτικό
βέβαια εγώ μια αγκαλιά τον πήρα, αυτός το συνέχισε
το θέμα είναι ότι
σεξ κανονικό δεν έχουμε κάνει

CC
οκ
φασωματα μονο

LM
και διαφορα είδη jobs
καταλαβαίνεις

CC
βαζατε ο ενας τον αλλο σε φαση;

LM
μέχρι εκέι

CC
δουλειες με φουντες

LM
χααχαχαχαχαχαχα

CC
χωρις φουντες;

LM
αλλά δεν έχουμε βρεθεί ποτέ σε σπίτι
μένει μόνος του αλλά δεν μου έχει πει

CC
κοιταει δεξιά ή αριστερά;

LM
τι θέλει να πει ο ποιητης; σε χάνω!
και να μου εξηγήσεις αυτό το "γιατί του κόβεις την τύχη"
εννοείς αν κοιτάει μήπως μας δει κανείς;

CC
εννοω μην φοβαται μην χασει μελλοντικες ευκαιριες με γυναικες

LM
δεν ξέρω ρε συ.
LM
ξέρεις πώς είναι στα πλαίσια αυτής της δουλειάς
θα πάει, θα μιλήσει...
γενικότερα δε νομίζω ότι χώνεται πολύ
εγώ πάλι έχω μείνει με την απόρία γιατί δεν κάνουμε σεξ σαν άνθρωποι
μεγάλα παιδιά είμαστε
η μόνη απάντηση είναι ότι δε γουστάρει
αλλά αν δε γουστάρει γιατί επιδιώκει να με βλέπει, γιατί με φιλάει και μ'αγκαλιαζει και με χαιδεύει;

CC
σαν να αντιφασκει ε;

LM
ε ξέρω γω
έχω μπερδευτεί

CC
δειχνεις κατανοηση δηλαδή;

LM
εσύ τι λες γι'αυτό; αυτός ως άντρας μπορείς να μου το εξηγήσεις;
όχι

CC
αυτο ειναι το προβλημα; ή αυτός;

LM
απορία
δεν έχω κάνει συζήτηση επ'αυτού... νομίζω είναι μπλεγμένος μέσα του
ίσως να αισθάνεται ότι αν το κάνουμε και με το νόμο που λένε θα κολλήσω χειρότερα
ίσως πάλι να μη με γουστάρει αρκετά
ξέρω γω
όπως και να'χει, τι πιστεύεις ότι πρέπει να κάνω; είναι χαμένο από χέρι;

CC
οχι οσο αγωνιζεσαι

LM
εχεις λογική εξήγηση στο ερώτημα που έθεσα παραπάνω; δικαίως δεν αναρωτιέμαι;;;

CC
λογικη οχι
σιγουρα οχι
αλλα νυσταζω και πολυ
θα πρεπει να κοιμηθω, λ. μου
ειμαι πτωμα
ακομα φανταριλα μυριζω

LM
να πάω αύριο εκεί που παίζει; τι λες; απάντησέ μου σε αυτό και θα σε καληνυχτίσω
χεχεχε

CC
γιατι να μην πας;
δεν θα πηγαινες;

LM
σόρι ρε συ. σε βάζω και κάνεις και τον ψυχολόγο! χαχαχα

CC
πας για τη μουσικη
δεν πειραζει
αφου γουσταρω
εγω λεω πηγαινε
και φερσου αντιστοιχα
λοιπον
φιλια πολλα
καληνυχτα

LM
κανόνισε να σε κεράσω όποτε ξεμπερδέψεις. και ναι, του είπα ότι αν πάω δεν περιμένω να έρθει να μου μιλήσει, θα πάω για να τον ακούσω

CC
τα λεμε αυριο

LM
καληνύχτα, Κ.

CC
μπραβο που τα διαχωριζεις

LM
σ'ευχαριστώ για τα φώτα σου!!!!

CC
καληνυχτες.
ποια φωτα, στραβώθηκες

LM
χαχαχα ε όχι. ήταν πραγματικά διαφωτιστικά!!!

CC
τα λέμε σύντομα

LM
το εννοώ
οκ. φιλάκια πολλά
καλή ξεκούραση

CC
ευχαριστω, επισης

-102

Κι άλλη μέρα εξόδου στη σειρά.
Τα καλά του να έχεις τελειώσει την εβδομαδιαία υπηρεσία εστιάτορα.
Σήμερα ξύπνησα με όρεξη για καλή διάθεση (ε;) και σκεφτόμουν ότι μπήκαμε για τα καλά στα τριψήφια. Και δεν έχουμε φτάσει ούτε στη μέση. Είχα ένα χαμόγελο και την αίσθηση ότι μπορείς να καταφέρεις τα πάντα. Έχω πάρει απόφαση ότι είμαι κυκλοθυμικός, ελπίζω όχι σε επικίνδυνο βαθμό. Έτσι, για να βασανίζομαι.
Κυριακή, γιορτή και σχόλή, ξύπνησα μια ώρα πριν το εγερτήριο γιατί το παράθυρο ήταν ανοιχτό και το φως πολύ και ο φόβος για πιθανές κατσαρίδες μεγάλος. Είχα και μια επείγουσα συνάντηση στην τουαλέτα. Πλύθηκα, ξυρίστηκα, ετοιμάστηκα, γυαλίστηκα, άδειασα μισό μπουκάλι βερνίκι στρατού στα χέρια μου επειδή άνοιξε από το πλάι (κι ακόμα όλες οι μαυρίλες δεν έχουν φύγει) και ετοιμάστηκα.
Πήγα στην πρωινή φρουρά στη θέση ενός παιδιού που ο θαλαμοφύλακας δεν ξύπνησε και μετά όλο υπερηφάνεια πήγα να χαιρετήσω για πρώτη φορά τη σημαία. Ο ήλιος εδώ καίει από τις 7μιση. Τον ηχογραφημένο ύμνο δεν τον προλάβαμε και τον τραγουδήσαμε μόνοι μας τελικά.

Τώρα βρίσκομαι στο νετ καφέ και μιλάω με φίλους και ανθρώπους δικούς. Την Τρίτη έρχονται αυτοί που χαιρετήσαμε στο -65 για να πάνε Αλεξανδρούπολη.
Ένας μήνας και μοιάζει αιώνας. Πεθυμήσαμε μερικές φάτσες που αν δεν υπήρχαν και οι φωτό,
θα άρχιζαν ήδη να ξεθωριάζουν.

Ακολουθεί φωτογραφία του Περικλή (που αναφέρεται στο -94) σχεδόν στις δόξες του.

Πριν....

... και μετά.